Ranking M. Night Shyamalan
>> Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010
#7. The Happening (2008)
Είναι όσο κακό ακούς πως είναι; Ναι. Αν και ξεκινάει με μια αξιοπρεπή ιδέα, καταφέρνει όσο περνάει η ώρα, να γίνεται ακόμα πιο γελοίο. Φταίει το σενάριο; Η πλοκή είναι εντελώς αστεία, οι χαρακτήρες ενεργούν βλακωδώς και κολλάνε στα πλέον άχρηστα ζητήματα εν μέσω μιας καταστροφής, και οι διάλογοι είναι επιπέδου θεατρικής παράστασης δημοτικού σχολείου. Φταίει η σκηνοθεσία; Αξιοπρεπώς γυρισμένο, αλλά μπορούσες να διαχειριστείς χειρότερα τους ηθοποιούς σου; Δεν μπορούν να αρθρώσουν λέξη χωρίς να ακουστούν ξύλινοι και αφύσικοι και μιλάμε για τον Mark Wahlberg και την Zooey Deschanel που έχουν αποδείξει ότι δεν είναι “της σειράς”. Λίγο απ' όλα τα κακά λοιπόν, και το αποτέλεσμα μια εκνευριστικά απαράδεκτη ταινία, που αναρωτιέσαι αν μπήκε στον κόπο να ξαναδεί ο Shyamalan πριν την παραδώσει στο studio ή αν πραγματικά προσπάθησε να την κάνει τόσο άθλια. Ίσως η χειρότερη ταινία που έχω δει τα τελευταία 3 χρόνια.
The Twist Evaluation: Εδώ βρήκε να μην έχει twist; Περίμενα με ανυπομονησία τη σκηνή όπου θα γύριζε ο Wahlberg στην κάμερα και θα έλεγε: “Ψάρωσες μπαγάσα; Σε δουλεύαμε επί 90 λεπτά, παρωδία έβλεπες τόση ώρα”. Δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ...
#6. Lady in the Water (2006)
Ακόμα δεν έχω καταλάβει αν μου άρεσε τελικά η ταινία ή όχι. Μάλλον καταλήγω στο ότι απλά “δουλεύει”, έχοντας όμως ένα σωρό προβλήματα. Κατ' αρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε ότι έχει τη μορφή παραμυθιού και δεν το κρύβει. Η ιστορία του δεν είναι και η πιο ενδιαφέρουσα που έχεις ποτέ δει/διαβάσει/ακούσει, και αρκετές φορές αναρωτιέσαι αν τελικά σε νοιάζει το πώς θα εξελιχθεί. Οι προθέσεις του Shyamalan είναι εμφανείς: θέλει να περάσει το μήνυμα ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να ψάξει μέσα του, για να βρει τη θέση του στον κόσμο. Σε αντίθεση με το Signs όμως, τα μέσα δεν τον αφήνουν τελικά να φτάσει στο σκοπό του. Το σενάριο είναι εντελώς απλοϊκό, πολλές φορές αυτοαναιρείται, και οι μηχανισμοί που χρησιμοποιεί για να προχωρήσει (ή να μην προχωρήσει) η πλοκή, είναι κατά μεγάλο ποσοστό, εντελώς αστείοι. Ενδιαφέρον είναι ότι ο Shyamalan προσπαθεί να καλύψει τα προβλήματά του με τον χαρακτήρα του Bob Balaban, έναν κριτικό κινηματογράφου που υποδεικνύει τα κλισέ που εμφανίζονται, θέλοντας να δείξει ότι αυτοπαρωδείται. Τελικά όμως, αυτό που βγαίνει προς το θεατή, είναι περισσότερο πομπώδες παρά αυτοσαρκαστικό. Η σκηνοθεσία καταπληκτική, ο Paul Giamatti εξαιρετικός, και οι κωμικές στιγμές παραπάνω από ευπρόσδεκτες, αλλά τελικά νιώθεις ότι ο Shyamalan μπορούσε και πολύ καλύτερα. Γενικά όμως, δεν είναι η τρισάθλια ταινία που θέλουν πολλοί να πείσουν ότι είναι.
The Twist Evaluation: Δεν υπάρχει κάποιο μεγάλο twist, αλλά μερικά πιο μικρά, που χωρίς να είναι εντελώς ανατρεπτικά (δεν γυρίζουν και τούμπα την ταινία), δουλεύουν καλά. Όμως imho, ο Shyamalan θέλει απλά να δείξει μ' αυτά ότι δεν θα πάει με την κλισέ επιλογή, οπότε φαίνονται ολίγον βεβιασμένα και άχρηστα.
