Jurassic Park Trilogy (1993 - 1997 - 2001)

>> Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Jurassic Park (1993)




Σκηνοθεσία:
Steven Spielberg
Σενάριο: Michael Crichton (έχει γράψει και το ομώνυμο βιβλίο), David Koepp
Περισσότεροι συντελεστές στο IMDB και στο RottenTomatoes.






Όνειρο ζωής για τον John Hammond είναι να δημιουργήσει ένα θεματικό πάρκο με δεινόσαυρους. Ζωντανούς δεινόσαυρους. Όταν η ομάδα επιστημόνων που δουλεύει γι' αυτόν κατορθώσει να απομονώσει DNA δεινοσαύρου από το αίμα που είχε διατηρηθεί σε ένα απολιθωμένο κουνούπι, γεννιούνται οι πρώτοι δεινόσαυροι εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Ο Hammond ετοιμάζει το πάρκο του, σε ένα απομονωμένο νησί, όπου οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να βλέπουν τους δεινόσαυρους πίσω από ειδικά σχεδιασμένους φράχτες. Σαν πρώτους επισκέπτες, θα φέρει τα δυο εγγόνια του, έναν δικηγόρο και τρεις καταξιωμένους ερευνητές της εποχής των δεινοσαύρων. Κάποιος όμως έχει άλλα σχέδια, και τελικά η επίσκεψη δεν θα είναι όσο ασφαλής σχεδιαζόταν...


Ειλικρινά θεωρώ αυτήν την ταινία φοβερά υποτιμημένη. Ξέρω τι θα σκεφτείτε τώρα: “υποτιμημένο το Jurassic Park ρε, όλος ο κόσμος λέει πόσο διασκεδαστικό είναι”. Σύμφωνοι. Αλλά θεωρώ ότι είναι πολύ παραπάνω από μια διασκεδαστική οικογενειακή ταινία, και αδικείται όταν αναφέρεται μαζί με ταινίες που -αν και πολύ καλές- οφείλουν μεγάλο μέρος της απήχησής τους στη νοσταλγία των παιδικών χρόνων μιας συγκεκριμένης γενιάς (Ghostbusters, The Goonies, Back to the Future κτλ). Κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι η επιτομή του monster-movie: φανταστικό concept, ωραία εκτελεσμένο, με ρεαλιστικότατα τέρατα, φοβερή ατμόσφαιρα και μουσική και μπόλικο σασπένς. Και ας μην ξεχνάμε ότι είναι απίστευτα αστείο και έχει αξιαγάπητους χαρακτήρες. Με τον Dr Alan Grant, ο Spielberg επιχείρησε να δημιουργήσει έναν νέο Indiana Jones (εντάξει, δεν τον δημιούργησε ακριβώς, αλλά τον τελειοποίησε :P ) και πέτυχε διάνα. Βάλε στην παρέα τον Ian Malcom, την Ellie Sattler και 2 αξιολάτρευτα παιδάκια και έχεις κερδίσει ήδη το παιχνίδι. Με προσεγμένες ερμηνείες και καταπληκτική σκηνοθεσία, το Jurassic Park είναι ένα αριστούργημα που βρίσκεται σίγουρα στο top5 της φιλμογραφίας του Spielberg.


The Lost World: Jurassic Park (1997)





Σκηνοθεσία:
Steven Spielberg
Σενάριο: David Koepp (βασισμένο ελαφρά στο 2ο βιβλίο του Michael Crichton)
Περισσότεροι συντελεστές στο IMDB και στο RottenTomatoes.






Τέσσερα χρόνια μετά το φιάσκο του Jurassic Park, ο John Hammond στέλνει μια ομάδα επιστημόνων να μελετήσουν ένα δεύτερο νησί με δεινόσαυρους, γνωστό ως “Site B”, στο οποίο οι δεινόσαυροι γεννιούνται και τρέφονται πριν μεταφερθούν στο αρχικό νησί. Όμως, τον έλεγχο της εταιρείας του έχει πια ο ανιψιός του, ο οποίος στέλνει κι αυτός μια δεύτερη ομάδα, που έχει όμως εντελώς διαφορετικούς σκοπούς. Οι δύο ομάδες θα συναντηθούν στο νησί, αλλά για άλλη μια φορά κάτι θα πάει στραβά και ο κοινός εχθρός είναι και πάλι οι δεινόσαυροι.


