Το 8ο και τελευταίο κομμάτι του αφιερώματος για τις αξιόλογες ταινίες του 2009.
#1. A Serious Man: Η καινούρια ταινία των αδελφών Coen, εκτυλίσσεται στην καρδιά μια εβραϊκής κοινωνίας, στην Αμερική του 1970. Ο καθηγητής Larry Gopnik, είναι ένας σύγχρονος Ιώβ, με χιλιάδες προβλήματα όπου κι αν γυρίσει: ο αδερφός του, που παρουσιάζει ειδικές νοητικές δεξιότητες, έχει εγκατασταθεί στο σπίτι του, η γυναίκα του θέλει να τον χωρίσει, ο γιός του έχει προβλήματα πειθαρχίας στο σχολείο, η κόρη του κλέβει απ' το πόρτοφόλι του μαζεύοντας χρήματα για πλαστική επέμβαση, ενώ στη δουλειά του ανώνυμα γράμματα καταστρέφουν τις ευκαιρίες του για καλύτερο μέλλον. Στο μέσο αυτών, επιχειρεί να συμβουλευτεί 3 ραββίνους, αρχίζει να έχει μια περίεργη σχέση με την γειτόνισσά του και προσπαθεί να αποφύγει το "λάδωμα" από έναν φοιτητή του. Ποτισμένο με εξαιρετικό κατάμαυρο χιούμορ, το A Serious Man είναι μια τρανή απόδειξη ότι οι αδερφοί Coen είναι απ' τους καλύτερους εν ζωή δημιουργούς. Καταπληκτικές ερμηνείες, όμορφη μουσική επένδυση πλήθος από αλληγορικά μηνύματα και ένα εξαιρετικό κλείσιμο, tribute στο πείραμα της γάτας του Schrödinger. Απ' τις καλύτερες ταινίες των αδερφών, αν και σε καμία περίπτωση έργο για mainstream γούστα. 4,5/5
#2. Fish Tank: Η ιστορία της 15χρονής Mia, που έχει καταφέρει να αποξενωθεί απ' τους φίλους και την οικογένεια της. Μισεί τους πάντες και τα πάντα, εκτός απ' το χορό, τον οποίο και λατρεύει. Η ζωή της θα αλλάξει όταν η μητέρα της θα εμφανίσει καινούριο εραστή, που φαίνεται να θέλει να αναλάβει το ρόλο της πατρικής φιγούρας κερδίζοντας απ' τη Mia πόντους εμπιστοσύνης. Δύσπεπτη και ωμή ταινία, που επιχειρεί μια κατάδυση στην ψυχολογία μιας οργισμένης έφηβης σε μια αφιλόξενη επαρχία της Αγγλίας. Πολύ καλή η ανάπτυξη του χαρακτήρα της, όπως και οι αλλαγές στη δυναμική της οικογένειας με την έλευση ενός νέου μέλους, ντυμένα με γυναικεία σκηνοθετική ματιά και μια εξαιρετική ερμηνεία απ' την Katie Jarvis. Γενικά ένα πολύ καλοφτιαγμένο δράμα, που τραβάει όμως λίγο περισσότερο απ' όσο αντέχεις. 3,5/5
#3. Crazy Heart: Γερασμένος πρώην θρύλος της country ζει πια με τα λιγοστά δολάρια που αποδίδουν τα tours σε μικρές πόλεις, ονειρευόμενος έναν καινούριο δίσκο που θα τον φέρει ξανά στο προσκήνιο. Η αυτοκαταστροφική του ζωή όμως, καταφέρνει μέχρι τώρα να αποτρέψει την επάνοδό του, όπως και τη σύνδεσή του με τους ανθρώπους γύρω του. Όταν θα γνωρίσει μια νεαρή δημοσιογράφο και τον 4χρονο γιο της, θα αποφασίσει να κάνει μια προσπάθεια για αλλαγή. Αρκετά επιφανειακό δράμα, που βασίζεται στην κλασική φόρμα του παλαίμαχου που έχουν όλοι ξεχάσει αλλά βρίσκει μια γυναίκα που τον ωθεί στην μεγαλειώδη επιστροφή. Τυπική λοιπόν