#5. Signs (2002)
Κοίτα που το θυμόμουν μέτριο. Το Signs είναι ένα εξαιρετικό θρίλερ που χτίζει απίστευτο σασπένς και έχει εξαιρετική ατμόσφαιρα. Πολύ καλογυρισμένο, φοβερή μουσική και εξαιρετικές ερμηνείες από Mel Gibson και Joaquin Phoenix, με τα δυο παιδιά να μην έχουν να ζηλέψουν τίποτα. Παρότι έχει δεχτεί φοβερές επικρίσεις για τις ευκολίες του, το σενάριο του είναι πολύ καλό. Και αν το σκεφτούμε λίγο, γιατί πρέπει οι εξωγήινοι να παρουσιάζονται πάντα πανέξυπνοι; Επειδή έχουν αόρατα σκάφη, μπορούν να αντιμετωπίσουν με ευκολία την απλή άμυνα ενός σπιτιού; Ή μήπως είναι υποχρεωμένοι πάντα να ξέρουν τις αδυναμίες τους; Θεωρώ ότι (όπως και το The Village), είναι θύμα της κακής φήμης των τελευταίων ταινιών του Shyamalan, και δέχεται κράξιμο που δεν αξίζει. Σίγουρα περιορίζεται απ' το κόλλημα του σκηνοθέτη να τελειώνει τις ταινίες του στα ~100 λεπτά, αλλά και πάλι είναι μια πολύ καλή ταινία με εξαιρετικό νόημα.
The Twist Evaluation: Δεν ξέρω αν πρέπει να δεχτούμε (όπως είναι η γενική αντίληψη) ως twist την κατάληξη της ταινίας, αλλά σε κάθε περίπτωση, βρήκα το φινάλε παραπάνω από ικανοποιητικό.
#4. Wide Awake (1998)
Σύμφωνα με το IMDB, είναι η 2η ταινία του Shyamalan, και η 1η που μπορείς να βρεις και να δεις. Πρακτικά άγνωστη στον κόσμο, αφού πολλοί πιστεύουν ότι το The Sixth Sense είναι η πρώτη ταινία του σκηνοθέτη, αλλά μια απ' τις καλύτερες του ταινίες. Αφηγείται την αναζήτηση ενός μικρού παιδιού για το Θεό μέσα στη ζωή του, όταν θα χάσει τον πολυαγαπημένο του παππού. Διαδραματίζεται σε ένα καθολικό σχολείο, και ενώ αρχικά δείχνει να είναι άλλη μια απλή κωμωδιούλα με παιδιά που κάνουν σκανταλιές, ξεφεύγει γρήγορα, και γίνεται ένα εξαιρετικό δράμα προσωπικής αναζήτησης. Τρυφερό και συγκινητικό, με εξαιρετική ερμηνεία απ' τον μικρό Joseph Cross και πολύ καλή σκηνοθεσία, είναι μια πολύ καλή οικογενειακή ταινία, με βάθος και ωραία μηνύματα.
The Twist Evaluation: Απλό αλλά όμορφο, συμβάλλει στην ολοκλήρωση του πρωταγωνιστή, και σε αφήνει με μια γλυκιά αίσθηση.
#3. The Sixth Sense (1999)
Εντελώς άδικα, η ταινία αυτή έχει μείνει στην ιστορία για το twist της. Αυτό που την κάνει όμως τόσο εκπληκτική, δεν είναι το ίδιο το twist, αλλά το πώς διαχειρίζεται μέχρι εκείνη τη στιγμή το χαρακτήρα του Bruce Willis. Βλέποντας ξανά την ταινία γνωρίζοντας το twist, δίνεις περισσότερη προσοχή στις σκηνές όπου εμφανίζεται, και στην “επαφή” του με τον κόσμο, και είναι εξαιρετικά προσεγμένη. Πρόσθεσε μια καταπληκτική ατμόσφαιρα, μια τεράστια ερμηνεία απ' τον μικρό Haley Joel Osment και ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο, και έχεις μια ταινία που θα μείνει για πάντα κλασική.
