The Insider (1999)

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Michael Mann

Σενάριο: Eric Roth, Michael Mann (βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα)

Παίζουν: Al Pacino, Russell Crowe, Christopher Plummer, Philip Baker Hall

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Πολιτικό Θρίλερ - Δράμα

Η ιστορία

Ο Lowell Bergman (Al Pacino), σκληροτράχηλος δημοσιογράφος προσεγγίζει τον Jeffrey Wigand (Russell Crowe) πρώην επιστημονικό στέλεχος της εταιρίας καπνού Brown & Williamson, με σκοπό να μιλήσει στην εκπομπή “60 Minutes” του CBS για τις σοβαρές παρατυπίες της εταιρίας που επηρεάζουν άμεσα τη δημόσια υγεία. Βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του και την οικογένεια του, αποφασίζει να αντικρούσει δημόσια τα ψέματα που είχε πει η εταιρία ως προς τον εθισμό που προκαλεί η νικοτίνη. Τίποτα όμως δεν θα είναι εύκολο για τον Bergman και τον Wigand, αφού θα βρουν μπροστά τους, όχι μόνο την εταιρία που επικαλείται συμφωνίες απορρήτου, αλλά και συκοφάντηση από τον Τύπο, νομικά παιχνίδια και τελικά απόρριψη από το ίδιο το CBS που θεωρεί ότι πλήττονται τα συμφέροντά του.

Μας άρεσε;

Μπορείς να γυρίσεις ένα αριστούργημα βασισμένο σε πραγματική ιστορία; Ο Michael Mann και ο Eric Roth αποδεικνύουν ότι είναι εφικτό. Συνυπογράφουν ένα δυνατό σενάριο δίνοντας μεγάλη βάση στους χαρακτήρες και στις επιπτώσεις που έχει η κάθε πράξη τους, στην ψυχολογία των ίδιων και των γύρω τους. Μετά το γράψιμο, ρέστα δίνει ο Mann και στη σκηνοθεσία με εντυπωσιακές εναλλαγές των σκηνών και έντονα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των ηρώων του. Οι πρωταγωνιστές του, τον βγάζουν φυσικά ασπροπρόσωπο. Συγκλονιστικός ο Russell Crowe, σε πείθει αμέσως ότι ο χαρακτήρας του πονάει και φοβάται, αλλά ταυτόχρονα είναι αποφασισμένος να αντιδράσει. Δεν φτάνει όμως την απίστευτη ερμηνεία του Al Pacino, ο οποίος δείχνει για άλλη μια φορά πόσο μπροστά είναι από τους υπόλοιπους ηθοποιούς της γενιάς του, μετατρέποντας σε σεμινάριο υποκριτικής ακόμα και την πιο απλή και σύντομη βουβή σκηνή. Την ατμόσφαιρα τελειοποιεί η καταπληκτική μουσική υπόκρουση, που κορυφώνει το σασπένς και δεν αφήνει τον θεατή να βαρεθεί σε κανένα σημείο παρά τη μεγάλη διάρκεια της ταινίας.

Αξίζει τις 7 οσκαρικές υποψηφιότητες; Ναι, και είναι έγκλημα το ότι δεν κέρδισε τελικά ούτε ένα αγαλματίδιο (αν και το 1999 ήταν πολύ δυνατή χρονιά). Μην σας αποθαρρύνουν οι 2,5 ώρες, θα είστε στην τσίτα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, ζώντας την ιστορία μαζί με τους ήρωες.

Read more...

eXistenZ (1999)

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: David Cronenberg

Σενάριο: David Cronenberg

Παίζουν: Jude Law, Jennifer Jason Leigh, William Dafoe, Ian Holms

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Επιστημονικής Φαντασίας

Η ιστορία

Σε ένα εναλλακτικό 2000, τα video games παίζονται μέσω κάποιων “ζωντανών” συσκευών, που συνδέονται με το σώμα του παίκτη και τον μεταφέρουν νοητά σε έναν άλλο κόσμο. Στην παρουσίαση του νέου πολυαναμενόμενου παιχνιδιού eXistenZ, μια οργάνωση τραυματίζει την Allegra Geller, την καλύτερη προγραμματίστρια παιχνιδιών του πλανήτη. Για να γλιτώσουν τα χειρότερα, τα στελέχη της εταιρίας της, τη φυγαδεύουν με μοναδική συνοδεία έναν χαμηλόβαθμο υπάλληλο (Jude Law), ο οποίος δεν έχει την παραμικρή εμπειρία γύρω από τα παιχνίδια. Όμως θα κληθεί να αποκτήσει, για να βοηθήσει την Allegra Geller να σώσει το μοναδικό αντίγραφο του παιχνιδιού, παίζοντάς το. Μέσα στο παιχνίδι θα αντιμετωπίσουν παράξενα γεγονότα, που δεν απέχουν πολύ απ' όσα συμβαίνουν και στην πραγματική τους ζωή...

Μας άρεσε;

Σαν ιδέα είναι πολύ καλή. Και αν δεν έχεις δει και το Matrix και το Thirteenth Floor (και τα δύο του 1999, όπως και το eXistenZ) θα σου φανεί και πολύ πρωτότυπη. Αν τα έχεις δει όμως, θα σου καταλάβεις πολύ εύκολα πως είναι η χειρότερη από τις τρεις. Ένα θέμα υπάρχει κατ' αρχάς με τις ερμηνείες. Εντάξει, υποτίθεται ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας οι ήρωες μιλάνε όπως μιλάνε οι χαρακτήρες των παιχνιδιών, όμως από ένα σημείο και μετά είναι υπερβολικό και κουραστικό. Αν σκεφτούμε μάλιστα, ότι και όταν επιστρέφουν στην πραγματική ζωή, πάλι νομίζεις ότι ακούς τους χαρακτήρες του video game, κάτι πήγε στραβά. Και μιλάμε για ηθοποιούς επιπέδου Jude Law, William Dafoe και Ian Holms, των οποίων τα ονόματα σίγουρα σε είχαν προϊδεάσει θετικά, τουλάχιστον για το ερμηνευτικό κομμάτι. Το ίδιο κακοφτιαγμένο είναι και το σενάριο, που δεν εκμεταλλεύεται σωστά την καλή αρχική ιδέα και δεν προχωράει σημαντικά (και όχι, το μικρό budget δεν είναι δικαιολογία γι' αυτό). Συγκεκριμένα το περιβάλλον αλλάζει μόνο 3-4 φορές σε 1,5 ώρα, ενώ η ταινία προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τις φτηνές ανατροπές της, που προσωπικά μου θύμισαν τα twists της σειράς “Goosebumps” (“Ανατριχίλες”) που βλέπαμε παλιά στην τηλεόραση. Γενικά, μου άφησε πολύ άσχημη εντύπωση, ενώ είχα ακούσει σχετικά καλά λόγια. Προβλέψιμο και “φτηνό”, δεν το συνιστώ παρά μόνο στους fans του Thirteenth Floor που θέλουν να δουν μια παρόμοια, κακή εκδοχή.

Read more...