η πλοκή, αλλά αρκετά καλό το μουσικό κομμάτι, και φυσικά οι ερμηνείες του Jeff Bridges και της Maggie Gyllenhaal και η (μικρή) παρουσία του Colin Farrell. Γενικά δεν είναι σε καμία περίπτωση κακή ταινία, αλλά και πάλι δεν κάνει το κάτι παραπάνω για να ξεφύγει απ' την κατηγορία του απλά "καλού". Αν σε τραβάει το θέμα, go ahead, θα σου αρέσει αρκετά. Οι υπόλοιποι που αρέσκονται σε τέτοιου είδους ιστορίες, καλύτερα να προτιμήσουν το περσινό The Wrestler του Aronofsky, που ήταν καταπληκτικό, ενώ για περισσότερο country επιλογή, μονόδρομος είναι το Walk the Line (2005) για τη ζωή του Johnny Cash. 3/5
#4. The Messenger: Πιστοί στην παράδοση που τους θέλει να ξεζουμίζουν κάθε πόλεμο στον οποίο μπλέκουν, οι φίλοι μας απ' την άλλη πλευρά του Ατλαντικού προσφέρουν ακόμα μια ταινία που ασχολείται με τον πόλεμο στο Ιράκ. Αυτή τη φορά οι ήρωες βρίσκονται στην Αμερική, και αναλαμβάνουν να ενημερώσουν τους συγγενείς των πεσόντων για την απώλειά τους. Ο Woody Harrelson και ο Ben Foster απογειώνουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά απ' το σενάριο δεν λείπουν οι υπερβολές που μαστίζουν το είδος. Τυπικά η ταινία ασχολείται με τα ψυχολογικά τραύματα που ταλαιπωρούν το στρατιώτη, όταν γυρίζει στο σπίτι του, και τυπικά αυτός ο στρατιώτης είναι φτερό στον άνεμο, με μοναδική στήριξη τον συνάδελφο με τον οποίο αρχίζει να δένεται. Γενικά, αρκετά καλή ταινία που δεν σε κοροϊδεύει και προσφέρει αυτό που υπόσχεται, ακόμα κι αν διαφωνείς με τα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί. 3/5
#5. Law Abiding Citizen: Πατέρας παρακολουθεί τη γυναίκα και την κόρη του να δολοφονούνται μπροστά στα μάτια του. Όταν ο δημόσιος κατήγορος θα κάνει συμφωνία με τους δολοφόνους, και ο ένας απ' τους δύο αφεθεί ελεύθερος, ο πατέρας παίρνει το νόμο στα χέρια του και αρχίζει να σκοτώνει κόσμο. Εντυπωσιακός στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Gerald Butler, σε μια πολύ δυνατή ταινία -μέχρι ένα σημείο τουλάχιστον- απ' το σκηνοθέτη των The Negotiator (1998) και The Italian Job (2003) και το σεναριογράφο των The Thomas Crown Affair (1999) και Equilibrium (2002). Έξυπνες ιδέες στο σενάριο, μερικές πολύ καλογυρισμένες σκηνές "δράσης" και μπόλικες καρφωτές μπηχτές προς το δικαστικό σύστημα. Δυστυχώς προς το τέλος αρχίζει να χαλαρώνει και καταλήγει σε ένα απογοητευτικό φινάλε. Μέχρι τότε όμως καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, αν και σίγουρα θα νιώσεις κι εσύ ότι χρειαζόταν ακόμα ένα 20λεπτο για να είναι ολοκληρωμένη. 3/5
Ακολουθεί το Top10 μου για το 2009, που κλείνει και τον κύκλο του αφιερώματος για την περσινή χρονιά. Σχόλια, αντιρρήσεις και προτάσεις, παραπάνω από ευπρόσδεκτα.
Read more...