The Twist Evaluation: Αν είχε ένα πρόβλημα το The Sixth Sense, θα ήταν η κλιμάκωση της ιστορίας. Μέχρι πριν το τελευταίο 15λεπτο ανεβαίνει συνεχώς σε ένταση, αλλά η συνομιλία του μικρού με τη μαμά του στο αμάξι αν και συγκινητική, δεν είναι ικανοποιητικό κλείσιμο. Αυτό έρχεται να σώσει άψογα το twist, δίνοντας “λύση” στην ιστορία του Dr Crowe και βάζοντας τα τελευταία κομμάτια στο παζλ.
#2. Unbreakable (2000)
Το Unbreakable είναι στην ουσία η origin ιστορία ενός υπερ-ήρωα. Και ως superhero movie, έχει έναν απλό άνθρωπο που ανακαλύπτει ότι δεν είναι τόσο “απλός” και φυσικά έναν villain. Προσγειωμένη ιστορία, βάθος στο σενάριο και φοβερή δουλειά με την κάμερα, κάνουν το Unbreakable ένα εξαιρετικό και πολυδιάστατο δράμα. Αν πρέπει να δεις μια ταινία του Shyamalan, ας είναι αυτή, το The Village αν και καλύτερο κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τόσο προσιτό στο ευρύ κοινό.
The Twist Evaluation: Όχι τόσο “ανατροπή”, όσο “αποκάλυψη”. Δένει τέλεια με την υπόλοιπη ταινία και δεν υπάρχει μόνο για να σοκάρει. Δεν θα ήταν χειρότερη ταινία χωρίς αυτό, αλλά έχοντάς το, σίγουρα κερδίζει πόντους.
#1. The Village (2004)
Σίγουρα μέσα στο top10 των πιο υποτιμημένων ταινιών όλων των εποχών. Τεράστιο μερίδιο ευθύνης έχει το marketing. Τα trailers (είχα δει και στο σινεμά θυμάμαι ένα, πριν απ' το King Arthur) παρουσίαζαν το The Village σαν ταινία τρόμου. Η αλήθεια δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο, και οι ορδές αγανακτισμένων θεατών που περίμεναν την πιο τρομακτική ταινία όλων των εποχών, έστειλαν την ταινία στα τάρταρα του κινηματογραφικού Άδη. Τι είναι τελικά το The Village; Ένα ατμοσφαιρικό δράμα εποχής με υποψία ρομάντζου, με εξαιρετικές ερμηνείες απ' το πλουσιότατο cast, φανταστική σκηνοθεσία και καταπληκτική μουσική. Καλογραμμένο, περνάει ισχυρά μηνύματα σχετικά με την δύναμη του φόβου για το άγνωστο, και σε ρουφάει μέσα στην πλούσια ατμόσφαιρά του. Imho, ένα παρεξηγημένο αριστούργημα.
The Twist Evaluation: Έχει διχάσει περισσότερο κι απ' την ίδια την ταινία. Προσωπικά το βρήκα αναπάντεχο και ευφυέστατο. Στηρίζει ακόμα περισσότερο το νόημα που θέλει να περάσει η ταινία, χωρίς να καταρρίπτει ότι έχει δείξει νωρίτερα.
Ο Shyamalan είναι, πιστεύω, γενικά παρεξηγημένος. Αδίκως κατά τη γνώμη μου, παίρνει credit μόνο για την 6η Αίσθηση απ' το ευρύ κοινό, και λόγω του ανεκδιήγητου The Happening, του μέτριου Lady in the Water και του κακού marketing στο The Village, τα πραγματικά του αριστουργήματα μένουν στη σκιά. Νομίζω ότι και η πλειοψηφία του κόσμου που βλέπει τις ταινίες του, εστιάζει κακώς στην προσπάθεια να μαντέψει το twist, και καταλήγει να θάβει την ταινία γιατί δεν της έχει δώσει την απαραίτητη προσοχή. Αν και στις τελευταίες του ταινίες δείχνει ότι έχει αρχίσει να το χάνει σεναριακά, είναι ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης που δημιουργεί τρομερή ατμόσφαιρα και σασπένς, και μάλλον πρέπει να αρχίσει να περιορίζεται μόνο εκεί και να αφήνει το γράψιμο για άλλους. Αν όμως όντως πιστεύει ότι είναι υπεράνω κριτικής (και αν όντως το The Last Airbender είναι τόσο χάλια), μάλλον πρέπει να απομακρυνθεί για λίγο απ' το χώρο, μήπως και ξαναδούμε απ' αυτόν καλή ταινία...
5 σχόλια:
1.Unbreakable - αναμφίβολα του αριστούργημα του!
