2009 in Movies: Part 7

Πάμε στο προτελευταίο part του αφιερώματος.

#1. (500) Days of Summer: Νεαρός γνωρίζει νεαρά. Ο νεαρός ερωτεύεται παράφορα, αλλά η νεαρά θέλει απλά μια χαλαρή σχέση. Η ταμπέλα "ρομαντική κωμωδία" το αδικεί κατάφορα για δυο λόγους. Πρώτον το βάζει εξ' ορισμού στην ίδια κατηγορία με τις πατάτες του κιλού που βγάζει το Hollywood κάθε χρόνο με ό,τι πιθανό διάσημο ζευγάρι μπορούμε να φανταστούμε. Δεύτερον, όπως λέει ωραιότατα ο αφηγητής, μη γελιέστε, "this is not a love story". Εντάξει είναι, μονόπλευρη τουλάχιστον. Είναι όμως τόσο φρέσκο και τόσο καλογραμμένο, που η υπεροχή του ξεπερνά τα όρια του είδους. Καταπληκτικοί χαρακτήρες, ωραιότατο χιούμορ, φανταστικό πρωταγωνιστικό δίδυμο. Σίγουρα όχι το ρομάντζο που περιμέναμε, και μια απ' τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. 4,5/5

#2. Up in the Air: Ένας μεσήλικας ζει πετώντας σε διαφορετικές πόλεις των ΗΠΑ κάθε μέρα, απολύοντας υπαλλήλους εταιρειών. Δεν δέχεται οποιοδήποτε είδους δεσμό, και αρνείται πεισματικά να κάνει σοβαρή σχέση. Σε καιρούς που μια νέα ταλαντούχα κοπέλα έρχεται και βάζει σε κίνδυνο το επάγγελμά του, θα γνωρίσει μια γυναίκα που θα τον κάνει να ξανασκεφτεί τις θεωρίες που με τόση ζέση μεταδίδει. Ένας εξαιρετικός George Clooney απογειώνει την καινούρια ταινία του Jason Reitman, ένα μείγμα κωμωδίας και δράματος. Και δουλεύει πραγματικά εξαιρετικά και στα δύο είδη, με απλό χιούμορ αλλά και πολύ καλογραμμένους χαρακτήρες. Ξεχωρίζει για τις εξαιρετικές σκηνές απολύσεων, και για τον ήρωά της, ο οποίος ξεκινάει ως ένα κλασικός εργασιομανής που κυνηγάει τις μικρές χαρές της ζωής χωρίς να θέλει να δεθεί συναισθηματικά, και καταλήγει σε έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο που αναζητάει την οικογένεια και την αγάπη. Πλησιάζοντας στο φινάλε, δίνει μια ωραιότατη κλωτσιά στα χολιγουντιανά κλισέ, και παραδίδει ένα πανέμορφο κλείσιμο. 4/5

#3. The Milk of Sorrow [La teta asustada]: Διαδραματιζόμενη στις φτωχογειτονιές του Περού, η ταινία διηγείται την ιστορία μια κοπέλας, που έχει πεισθεί ότι πάσχει απ' την ασθένεια του "γάλατος της θλίψης" που μεταδίδεται κατά τις τοπικές παραδόσεις μέσω του θηλασμού, όταν η μητέρα είναι θύμα βιασμού κατά την εγκυμοσύνη ή λίγο μετά απ' αυτή. Έχοντας μεγαλώσει με το φόβο ότι θα έχει την ίδια μοίρα, έχει κλειστεί στο εαυτό της και αποφεύγει κατά το δυνατόν οποιαδήποτε κοινωνική επαφή. Όταν η μητέρα της πεθάνει, θα αρχίσει να δουλεύει ως οικιακή βοηθός για μια νευρωτική πλούσια, για να μαζέψει αρκετά χρήματα ώστε να τη μεταφέρει για να ταφεί στον τόπο καταγωγής της. Ωραία σκηνοθετημένο δράμα, με αρκετές αλληγορικές εικόνες και καταπληκτική ερμηνεία απ' την πρωταγωνίστρια. Πολύ βαρύ και αργό για το μέσο θεατή, αλλά ο λάτρης του καλλιτεχνικού κινηματογράφου θα θαυμάσει τα στατικά κάδρα του και τη σε βάθος απεικόνιση της ψυχοσύνθεσης μια βασανισμένης κοπέλας. Αν μη τι άλλο, οι παραγκουπόλεις του Περού δεν είναι ένα σκηνικό που βλέπουμε συχνά. 3,5/5

