Dawn of the Dead (2004)

Ελληνικός τίτλος: Το ξύπνημα των νεκρών

 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Zack Snyder

Σενάριο: James Gunn (βασισμένο ελαφρά στη ομώνυμη ταινία του George A. Rοmero)

Παίζουν: Sarah Polley, Ving Rhames, Jake Weber, Michael Kelly

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Τρομο-δράση με ζόμπι
 

Μια ωραία πρωία στο Milwaukee (στο βορρά των ΗΠΑ) ξεσπάει από άγνωστα αίτια ένα είδος επιδημίας που μετατρέπει μέρος του πληθυσμού σε σαρκοβόρα ζόμπι. Έχοντας ήδη χάσει το σύζυγό της που δαγκώθηκε από ζόμπι, μια νεαρή νοσοκόμα θα εγκαταλείψει το σπίτι της για να σωθεί. Στο δρόμο θα συναντήσει κι άλλους επιζήσαντες και όλοι μαζί θα βρουν καταφύγιο σε ένα εγκαταλελειμμένο εμπορικό κέντρο. Όταν τα ζόμπι θα αρχίσουν να το πολιορκούν, θα επιχειρήσουν να βρουν τρόπο για να ξεφύγουν. 

 

Ας ξεκαθαρίσω αρχικά ότι δεν είμαι ιδιαίτερος fan του είδους, αν και θεωρώ το Shaun of the Dead μια απ' τις αγαπημένες μου ταινίες, και βρήκα το 28 Days Later εξαιρετικό. Επομένως έχω μικρή επαφή με τις κλασικές ζομποταινίες, και μηδενική με την τριλογία του George A. Rοmero, του δεύτερου μέρους της οποίας είναι remake το Dawn of the Dead του 2004. Οπότε προφανώς δεν μπορώ να κρίνω την προσπάθεια του Zack Snyder σαν επαναφορά ενός θρύλου, αλλά σαν άλλη μια ταινία που απλά τυχαίνει να αφορά zombies. Ως “ανίδεος” λοιπόν, μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα. Ο Zack Snyder στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, δείχνει γιατί το Hollywood του εμπιστεύτηκε αργότερα “μεγάλα” projects όπως το 300 και το Watchmen (τα οποία και προσωπικά αγαπάω). Το Dawn of the Dead είναι υπέροχα γυρισμένο, με καταπληκτικά πλάνα και εξαιρετική χρήση του slow motion αλλά και της -τυπικής βέβαια- μουσικής, για να δημιουργήσει μια εξαιρετική ατμόσφαιρα. Σίγουρα δεν θα φοβηθείς, αλλά θα μπεις αρκετά στο πετσί των χαρακτήρων ώστε να νιώθεις μια ταχυπαλμία σε έντονες σκηνές δράσης και να φωνάζεις στην τηλεόραση/οθόνη σου. Σεναριακά το Dawn of the Dead είναι αρκετά σφιχτό, πάντα με τις κλασικές ηλίθιες αποφάσεις κάποιων μελών της ομάδας (όπως κάθε ταινία τρόμου που ...σέβεται των εαυτό της :P ) χωρίς να είναι όμως κάτι συγκλονιστικό, ενώ χωρίς να είναι απογοητευτικό, δεν εντυπωσιάζει ούτε στον ερμηνευτικό τομέα. Ό,τι χάνει όμως εκεί, το ξεπληρώνει με χορταστική δράση, ωραίες καινοτομίες (βλ. ζόμπι να τρέχουν σαν κανονικοί άνθρωποι) και ελαφρά κωμικά στοιχεία.

Γενικά, μπορεί να μην έχει ερμηνείες ή διαλόγους οσκαρικού επιπέδου, αλλά η στυλιζαρισμένη δράση και η εξαιρετική του ατμόσφαιρα θα σε αποζημιώσουν με το παραπάνω. Αν αντέχεις το αίμα και το πετσόκομμα, θα περάσεις εξαιρετικά.