Prince of Persia: The Sands of Time (2010)

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Mike Newell

Σενάριο: Boaz Yakin, Doug Miro, Carlo Bernard (απ' την ιστορία του Jordan Mechner)

Παίζουν: Jake Gyllenhaal, Gemma Arterton, Ben Kingsley, Alfred Molina, Richard Coyle

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Περιπέτεια/δράση εποχής, φαντασία

Στην αχανή αυτοκρατορία της Περσίας, βασιλεύει ένας δίκαιος άντρας, με τον αδερφό του και τους τρεις γιους του. Μετά από μια επιτυχημένη επιδρομή σε μια πόλη που φέρεται να αθέτησε τις συμφωνίες με το παλάτι, ο νεαρότερος απ' τους πρίγκιπες θα βρεθεί με ένα μυστηριώδες μαχαίρι στην κατοχή του. Όταν κατηγορηθεί για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε, αναγκάζεται να κρυφτεί απ' το βασιλιά με τη βοήθεια μια όμορφης πριγκίπισσας, και ανακαλύπτει τυχαία ότι το μαχαίρι έχει την ιδιότητα να γυρίζει τον κάτοχό του πίσω στο χρόνο. Αποφασισμένος να ξεδιαλύνει το μυστήριο της ενοχοποίησης του και να σώσει το βασίλειο από έναν επικείμενο κίνδυνο, θα ξεκινήσει έναν αγώνα δρόμου, συναντώντας στην πορεία του επικίνδυνους αντιπάλους αλλά και έμπιστους συνεργάτες.

Τι περιμένεις από ένα καλοκαιρινό blockbuster; Διασκέδαση. Πέρσι τέτοιον καιρό, έβγαινα απ' το Star Trek ενθουσιασμένος, έχοντας περάσει ένα εξαιρετικό δίωρο. Για το Prince of Persia είχα σαφώς χαμηλότερες προσδοκίες για τους εξής λόγους: η συγγραφική ομάδα και ο σκηνοθέτης έχουν κακό ιστορικό, η παρουσία του ονόματος του Jerry Bruckheimer είναι ισοδύναμη με μπόλικα εφέ και λίγη ουσία (πέρα λίγων εξαιρέσεων) και η ιστορία έχει δείξει ότι, κατά τη μεταφορά τους στη μεγάλη οθόνη, τα videogames πετσοκόβονται. Φυσικά η ιστορία, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έχει καμία σχέση μ' αυτήν του αντίστοιχου παιχνιδιού, αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημά μας. Για άλλη μια φορά έχουμε την πολυφορεμένη φόρμουλα ενός ζευγαριού, με τη γυναίκα να πιστεύει στο πεπρωμένο και τον άντρα να την καλεί να φτιάξει μόνη της τη μοίρα της. Στην πορεία κάποια οικογενειακή προδοσία, ο ήρωας θα κυνηγηθεί ως ένοχος για κάτι που δεν έχει κάνει κτλ κτλ, διανθισμένα φυσικά με διαλόγους που βρίθουν από υπονοούμενα. Επίσης, η ταινία είναι φανερό ότι υποφέρει στον τομέα του μοντάζ, καθώς είναι δύσκολο να μην προσέξεις τα “χοντρά” κοψίματα. Όσο γκρινιάρης κι αν είμαι όμως, το αποτέλεσμα αν και προβλέψιμο, δεν παύει να είναι και ευχάριστο. Φρέσκο σκηνικό, γρήγορη δράση, ωραιότατα εφέ (αν και μερικές σκηνές προς το τέλος είναι αρκετά βαρυφορτωμένες) και ένας Alfred Molina που σβήνει όλους τους υπόλοιπους όταν βρίσκεται στην οθόνη, προσφέροντας άφθονο γέλιο. Ερμηνευτικά, εξαιρετικός ο Richard Coyle, με τους υπόλοιπους (και ειδικά τους πρωταγωνιστές Jake Gyllenhaal και Gemma Arterton) να μην εντυπωσιάζουν, χωρίς να είναι βέβαια ούτε και κακοί.

Εν τέλει, το Prince of Persia φιλοδοξεί να γίνει το νέο Pirates of the Carribbean. Σίγουρα το Curse of the Black Pearl είναι έτη φωτός ανώτερο απ' το Sands of Time, και το μέλλον του franchise δείχνει μάλλον δυσοίωνο, αλλά αν δοθεί η απαραίτητη προσοχή και αναλάβουν κάποιοι ωριμότεροι άνθρωποι το επόμενο Prince of Persia, μπορεί να βελτιωθεί κατά πολύ απ' το απλά καλό πρώτο μέρος. Είναι αρκετά διασκεδαστικό, αλλά αφήνει την αίσθηση ενός καθήκοντος που έπρεπε να διεκπεραιωθεί, χωρίς μεράκι και αγάπη απ' τους συντελεστές.