#4. Dead Snow [Død snø]: Νορβηγική ταινία τρόμου που ακολουθεί την συνηθισμένη συνταγή: παρέα φοιτητών Ιατρικής πάνε διακοπές σε καλύβα μέσα στα χιόνια και ξαφνικά τους επιτίθενται ζόμπι, αρχίζοντας να τους καθαρίζουν έναν-έναν. Το twist; Τα ζόμπι είναι πτώματα Ναζί που είχαν ξεμείνει απ' το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην περιοχή! Ο σωστός τίτλος για την ταινία θα ήταν "Red Snow", δυστυχώς όμως ήταν πιασμένος. Θα χορτάσεις αίμα στο χιόνι και μερικά πολύ ωραία πετσοκόμματα, διανθισμένα απ' ΟΛΑ τα κλισέ του είδους. Τρόμο δεν θα νιώσεις προφανώς, στο gore στηρίζεται και αυτό, όπως και το 95% των σύγχρονων ταινιών του είδους. Ενώ δεν το λες σε καμία περίπτωση κωμωδία, έχει μπόλικο χαβαλέ (το περιμένεις απ' το concept ήδη, Nazi-zombies λέμε!), και ενώ εν τέλει δεν φτάνει το Zombieland, είναι ένα πολύ ευχάριστο 90λεπτο για τους λάτρεις του είδους. 3/5

#5. The Imaginarium of Doctor Parnassus: Έχοντας αποκτήσει δόξα ως το τελευταίο έργο στο οποίο εμφανίζεται ο αδικοχαμένος Heath Ledger, το Imaginarium ακολουθεί μια παράξενη τετράδα που γυρίζει στο σύγχρονο Λονδίνο δίνοντας παραστάσεις που υπόσχονται στο θεατή ένα ταξίδι σ' έναν ονειρικό κόσμο που δημιουργεί το μυαλό του Doctor Parnassus: ο ίδιος ο Dr Parnassus που έχει κάνει συμφωνία με το διάβολο για να ζήσει αιώνια, η κόρη του Valentina, που στα 16 χρόνια της θα γίνει η αμοιβή του διαβόλου για το δώρο του, έναν νάνος και ο βοηθός τους. Ενώ όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί να αποτραπεί η μοίρα της Valentina, η τετράδα θα σώσει έναν μυστήριο άνδρα, τον Tony, που θα ανατρέψει τα πάντα. Εμπλουτισμένο με την γνώριμα πλούσια φαντασία του Terry Gilliam, η ταινία μπορεί να ξεκινάει περίεργα, αλλά στην πορεία προσφέρει ονειρικά σκηνικά, και ενδιαφέρουσα ιστορία. Τη θέση του Heath Ledger (που πέθανε γύρω στη μέση των γυρισμάτων) παίρνουν ο Johnny Depp, o Jude Law και ο Colin Farrell. Και είναι και οι τέσσερις εξαιρετικοί, όπως φυσικά και ο Christopher Plummer. Γενικά η ταινία, αν και μοιάζει περισσότερο με κολλάζ σκηνών, είναι ένα διασκεδαστικό αποτέλεσμα, με μπόλικη φαντασία. Μην περιμένετε καμιά συγκλονιστική ιστορία, αλλά μην το παρατήσετε και στο πρώτο 20λεπτο. 3/5

Θα ακολουθήσει το τελευταίο part του αφιερώματος, το top10 μου για το 2009 και μερικά σχόλια για τους νικητές των Best Picture και Best Director στα Όσκαρ, μιας και δεν προλαβαίνω να γράψω πριν την απονομή. :P