Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides (2011)

Ελληνικός τίτλος: Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Σε Άγνωστα Νερά

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Rob Marshall

Σενάριο: Ted Elliott, Terry Rossio

Παίζουν: Johnny Depp, Penélope Cruz, Geoffrey Rush, Ian McShane

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Περιπέτεια, φαντασίας, δράσης, εποχής

O Jack Sparrow κινάει να βρει την Πηγή της Νεότητας. Την ίδια ιδέα έχουν οι μονάρχες της Αγγλίας και της Ισπανίας, και ο Μαυρογένης.

Το πρώτο Pirates of the Caribbean ήταν ένα εκπληκτικά φρέσκο take στο καλοκαιρινό blockbuster, προσφέροντας απλόχερα περιπέτεια, δράση και διασκέδαση για όλη την οικογένεια. Τα sequels, επιχείρησαν να “αρμέξουν” το χαρακτήρα του Johnny Depp, ακολουθώντας πιστά τη χολυγουντιανή συνταγή του bigger-and-louder και επενδύοντας στα εφέ αντί για το γράψιμο. Παρόλα αυτά, το Dead Man's Chest ήταν αρκετά μετρημένο, ενώ το At World's End, αν εξαιρέσεις το χαώδες σενάριο και το ότι ήταν περίπου 90 λεπτά μεγαλύτερο απ' ό,τι έπρεπε, ήταν κι αυτό διασκεδαστικό.

Στο 4ο κομμάτι του franchise, επιστρέφουν μόνο ο Sparrow, ο Gibbs και ο Barbossa, τον Gore Verbinski στη σκηνοθετική καρέκλα διαδέχεται ο Rob Marshall (του απογοητευτικού προπερσινού Nine), ενώ προστίθενται οι πάντα εντυπωσιακοί Penelope Cruz και Ian McShane, ζόμπι, γοργόνες και περισσότερο υπερφυσικό στοιχείο από ποτέ. Τι λείπει; Η φρεσκάδα. Το On Strangers Tides φαίνεται απ' την αρχή εντελώς by-the-numbers, “φτιαχτό” και ψεύτικο. Όσο κι αν προσπαθεί ο εξαιρετικός Johnny Depp, δεν καταφέρνει να σε κάνει να ξεχάσεις πως τα αστεία στην πλειονότητά τους δεν είναι πετυχημένα, ο Geoffrey Rush εντελώς υπερβολικός (και κακοβαμμένος ρε φίλε, τι άθλιο μακιγιάζ ήταν αυτό), και οι καινούριοι δευτερεύοντες χαρακτήρες ελαφρώς αδιάφοροι. Τόσο αδιάφοροι in fact, που έπιασα τον εαυτό μου σε αρκετές στιγμές, να αναπολεί τους Orlando Bloom και Keira Knightley, κι ας θεωρούσα το ρομάντζο τους ένα απ' τα χειρότερα σημεία της τριλογίας.

Φυσικά, ως blockbuster που σέβεται τον εαυτό του, το POTC 4 έχει αρκετά καλή δράση, μπόλικες εκρήξεις και δυνατό ήχο, ενώ ο Ian McShane καταφέρνει να φτιάξει έναν ωραιότατο villain, κι ας του δίνεται πολύ λιγότερο screen time απ' όσο θα έπρεπε. Αν λατρεύεις την εποχή, θα χορτάσει το μάτι σου σκηνικά και το αυτί σου εξαιρετικό Hans Zimmer και δυνατούς κανονιοβολισμούς, αλλά συνολικά το ταξίδι είναι αυτή τη φορά αδιάφορο και προβλέψιμο. Η φόρμουλα έχει κουραστεί εντελώς, ο χαρακτήρας του Jack Sparrow έχει δώσει πια όσα είχε να δώσει και στα υπόλοιπα απλά ανακυκλώνονται κομμάτια σεναρίου που έχεις δει σίγουρα άλλες 250 φορές. Φυσικά αν σου έλειπε τόσο το franchise και δεν σε ενοχλεί να δεις δύο ώρες ακόμα από τον Jack Sparrow να κάνει παλαβομάρες, θα το βρεις διασκεδαστικό, ειδικά στο 1ο μισό του. Αλλά ακόμα κι αν είναι μικρότερο σε διάρκεια και πιο “λογικό” απ' το προηγούμενο μέρος, είναι εύκολα η χειρότερη ταινία της σειράς.