Winter's Bone (2010)

>> Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Ελληνικός τίτλος: Στην καρδιά του χειμώνα


Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Debra Granik
Σενάριο: Debra Granik, Anne Rosellini (βασισμένο στο βιβλίο του Daniel Woodrell)
Παίζουν: Jennifer Lawrence, John Hawkes, Garret Dillahunt

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Δράμα





Δεκαεπτάχρονη στην Αμερικάνικη επαρχία (προς Βορρά μεριά απ' ό,τι κατάλαβα απ' τα συμφραζόμενα), συντηρεί μόνη της μια ανήμπορη μάνα και δύο ακόμα πιο ανήλικα αδέρφια. Μια ωραία πρωία, η αστυνομία την πληροφορεί ότι η ζωή της έγινε χειρότερη κατά έναν ακόμη τρόπο: ο πατέρας της έχει συλληφθεί, αλλά είναι ελεύθερος με εγγύηση, την οποία και πλήρωσε βάζοντας υποθήκη το σπίτι της οικογένειας και μια δασική έκταση γύρω απ' αυτό. Αν δεν εμφανιστεί στη δίκη του, αυτά προφανώς χάνονται. Είναι στο χέρι της νεαρής Ree να βρει τον πατέρα της πριν αναγκαστεί να χάσει κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά οι συμπολίτες της δεν είναι ακριβώς εξυπηρετικοί...


Λόγω θέματος, αργεί λιγάκι να τραβήξει το θεατή που δεν έχει μεγάλη σχέση με την εν λόγω περιοχή της Αμερικής (υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άραγε;). Αν το αφήσεις όμως να εξελιχθεί, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι απλά μια ταινία για ένα κορίτσι που ψάχνει τον πατέρα της. Όσο η Ree εξερευνά την περιοχή, εμφανίζονται μυστήρια γεγονότα και σχέσεις που εμπλέκουν όλο και περισσότερους κατοίκους. Καταφέρνει από κει και πέρα το Winter's Bone να φτιάξει αρκετό σασπένς για να σου κρατήσει αμείωτο -αν όχι αυξανόμενο όσο περνά η ώρα- το ενδιαφέρον. Τεράστιο ατού, το άψογο τεχνικό μέρος: φανταστική σκηνοθεσία, έξοχες ερμηνείες -ειδικά απ' τη μικρή Jennifer Lawrence- και η απαλή χρήση της country μουσικής δένει μια εξαιρετική ατμόσφαιρα που σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι κι εσύ στα δάση του Βορρά της Αμερικής. Δικαίως, ίσως ξενίσει πολλούς η απουσία μια επαρκούς κλιμάκωσης (τουλάχιστον με την κλασική έννοια), αλλά mood piece είναι η ταινία, και ως τέτοια παίρνει άριστα. Δεν είναι Fargo, και παραείναι ιδιαίτερο για να απευθύνεται σε mainstream κοινό, αλλά αν καταφέρεις να μπεις στο πνεύμα, θα το ευχαριστηθείς αρκετά.


(*) Αρχικά ενοχλήθηκα λίγο απ' την παρουσίαση των περισσότερων αρσενικών χαρακτήρων ως μέθυσους, πρεζάκηδες που αδιαφορούν για την οικογένειά τους ή απλά εκδικητικούς και “κακούς”, σε σύγκριση με τις δυνατές γυναίκες, που σηκώνουν όλα τα βάρη που πέφτουν στα πόδια τους, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό. Γυναίκα σκηνοθέτης βέβαια, οπότε είναι κατανοητό να θέλει να αντιταχθεί στο στερεότυπο της αδύναμης γυναίκας που προσπαθεί να περάσει ο αμερικάνικος κινηματογράφος, και ευτυχώς αργότερα στην ταινία σταματάει να ρίχνει τόσο αρνητικό φως σε κάθε τι αρσενικό. Τελικά δεν το θεωρώ σημαντικό στοιχείο της ταινίας, απλά σκέψεις γράφω και αυτή ήταν μια σκέψη που προέκυψε στην πορεία. :P

  © Blogger templates Inspiration by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP