eXistenZ (1999)

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: David Cronenberg

Σενάριο: David Cronenberg

Παίζουν: Jude Law, Jennifer Jason Leigh, William Dafoe, Ian Holms

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Επιστημονικής Φαντασίας

Η ιστορία

Σε ένα εναλλακτικό 2000, τα video games παίζονται μέσω κάποιων “ζωντανών” συσκευών, που συνδέονται με το σώμα του παίκτη και τον μεταφέρουν νοητά σε έναν άλλο κόσμο. Στην παρουσίαση του νέου πολυαναμενόμενου παιχνιδιού eXistenZ, μια οργάνωση τραυματίζει την Allegra Geller, την καλύτερη προγραμματίστρια παιχνιδιών του πλανήτη. Για να γλιτώσουν τα χειρότερα, τα στελέχη της εταιρίας της, τη φυγαδεύουν με μοναδική συνοδεία έναν χαμηλόβαθμο υπάλληλο (Jude Law), ο οποίος δεν έχει την παραμικρή εμπειρία γύρω από τα παιχνίδια. Όμως θα κληθεί να αποκτήσει, για να βοηθήσει την Allegra Geller να σώσει το μοναδικό αντίγραφο του παιχνιδιού, παίζοντάς το. Μέσα στο παιχνίδι θα αντιμετωπίσουν παράξενα γεγονότα, που δεν απέχουν πολύ απ' όσα συμβαίνουν και στην πραγματική τους ζωή...

Μας άρεσε;

Σαν ιδέα είναι πολύ καλή. Και αν δεν έχεις δει και το Matrix και το Thirteenth Floor (και τα δύο του 1999, όπως και το eXistenZ) θα σου φανεί και πολύ πρωτότυπη. Αν τα έχεις δει όμως, θα σου καταλάβεις πολύ εύκολα πως είναι η χειρότερη από τις τρεις. Ένα θέμα υπάρχει κατ' αρχάς με τις ερμηνείες. Εντάξει, υποτίθεται ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας οι ήρωες μιλάνε όπως μιλάνε οι χαρακτήρες των παιχνιδιών, όμως από ένα σημείο και μετά είναι υπερβολικό και κουραστικό. Αν σκεφτούμε μάλιστα, ότι και όταν επιστρέφουν στην πραγματική ζωή, πάλι νομίζεις ότι ακούς τους χαρακτήρες του video game, κάτι πήγε στραβά. Και μιλάμε για ηθοποιούς επιπέδου Jude Law, William Dafoe και Ian Holms, των οποίων τα ονόματα σίγουρα σε είχαν προϊδεάσει θετικά, τουλάχιστον για το ερμηνευτικό κομμάτι. Το ίδιο κακοφτιαγμένο είναι και το σενάριο, που δεν εκμεταλλεύεται σωστά την καλή αρχική ιδέα και δεν προχωράει σημαντικά (και όχι, το μικρό budget δεν είναι δικαιολογία γι' αυτό). Συγκεκριμένα το περιβάλλον αλλάζει μόνο 3-4 φορές σε 1,5 ώρα, ενώ η ταινία προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τις φτηνές ανατροπές της, που προσωπικά μου θύμισαν τα twists της σειράς “Goosebumps” (“Ανατριχίλες”) που βλέπαμε παλιά στην τηλεόραση. Γενικά, μου άφησε πολύ άσχημη εντύπωση, ενώ είχα ακούσει σχετικά καλά λόγια. Προβλέψιμο και “φτηνό”, δεν το συνιστώ παρά μόνο στους fans του Thirteenth Floor που θέλουν να δουν μια παρόμοια, κακή εκδοχή.