Gosford Park (2001)

Ελληνικός τίτλος: Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Robert Altman

Σενάριο: Julian Fellowes (βασισμένο σε ιδέα των Robert Altman και Bob Balaban)

Παίζουν: Maggie Smith, Michael Gambon, Kelly Macdonald, Kristin Scott Thomas, Tom Hollander, Jeremy Northam, Helen Mirren, Bob Balaban, Clive Owen

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Δράμα, μυστήριο

Ένα βροχερό σαββατοκύριακο του 1932, ο Sir William McCordle προσκαλεί μερικούς φίλους και συγγενείς, για κυνήγι και ξεκούραση σε ένα αριστοκρατικό εξοχικό στην αγγλική ύπαιθρο. Οι καλεσμένοι καταφθάνουν με τους υπηρέτες τους, και απειλούν την ισορροπία τόσο του Sir William και της νεαρής συζύγου του, όσο και του πολυάσχολου υπηρετικού προσωπικού του Γκόσφορντ Παρκ. Απ' τη μια ένα κυνηγετικό ατύχημα κι απ' την άλλη μερικά “βρώμικα” μυστικά που βγαίνουν κατά λάθος στην επιφάνεια, προετοιμάζουν το έδαφος για την εγκληματική κορύφωση: λίγο μετά τα μεσάνυχτα ο Sir William θα βρεθεί νεκρός στη βιβλιοθήκη του, με ένα ασημένιο μαχαίρι καρφωμένο στο στήθος του...

“Η δολοφονία δεν είναι η αρχή, είναι το τέλος της ιστορίας”, λέει η Αγκάθα Κρίστι μέσω του κυρίου Τρηβς, στο Ένα Σχέδιο Δολοφονίας (Ώρα Μηδέν). Ακολουθώντας πιστά αυτό το μότο, ο Robert Altman δεν βιάζεται να φτάσει στο έγκλημα, αλλά αφιερώνει 1,5 ώρα στους χαρακτήρες και την αλληλεπίδρασή τους σε ένα ξένο περιβάλλον, δίνοντας σε πολλούς απ' αυτούς κίνητρο για τη δολοφονία, αλλά και έξυπνα hints που φαντάζουν με πρώτη ματιά, απλές φράσεις της στιγμής. Και μετά απ' αυτό όμως, δεν μένει τόσο στο μυστήριο, αλλά στις αντιδράσεις όλων των επισκεπτών και των υπηρετών. Μπορεί η ταινία να πλασάρεται ως ένα κλασικό “whodunit” μυστήριο, όμως η ταυτότητα του δολοφόνου είναι τελικά αυτό που απασχολεί λιγότερο τον Robert Altman. Σκηνοθετεί ουσιαστικά ένα δράμα εποχής, που πετυχαίνει διάνα στην κριτική του για την αριστοκρατία και τις σχέσεις των πλουσίων (ή και όσων θέλουν να περνιούνται για πλούσιοι) αφ' ενός με τους ομοίους τους, και αφ' ετέρου με την εργατική τάξη. Στην πορεία αυτοσαρκάζεται, βάζοντας έναν απ' τους επισκέπτες του να γυρίζει ταινία για δολοφονία που λαμβάνει χώρα σε μια διήμερη συγκέντρωση πολλών επισκεπτών σε ένα αριστοκρατικό εξοχικό, και φυσικά έχοντας έναν επιθεωρητή που ψάχνει για το δολοφόνο μόνο επιφανειακά, με το βοηθό του (όπως και τον θεατή; ;-) ) να τον κυνηγάει για να κάνει σωστά τη δουλειά του. Σχόλια για τα σκηνικά, τα κουστούμια και τις ερμηνείες είναι νομίζω περιττά, η ατμόσφαιρα είναι καταπληκτική και όλα συμβάλλουν με τον τρόπο τους σ' αυτό. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία με πολύ καλογραμμένο σεναριακό υπόβαθρό, που χρειάζεται μεν μεγάλη προσοχή στην παρακολούθησή της (και 1-2 φορές να την ξαναδείς για να πιάσεις όλες τις σχέσεις σε βάθος), αλλά συναρπάζει με την σπιρτάδα αλλά και την απλότητά της.