Τα sequels εξαιρετικών ταινιών, άλλοτε λειτουργούν καλά (The Terminator) και άλλοτε όχι (The Matrix). Δυστυχώς, το The Lost World ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, κυρίως γιατί δεν αποφασίζει τι ακριβώς θέλει να κάνει. Κατ' αρχάς, για ταινία που πλασάρεται ως action/adventure, είναι πολύ περισσότερο action και λιγότερο adventure, οπότε σε αντίθεση με την πρώτη ταινία, δεν βασίζεται τόσο στο σασπένς αλλά στη γρήγορη δράση. Θα μπορούσες να το συγχωρέσεις αυτό, αν ήταν ξεκάθαρη η κατεύθυνση της ταινίας προς τα εκεί. Όμως εδώ ο Koepp και ο Spielberg δεν έχουν αφήσει πίσω τους την πετυχημένη συνταγή της πρώτης ταινίας και προσπαθούν να ακολουθήσουν την ίδια ακριβώς φόρμουλα (οι καλοί, οι κακοί, το παιδάκι και οι δεινόσαυροι). Τι είναι το βασικό που λείπει; Οι χαρακτήρες. Απ' ό,τι διαβάζω, το 95% του βιβλίου του Michael Crichton έχει αλλάξει. Και τι κράτησαν ανέπαφο οι ιδιοφυΐες; Την απουσία του Alan Grant και της Ellie Sattler. Ναι, ο αγαπητός Ian Malcom ήταν ωραίος στην πρώτη ταινία, με εύστοχες ατάκες και γενικά σοβαρή παρουσία. Αλλά σαν πρωταγωνιστής είναι κάτω του μετρίου. Γενικά, αρχίζοντας απ' το χαρακτήρα του Vince Vaughn και προχωρώντας, δεν βρήκα ούτε έναν χαρακτήρα άξιο συμπάθειας, πόσο μάλλον λατρείας. Πολλές αμφισβητήσιμες αποφάσεις προσπαθούν να περάσουν ως “ηθικές” και “σωστές” και από ένα σημείο και μετά, απλά σταματάς να ενδιαφέρεσαι. Αν και ερμηνευτικά στέκεται στο ύψος του προκατόχου του, και η ατμόσφαιρα είναι κι εδώ πολύ καλοφτιαγμένη, είναι μονότονο και σε πολλά σημεία βαρετό. Ελαφρά μόνο ανώτερο από άλλες τερατοταινίες τύπου Godzilla, είναι γενικά μια μέτρια ταινία και ένα πλήρως απογοητευτικό sequel.


Jurassic Park III (2001)




Σκηνοθεσία:
Joe Johnston
Σενάριο: Peter Buchman, Alexander Payne, Jim Taylor
Περισσότεροι συντελεστές στο IMDB και στο RottenTomatoes.







Ο Alan Grant ακολουθεί πια την καριέρα του, έχοντας αφήσει πίσω του τα γεγονότα του Jurassic Park, αποφασισμένος να μην ξαναπλησιάσει τα νησιά με τους δεινόσαυρους. Όμως, ένα ζευγάρι έχει διαφορετική άποψη, και τον καλεί να τους συνοδεύσει σε μια επίσκεψη στο “Site B”. Έχοντας ανάγκη τα χρήματα της αμοιβής, ο Grant θα δεχτεί να πετάξει πάνω απ' το νησί ως ξεναγός για το ζευγάρι, αλλά στην πορεία θα διαπιστώσει, ότι η αποστολή δεν έχει αποκλειστικά τουριστικά κίνητρα...


Χωρίς τον Steven Spielberg πια στη σκηνοθετική καρέκλα, θα περιμέναμε μια πολύ χειρότερη ταινία. Αλλά δεν είναι. Ο Joe Johnston κάνει πολύ καλή δουλειά και κατορθώνει να προσφέρει το σασπένς που δεν πρόσφερε η δεύτερη ταινία της τριλογίας, αν και δούλευε με την πιο αδύναμη ιστορία απ' τις τρεις ταινίες. Ίσως το “αδύναμη” να το αδικεί βέβαια, γιατί αν εξαιρέσουμε το ότι οι σεναριογράφοι έψαχναν μια δικαιολογία για να φέρουν ξανά τον Alan Grant στο Jurassic Park και έμειναν σε μια αρκετά τετριμμένη λύση, το σενάριο είναι αρκετά καλογραμμένο και σφιχτό, χωρίς γελοιότητες και -πολλές- ευκολίες. Η παρουσία και μόνο του Alan Grant κοντά στους δεινόσαυρους για άλλη μια φορά, είναι αρκετή για να ικανοποιήσει τους fans της πρώτης ταινίας, ενώ υπάρχει αρκετή δράση και χαβαλές για να κρατήσει την ταινία ενδιαφέρουσα σε όλη τη διάρκειά της. Οι δεινόσαυροι (πλήρως CGI αυτή τη φορά) είναι πανέμορφοι και ρεαλιστικοί, και η ατμόσφαιρα του νησιού εξαιρετική. Αν και μόλις 90 λεπτά σε διάρκεια, προσφέρει αυτό που δεν έδωσε σε τόσο βαθμό η δεύτερη ταινία του Spielberg: αγνή διασκέδαση.

  © Blogger templates Inspiration by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP