Top20 της δεκαετίας [2000-2009]

Το κάλεσμα του seagazing για να διαμορφωθεί το top20 της δεκαετίας που -για λίγο ακόμα καιρό- διανύουμε, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο. Χωρίς πολλά λόγια, ας βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου:

20. Identity [2003] by James Mangold

19. Memento [2000] by Christopher Nolan

18. Big Fish [2003] by Tim Burton

17. Sunshine [2007] by Danny Boyle

16. The Darjeeling Limited [2007] by Wes Anderson

15. Zodiac [2007] by David Fincher

14. No Country for Old Men [2007] by Ethan & Joel Coen

13. Der Untergang [2004] by Olivier Hirschbiegel

12. The Machinist [2004] by Brad Anderson

11. Kill Bill: vol. 2 [2004] by Quentin Tarantino

10. In Bruges [2008] by Martin McDonagh

09. Letters from Iwo Jima [2006] by Clint Eastwood

08. Shaun of the Dead [2004] by Edgar Wright

07. Finding Nemo [2003] by Andrew Stanton & Lee Unkrich

06. Battle Royale [2000] by Kinji Fukasaku

05. Das Experiment [2001] by Olivier Hirschbiegel

04. Memories of Murder [2003] by Joon-ho Bong

03. O Brother Where Art Thou? [2000] by Ethan & Joel Coen

02. LOTR: The Return of the King [2003] by Peter Jackson

01. Oldboy [2003] by Chan-wook Park

Μπράβο στα παιδιά για την πρωτοβουλία, και το 2019 με το καλό. :)

Λείπουν προφανώς πολυαγαπημένες ταινίες, αλλά το 20 είναι 20. :P

Read more...

In the Name of the King: A Dungeon Siege Tale (2007)

Ελληνικός τίτλος: Η Πολιορκία

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Uwe Boll

Σενάριο: Doug Taylor

Παίζουν: Jason Statham, Ron Perlman, Ray Liotta, John Rhys-Davies, Burt Reynolds

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Φαντασίας - Δράσης

Η ιστορία (υποτίθεται πως βασίζεται στα παιχνίδια Dungeon Siege, αλλά εγώ δεν βρήκα την παραμικρή ομοιότητα)

Σε έναν φανταστικό μεσαιωνικό κόσμο, ένας μάγος αποφασίζει να κατακτήσει ένα βασίλειο με ένα σωρό χειροποίητα τέρατα. Στη μέση θα μπει ένας χωρικός, ο Farmer, που κυνηγάει τα τερατάκια που απήγαγαν τη γυναίκα του.

Μας άρεσε;

Ο Uwe Boll επιστρέφει, αυτή τη φορά σε ταινία φαντασίας. Αλλά ας δούμε πρώτα τα (λίγα) θετικά: γενικά καλή ατμόσφαιρα, με ωραία εφέ και κουστούμια, εντυπωσιακή μουσική και 1-2 ωραίες μονομαχίες. Ο Jason Statham όπως πάντα σπέρνει, ενώ και ο Ray Liotta είναι πολύ πειστικός ως μισότρελος villain. Απ' το βαρυφορτωμένο cast δεν είναι κάποιος ιδιαίτερα κακός, χωρίς να εντυπωσιάζει όμως και κανένας. Ειδική μνεία νομίζω αξίζει ο Matthew Lillard, που κάνει τόσο τραγικό over-acting (υπερβάλλων ζήλος με λίγα λόγια) που καταλήγει ξεκαρδιστικός κάθε φορά που κινείται ή ανοίγει το στόμα του.

Ας περάσουμε τώρα και στο ψητό. Το σενάριο είναι ΤΡΑΓΙΚΟ με γελοίους διαλόγους και κλισέ χαρακτήρες. Τρανταχτό παράδειγμα είναι ο πρωταγωνιστής, ο κλασικός αντιήρωας που νοιάζεται μόνο για την οικογένειά του, αλλά τελικά θα σώσει τους πάντες όλους και θα γίνει βασιλιάς στη θέση του βασιλιά. Κατά τα άλλα, η ταινία αντιγράφει άπειρα σημεία από το Lord of the Rings (και από ένα σωρό άλλες ιστορίες φαντασίας): από τον Gallian – Saruman που φτιάχνει τερατάκια για να εξουσιάσει τον κόσμο, μέχρι την Muriella – Eowyn που δεν δέχεται να μείνει ασφαλής στο κάστρο της, αλλά θέλει να το παίξει κομάντο. Οι δύο μεγάλες μάχες είναι κάκιστες: οι κομπάρσοι κάνουν ό,τι να ναι και ο Uwe Boll δείχνει ότι δεν έχει ιδέα από νόμους της φυσικής, με το αποτέλεσμα να μοιάζει περισσότερο με πανηγύρι, γεμάτο με σπαθιά, βέλη, φωτιές και πιτσιρικάδες να ανεβοκατεβαίνουν δέντρα.

Γενικά μιλάμε για μια κάκιστη ταινία μεγάλης διάρκειας, που γίνεται πολύ γρήγορα βαρετή. Σίγουρα όμως υπάρχουν πολύ χειρότερες (δεν είναι πολύ κατώτερη από action μπούρδες επιπέδου Transformers), και αν βαριέσαι αγρίως και σου αρέσει το είδος, μπορεί και να ψιλο-διασκεδάσεις. Θέαση με μεγάλη παρέα έχει τα φόντα να καταλήξει σε μια νύχτα επικού χαβαλέ.

Read more...

The Chaser (2008)

Original τίτλος: Chugyeogja

Ελληνικός τίτλος: Ο Κυνηγός

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Hong-jin Na

Σενάριο: Won-Chan Hong, Shinho Lee, Hong-jin Na

Παίζουν: Yun-seok Kim, Jung-woo Ha, Yeong-hie Seo

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Θρίλερ - Δράμα

Η ιστορία

Ένας πρώην διεφθαρμένος αστυνομικός, γίνεται νταβατζής για να αντιμετωπίσει το οικονομικό του πρόβλημα. Τα κέρδη του θα αρχίσουν να πέφτουν, όταν οι κοπέλες που “μανατζάρει” θα αρχίσουν να εξαφανίζονται η μια μετά την άλλη. Η πρώτη του εντύπωση είναι ότι το σκάνε με την προκαταβολή που εισέπραξαν, όμως ανακαλύπτει ότι όλες έχουν χαθεί στην ίδια περιοχή. Πεπεισμένος ότι πρόκειται για έμπορο σάρκας που πουλάει τα κορίτσια, αποφασίζει να βρει τον υπαίτιο. Η μοίρα θα τον φέρει μπροστά του, αλλά θα καταλάβει πως δεν έχει να κάνει με έμπορο σάρκας, αλλά με κατά συρροήν δολοφόνο...

Μας άρεσε;

Η Νότια Κορέα φημίζεται για τα καταπληκτικά της θρίλερ, όπως μας έδειξε με την Vengeance Trilogy (Sympathy for Mr Vengeance, Oldboy, Sympathy for Lady Vengeance) και αρκετές άλλες ταινίες. Το “The Chaser” επιβεβαιώνει τον κανόνα, όντας μια συγκλονιστική ιστορία που θυμίζει σε ατμόσφαιρα το αριστουργηματικό Se7en του Fincher. Η μεγάλη διαφορά με τις υπόλοιπες ταινίες που ασχολούνται με serial killers είναι η εξής: εδώ όλοι ξέρουν από την αρχή το δολοφόνο, αλλά δεν μπορούν να αποδείξουν ότι είναι αυτός ο ένοχος. Το εξαιρετικό σενάριο τοποθετεί στη μέση το δολοφόνο και γύρω του, από τη μια την αστυνομία που θέλει να κλείσει μια υπόθεση πολλών χρόνων και από την άλλη τον πρωταγωνιστή Joong-ho που θέλει να προστατέψει τα χρήματά του. Κι οι δυο πλευρές θα κάνουν τα πάντα για να “σπάσουν” το δολοφόνο και να βρουν αρκετά στοιχεία, ακολουθώντας ο καθένας το δικό του δρόμο. Στη διάρκεια αυτής της - ιλιγγιώδους σε ταχύτητα - διαδρομής, βλέπουμε μια ιδιοφυή ανάπτυξη του χαρακτήρα του Joong-ho, που ξεκινάει με κίνητρο τα χρήματα και καταλήγει σε εκδίκηση με πολύ αγνά κίνητρα. Το πακέτο συμπληρώνεται με καταπληκτικές ερμηνείες, πολύ καλή σκηνοθεσία και μουσική, δίνοντας ένα αποτέλεσμα που δεν πρέπει να χάσουν με τίποτα οι λάτρεις του σασπένς και του καλού αστυνομικού θρίλερ.

Read more...

Wedding Crashers (2005)

Ελληνικός τίτλος: Γαμομπελάδες

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: David Dobkin

Σενάριο: Steve Faber, Bob Fisher

Παίζουν: Owen Wilson, Vince Vaughn, Christopher Walken, Bradley Cooper, Rachel McAdams, Isla Fisher

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Κωμωδία (Ελαφρώς ρομαντική)

Η ιστορία

Δύο κολλητάρια επιδίδονται στο ευγενές άθλημα του “wedding crashing”: εμφανίζονται απρόσκλητοι σε γάμους και γίνονται η ψυχή του πάρτυ, με απώτερο σκοπό φυσικά να γνωρίσουν γυναίκες. Όταν βρεθούν στο γάμο της κόρης ενός υψηλού αξιωματούχου της κυβέρνησης, καταλήγουν ο ένας ερωτευμένος και ο άλλος μπλεγμένος. Θα περάσουν έτσι ένα περιπετειώδες σαββατοκύριακο με την οικογένεια...

Μας άρεσε;

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο και μόνο αρκεί για να δώσει αρκετούς πόντους στην ταινία. Ο Owen Wilson και ο Vince Vaughn, παίζουν τους uber-cool τύπους που δεν έχουν αποφασίσει ακόμα να μεγαλώσουν και καταστρώνουν ένα σωρό σχέδια για να ρίξουν τις ανυποψίαστες γυναίκες. Απολαυστικοί, με τρομερή χημεία, βγάζουν πολύ γέλιο. Εξαιρετικοί επίσης και οι Christopher Walken και Bradley Cooper (του φετινού Hangover), όπως και οι supporting Rachel McAdams και Keir O'Donnell. Τυπική η σκηνοθεσία, και σχεδόν τυπικό σενάριο. Γιατί “σχεδόν”; Βλέπουμε ξανά την χιλιοειπωμένη ιστορία του άντρα (με τον γκαντέμη φίλο που τραβάει τα πάνδεινα) που θέλει να αλλάξει τη ζωή του, γιατί ερωτεύεται παράφορα μια γυναίκα που όμως είναι “δοσμένη” σε ένα τυπικά χαμένο-κορμί boyfriend. Ξεχωρίζει όμως, γιατί όταν φύγει από τις καταπληκτικές κωμικές σκηνές, αναπτύσσει ωραία τους χαρακτήρες του και καταλήγει σε μια πολύ γλυκιά ρομαντική ιστορία, με ωραία κορύφωση (και ένα ξεκαρδιστικό cameo :P ). Δείτε το οπωσδήποτε.

Read more...

The Insider (1999)

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Michael Mann

Σενάριο: Eric Roth, Michael Mann (βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα)

Παίζουν: Al Pacino, Russell Crowe, Christopher Plummer, Philip Baker Hall

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Πολιτικό Θρίλερ - Δράμα

Η ιστορία

Ο Lowell Bergman (Al Pacino), σκληροτράχηλος δημοσιογράφος προσεγγίζει τον Jeffrey Wigand (Russell Crowe) πρώην επιστημονικό στέλεχος της εταιρίας καπνού Brown & Williamson, με σκοπό να μιλήσει στην εκπομπή “60 Minutes” του CBS για τις σοβαρές παρατυπίες της εταιρίας που επηρεάζουν άμεσα τη δημόσια υγεία. Βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του και την οικογένεια του, αποφασίζει να αντικρούσει δημόσια τα ψέματα που είχε πει η εταιρία ως προς τον εθισμό που προκαλεί η νικοτίνη. Τίποτα όμως δεν θα είναι εύκολο για τον Bergman και τον Wigand, αφού θα βρουν μπροστά τους, όχι μόνο την εταιρία που επικαλείται συμφωνίες απορρήτου, αλλά και συκοφάντηση από τον Τύπο, νομικά παιχνίδια και τελικά απόρριψη από το ίδιο το CBS που θεωρεί ότι πλήττονται τα συμφέροντά του.

Μας άρεσε;

Μπορείς να γυρίσεις ένα αριστούργημα βασισμένο σε πραγματική ιστορία; Ο Michael Mann και ο Eric Roth αποδεικνύουν ότι είναι εφικτό. Συνυπογράφουν ένα δυνατό σενάριο δίνοντας μεγάλη βάση στους χαρακτήρες και στις επιπτώσεις που έχει η κάθε πράξη τους, στην ψυχολογία των ίδιων και των γύρω τους. Μετά το γράψιμο, ρέστα δίνει ο Mann και στη σκηνοθεσία με εντυπωσιακές εναλλαγές των σκηνών και έντονα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των ηρώων του. Οι πρωταγωνιστές του, τον βγάζουν φυσικά ασπροπρόσωπο. Συγκλονιστικός ο Russell Crowe, σε πείθει αμέσως ότι ο χαρακτήρας του πονάει και φοβάται, αλλά ταυτόχρονα είναι αποφασισμένος να αντιδράσει. Δεν φτάνει όμως την απίστευτη ερμηνεία του Al Pacino, ο οποίος δείχνει για άλλη μια φορά πόσο μπροστά είναι από τους υπόλοιπους ηθοποιούς της γενιάς του, μετατρέποντας σε σεμινάριο υποκριτικής ακόμα και την πιο απλή και σύντομη βουβή σκηνή. Την ατμόσφαιρα τελειοποιεί η καταπληκτική μουσική υπόκρουση, που κορυφώνει το σασπένς και δεν αφήνει τον θεατή να βαρεθεί σε κανένα σημείο παρά τη μεγάλη διάρκεια της ταινίας.

Αξίζει τις 7 οσκαρικές υποψηφιότητες; Ναι, και είναι έγκλημα το ότι δεν κέρδισε τελικά ούτε ένα αγαλματίδιο (αν και το 1999 ήταν πολύ δυνατή χρονιά). Μην σας αποθαρρύνουν οι 2,5 ώρες, θα είστε στην τσίτα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, ζώντας την ιστορία μαζί με τους ήρωες.

Read more...

eXistenZ (1999)

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: David Cronenberg

Σενάριο: David Cronenberg

Παίζουν: Jude Law, Jennifer Jason Leigh, William Dafoe, Ian Holms

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Επιστημονικής Φαντασίας

Η ιστορία

Σε ένα εναλλακτικό 2000, τα video games παίζονται μέσω κάποιων “ζωντανών” συσκευών, που συνδέονται με το σώμα του παίκτη και τον μεταφέρουν νοητά σε έναν άλλο κόσμο. Στην παρουσίαση του νέου πολυαναμενόμενου παιχνιδιού eXistenZ, μια οργάνωση τραυματίζει την Allegra Geller, την καλύτερη προγραμματίστρια παιχνιδιών του πλανήτη. Για να γλιτώσουν τα χειρότερα, τα στελέχη της εταιρίας της, τη φυγαδεύουν με μοναδική συνοδεία έναν χαμηλόβαθμο υπάλληλο (Jude Law), ο οποίος δεν έχει την παραμικρή εμπειρία γύρω από τα παιχνίδια. Όμως θα κληθεί να αποκτήσει, για να βοηθήσει την Allegra Geller να σώσει το μοναδικό αντίγραφο του παιχνιδιού, παίζοντάς το. Μέσα στο παιχνίδι θα αντιμετωπίσουν παράξενα γεγονότα, που δεν απέχουν πολύ απ' όσα συμβαίνουν και στην πραγματική τους ζωή...

Μας άρεσε;

Σαν ιδέα είναι πολύ καλή. Και αν δεν έχεις δει και το Matrix και το Thirteenth Floor (και τα δύο του 1999, όπως και το eXistenZ) θα σου φανεί και πολύ πρωτότυπη. Αν τα έχεις δει όμως, θα σου καταλάβεις πολύ εύκολα πως είναι η χειρότερη από τις τρεις. Ένα θέμα υπάρχει κατ' αρχάς με τις ερμηνείες. Εντάξει, υποτίθεται ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας οι ήρωες μιλάνε όπως μιλάνε οι χαρακτήρες των παιχνιδιών, όμως από ένα σημείο και μετά είναι υπερβολικό και κουραστικό. Αν σκεφτούμε μάλιστα, ότι και όταν επιστρέφουν στην πραγματική ζωή, πάλι νομίζεις ότι ακούς τους χαρακτήρες του video game, κάτι πήγε στραβά. Και μιλάμε για ηθοποιούς επιπέδου Jude Law, William Dafoe και Ian Holms, των οποίων τα ονόματα σίγουρα σε είχαν προϊδεάσει θετικά, τουλάχιστον για το ερμηνευτικό κομμάτι. Το ίδιο κακοφτιαγμένο είναι και το σενάριο, που δεν εκμεταλλεύεται σωστά την καλή αρχική ιδέα και δεν προχωράει σημαντικά (και όχι, το μικρό budget δεν είναι δικαιολογία γι' αυτό). Συγκεκριμένα το περιβάλλον αλλάζει μόνο 3-4 φορές σε 1,5 ώρα, ενώ η ταινία προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τις φτηνές ανατροπές της, που προσωπικά μου θύμισαν τα twists της σειράς “Goosebumps” (“Ανατριχίλες”) που βλέπαμε παλιά στην τηλεόραση. Γενικά, μου άφησε πολύ άσχημη εντύπωση, ενώ είχα ακούσει σχετικά καλά λόγια. Προβλέψιμο και “φτηνό”, δεν το συνιστώ παρά μόνο στους fans του Thirteenth Floor που θέλουν να δουν μια παρόμοια, κακή εκδοχή.

