War of the Reels #1: The Condemned (2007) vs The Tournament (2009)

Και οι δύο ταινίες εμπνέονται απ' την ιδέα του ιαπωνικού αριστουργήματος του Kinji Fukasaku, Battle Royale (2000), και ακολουθούν μια ομάδα ανθρώπων που συγκρούονται μεταξύ τους σε ένα μακάβριο “παιχνίδι”: προσπαθείς να σκοτώσεις όλους τους υπόλοιπους, και ο τελευταίος που μένει ζωντανός είναι ο νικητής. Καμία απ' τις δυο δεν φτάνει ούτε καν κοντά στην ποιότητα του BR. Ποια όμως είναι η καλύτερη; Θα το αναλύσω όσο μπορώ, παρακάτω.

Ιστορία

The Condemned: Ένας φιλόδοξος παραγωγός που θέλει να πιάσει την καλή, αποφασίζει να δημιουργήσει ένα ακραίο reality με στόχο να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ τηλεθέασης, προβάλλοντας το όμως μέσω Internet. Σε ένα νησί το οποίο έχει εξοπλίσει με κάμερες, φέρνει 10 θανατοποινίτες και τους αφήνει ελεύθερους για 30 ώρες, με στόχο να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον. Ο νικητής κερδίζει την ελευθερία του, και ένα ποσοστό των κερδών του show.

The Tournament: Μια εταιρεία οργανώνει κάθε εφτά χρόνια ένα θανατηφόρο τουρνουά: 30 πληρωμένοι δολοφόνοι αγωνίζονται, με τον καθένα απ' αυτούς να προσπαθεί να σκοτώσει όλους τους υπόλοιπους και να μείνει ως ο μοναδικός επιζών για να κερδίσει 10 εκατομμύρια δολάρια και τον τίτλο του “Καλύτερου φονιά στον Κόσμο”. Το τουρνουά παρακολουθούν επιλεγμένοι πλούσιοι μέσω των κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης της εταιρείας, που εκμεταλλεύεται όποια κάμερα υπάρχει σε κάθε σημείο της εκάστοτε πόλης, και φυσικά κατά τη διάρκειά του στοιχηματίζουν τεράστια ποσά σε κάθε παίχτη.

Φαινομενικά παρόμοιες ταινίες, και όντως η βασική υπόθεσή τους είναι ίδια. Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι και τα δύο “δανείζονται” αυτήν την ιδέα από αλλού, η ιστορία του The Condemned λειτουργεί καλύτερα για έναν απλούστατο λόγο: η ιδέα ότι κάπου ένας τρελάρας πέταξε 10 θανατοποινίτες σε ένα νησί για να σκοτωθούν όσο τους βιντεοσκοπεί, είναι αρκετά ρεαλιστική. Απ' την άλλη, η ύπαρξη “αγώνων” θανάτου στους δρόμους μιας μεγαλούπολης με τον κόσμο να μην παίρνει χαμπάρι καμία φορά, είναι τραβηγμένη απ' τα μαλλιά και σίγουρα αυτό σε απωθεί ήδη απ' την αρχή. Νικητής του γύρου λοιπόν, The Condemned.

Σενάριο

Ως τυπικές ταινίες δράσης, καμία απ' τις δυο ταινίες δεν διεκδικεί δάφνες σεναρίου. Όμως μεταξύ τους, η διαφορά είναι χαοτική. Το The Condemned, παραδόξως ξεκινάει αξιοπρεπέστατα, με το πρώτο 1/3 του να είναι σφιχτό, γρήγορο και ρεαλιστικό. Στην πορεία αποφασίζει να ασχοληθεί με πολλά πράγματα όμως, προσπαθώντας να χωρέσει στην ~1 ώρα που απομένει τους παραγωγούς, τους παίχτες, την οικογένεια ενός παίχτη και την κυβέρνηση. Κάπου χάνει λίγο τον μπούσουλα, αλλά σίγουρα εκτιμάς ότι επιχείρησε να τοποθετήσει καλύτερα τους πρωταγωνιστές του, αντί να αφήσει απλά τη δράση να μιλήσει. Αντίθετα, το The Tournament σε βάζει κατ' ευθείαν στο ψητό, και επί 90 λεπτά τρέχει για να δώσει όσες περισσότερες σκηνές δράσης μπορεί. Το αποτέλεσμα έχει ΠΟΛΛΕΣ σεναριακές τρύπες, και μοιάζει πιο πολύ με ένα κολλάζ από σκηνές που δεν έχουν λογική συνέχεια. Επίσης, ενώ προσπαθεί να σε κάνει να συμπαθήσεις τουλάχιστον τρεις χαρακτήρες, αποτυγχάνει οικτρά και στο τέλος πραγματικά δεν νοιάζεσαι ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, με τα κίνητρα των πρωταγωνιστών να είναι στις περισσότερες περιπτώσεις, άκρως αμφισβητήσιμα. Θετικούς πόντους μπορείς να δώσεις στο The Condemned και για την προσπάθειά του να δώσει ένα υποτυπώδες μήνυμα. Παρότι εντελώς άγαρμπο, το τελευταίο μέρος του είναι ένα εμφανές κατηγορώ προς το reality, τους παραγωγούς του και τους θεατές του. Το The Tournament πάει να κάνει κάτι παρόμοιο (αλλά μόνο για τους παραγωγούς), αλλά δεν πετυχαίνει ούτε αυτό. Νικητής και αυτού το γύρου (με διαφορά), το The Condemned.

Σκηνοθεσία/Φωτογραφία

Όπως και σε κανένα άλλο τομέα, ούτε κι εδώ διαπρέπει καμία απ' τις δυο ταινίες. Το The Comdemned είναι γενικά καλογυρισμένο, στις περισσότερες απ' τις σκηνές δράσης όμως χάνεσαι λίγο: η κάμερα κουνιέται υπερβολικά, ενώ για κάποιον παράξενο λόγο κάνει συνεχώς κοντινά πλάνα με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις κάπου τι βλέπεις (γενικό μειονέκτημα των σύγχρονων ταινιών δράσης δυστυχώς). Κατά τα άλλα όμως, στέκεται μια χαρά, και κάνει ωραίες εναλλαγές από τα monitors (αυτά που χρησιμοποιούν οι παραγωγοί για να παρακολουθούν το νησί) στο περιεχόμενό τους. Το The Tournament, γενικά δεν έχει προβλήματα στον τεχνικό τομέα, έχοντας μάλιστα 2-3 εξαιρετικά γυρισμένες σκηνές και κερδίζει με μικρή διαφορά το γύρο αυτό.

Ερμηνείες

Όταν συγκρίνεις μια ταινία του WWE με ταινία που παίζει ο Robert Carlyle, ξέρεις πάνω κάτω πια είναι ανώτερη ερμηνευτικά. Παραδόξως πάντως, το The Condemned έχει μια χαρά ερμηνείες, περίμενα πολύ χειρότερα πράγματα. Ο Steve “Stone Cold” Austin είναι πειστικότατος στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ τη παράσταση κλέβει φυσικά ο μεγάλος Vinnie Jones. Το The Tournament όμως πέρα από 1-2 εξαιρέσεις (την ατάλαντη Kelly Hu λόγου χάρη), είναι ερμηνευτικά σχεδόν άψογο: ο Robert Carlyle και ο Ving Rhames δίνουν με την ερμηνεία και μόνο, βάθος στους χάρτινους χαρακτήρες τους, ενώ ο Ian Somerhalder είναι ανατριχιαστικά εξαιρετικός στο ρόλο του παρανοϊκότερου δολοφόνου στο τουρνουά. Νικητής του γύρου, το The Tournament.

Νικητής...

...The Condemned. Μπορεί να φαίνεται μικρή η διαφορά των δύο ταινιών (αφού κερδίζουν από 2 γύρους η κάθε μια), αλλά δεν είναι. Το The Tournament είναι μια άψυχη ταινία δράσης, με κακογραμμένο σενάριο, αλλά με 2-3 καλογυρισμένες σκηνές που του προσδίδουν κάποιο στυλ. Το The Condemned όμως, ενώ δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα απ' τον action σωρό, είναι μια αξιοπρεπέστατη ταινία, που αν δεν έχεις πρόβλημα με τη υπερβολική βία του, θα σου κρατήσει καλή παρέα για κάτι λιγότερο από 2 ωρίτσες, χωρίς να τραβάς τα μαλλιά σου απ' τις σεναριακές “πατάτες”. Για ταινία του WWE, είναι μια ευχάριστη έκπληξη.

[Αν βαθμολογούσα τις ταινίες, θα έδινα 1,5/5 στο The Tournament και 2,5/5 στο The Condemned.]

Disclaimer: Το format του post είναι clopy-paste απ' το Reel Rumbles του FlickChart.com. Μου άρεσε η ιδέα και είπα να το κάνω κι εγώ. :P Kράξτε ελεύθερα, αλλά εγώ μια φορά credit έδωσα. :P