2.The Village - κάποια μικροπροβληματάκια στο τρόπο που οδηγούμαστε στην αποκάλυψη του μυστηρίου του στερούν το "αριστούργημα".
3.Lady in the Water - παρα τα αρκετά ελαττώματα του...πανέμορφο!
4.The Sixth Sense - το λάτρεψα στα 14...με ήταν αδιάφορο στα 20.
5.Signs - πολύ καλο αλλα όχι και κάτι το ιδιαίτερο.
Εγώ πάντως με το Sixth Sense έπαθα το ανάποδο ακριβώς, πιο μικρός το είχα δει στην τηλεόραση και είχα πει "ε και;", τώρα που το ξαναείδα το λάτρεψα.
Thanks για το σχόλιο, και χαίρομαι που δεν ανήκεις στην κατηγορία των προκατειλημμένων εναντίον του Shyamalan επειδή δεν είναι "cool" να σου αρέσουν οι ταινίες του. :)
Ολα καλα με τον Σιαμαλαν αλλα αυτο το The Happening τι το ηθελε;Μια ανουσια ταινια..ενω απογειωσε την Εκτη Αισθηση εφτασε στον πατο με το The Happening.Ειναι των ακρων παντως.Οσον αφορα στις υπολοιπες,ολες καλες ηταν,ενα τσακ παραπανω ξεχωρισε το The Village, το λατρεψα!Δεν εχω δει ακομα την καινουρια του βεβαια,θα το κανω καποια στιγμουλα.Εχε χαρη παντως που εχει στο ενεργητικο του την εκτη αισθηση οποτε του συγχωρειται το μεγα ατοπημα του the happening!
1. 6th sense, για το twist, για το συναίσθημα, για την ατμόσφαιρα, για το ότι τη δεύτερη φορά σου φαίνεται ακόμα πιο γάματο το πόσο τέλεια έχει στήθει αυτό το σενάριο στην κάθε του λεπτομέρεια. Για όλα. True classic.
2. The Village, τρόμερα σκηνοθετημένο και γράμμενο είναι πολλά περισσότερα από θρίλερ, όλα αυτά μεχρι το τέλος κάθως ανήκω σε αυτούς που διαφωνούν με την κατευθύνση που πήρε.
3. Signs, επίσης καλοσκηνοθετημένο, επίσης μετρούσε σα θρίλερ απ ότι θυμάμαι στο σινέμα, τα μόνα άσχημα το θρησκόληπτο μύνημα κ το φινάλε (μόνο κ μόνο γιατί τεστάρει το πόσα ανεδάφικα πράγματα μπορείς να καταπιείς λέγοντας "sci-fi είναι μωρέ)
4.Unbreakable, Ι get the appeal κ τους λόγους π πολλοί τη θεωρούν ισάξια ή κ καλύτερη της αίσθησης απλά αυτό το είδος ψυχρής-εγκεφαλικής ταίνιας δν μου πολυπάει παρολα αυτά καλό.
5.Lady in the Water/Happening, και τα δύο πόλυ κακά για διαφορετικούς λόγους. Το πρώτο έχει όλα τα φόντα για να γίνει καλό κ αποτυγχάνει σε κάθε δυνατό επίπεδο, το δεύτερο απείρως γελοίο σχέδον σε όλα του το σώζει "κάπως" το ότι ο Ναιτ ξέρει να το σκηνοθετεί το είδος.
Και γένικα συμφώνω ότι το χουν παραχέσει είδικα οι αμερικάνικοι κριτικοί που πάνε να τον βγάλουν νέο Uwe Boll αλλά ίσχυει ότι μετά το Village είναι ένα κάποτε ταλέντο σε διαρκή πτώση κ ταίνιες σαν το last airbender που ούτε πρόκειτε να δω.
Ωραίο blog btw σήμερα το πήρα πρέφα.
Το Last Airbender φοβάμαι κι εγώ να το δω, αλλά μάλλον θα το επιχειρήσω για λόγους πληρότητας (όπως και το Devil που έχει γράψει). Φυσικά δεν περιμένω πολλά πράγματα, αλλά δεν πιστεύω να είναι χειρότερο απ' το Happening.
Thanks και στους 2 για τα σχόλια. :) Να δείτε και το 'Wide Awake' αν το βρείτε. Αξίζει κι ας διαφέρεις απ' ό,τι άλλο έχει κάνει.
Δημοσίευση σχολίου