Read more...

A Time to Kill (1996)

Ελληνικός τίτλος: Η ετυμηγορία

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Joel Schumacher

Σενάριο: Akiva Goldsman

Παίζουν: Matthew McConaughey, Samuel L. Jackson, Kevin Spacey, Kiefer Sutherland, Donald Sutherland, Sandra Bullock, Oliver Platt

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Δράμα – Δικαστικό δράμα

Η ιστορία

Σε μια νότια πολιτεία των ΗΠΑ, η έγχρωμη κοινότητα είναι πολλή περιορισμένη με αποτέλεσμα τα μέλη της να είναι συχνά θύματα αυθαιρεσίας της δικαστικής εξουσίας. Δύο λευκοί νεαροί περνώντας μισο-μεθυσμένοι από την περιοχή, βιάζουν και τραυματίζουν πολύ σοβαρά τη 10χρονη κόρη ενός βιοπαλαιστή (Samuel L. Jackson). Εκείνος, σίγουρος ότι στο δικαστήριο οι νεαροί θα έχουν θετική αντιμετώπιση (σαν λευκοί εναντίον μαύρου) και θα έχουν ελάχιστη ποινή, παίρνει το νόμο στα χέρια του και τους σκοτώνει. Ο δικηγόρος Jake Tyler Brigance (Matthew McConaughey), με τη βοήθεια του φίλου του Harry Rex Vonner (Oliver Platt) και μια φοιτήτριας νομικής (Sandra Bullock), καλείται να τον υπερασπίσει επικαλούμενος παράνοια, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσει το νεοσυσταθέν τοπικό “παράρτημα” της Κου Κλουξ Κλαν που απειλεί όσους εμπλέκονται στην υπεράσπιση.

Μας άρεσε;

Ως λάτρης του δικαστικού δράματος περίμενα πολλά απ' αυτήν την ταινία (κι είναι σκηνοθέτης ο Joel Schumacher που έσφαξε τον Batman στα Batman Forever και Batman & Robin) και δυστυχώς απογοητεύτηκα αρκετά. Βασικό μείον είναι το κακό casting που έχει γίνει. Καλώς ή κακώς, ο Matthew McConaughey δεν είναι αρκετός στον πρωταγωνιστικό ρόλο (και γενικά δεν είναι κατά την ταπεινή μου άποψη ικανός να πάρει στους ώμους του μια σοβαρή δραματική ταινία, είναι πιο καλός σε κωμικές περιπετειούλες τύπου Sahara/Fool's Gold). Ο Oliver Platt επίσης είναι αδιάφορος (όσο αδιάφορος και ανύπαρκτος είναι και ο χαρακτήρας που υποδύεται) στερώντας την ταινία από το comic relief που θα μπορούσε να προσφέρει. Αρκετά καλή είναι η Sandra Bullock, ενώ (ευτυχώς) αναμενόμενα πολύ καλοί είναι ο Samuel Jackson, ο Kevin Spacey και οι Donald και Kiefer Sutherland. Οι προφορές του Νότου ήθελαν βέβαια λίγη δουλίτσα γιατί χτυπάνε κάπως άσχημα. Σκηνοθετικά η ταινία στέκεται πολύ καλά για το είδος της, αλλά το σενάριο είναι ολίγον προβληματικό. Αφιερώνοντας (σωστά) την πρώτη ώρα για ανάπτυξη των χαρακτήρων των πρωταγωνιστών, δεν προλαβαίνει στο δεύτερο μισό να σταθεί αρκετά σε όσα θέματα ανοίγει. Οπότε βλέπουμε περιληπτικά μερικές επιθέσεις της ΚΚΚ, με πολλά λογικά κενά και ανεξήγητα σημεία, και αναλογικά πολύ λίγο δικαστήριο με λίγες (αν και καλές) ανατροπές. Εν τέλει, περνάει σωστό αντιρατσιστικό νόημα, αλλά χρησιμοποιεί πολύ κλισέ και “δοκιμασμένες” τεχνικές. Οι λάτρεις του δράματος, σίγουρα δεν θα το μισήσουν, αλλά θα τους μείνει το αίσθημα του ανολοκλήρωτου.

Read more...

Kiss Kiss Bang Bang (2005)

Ελληνικός τίτλος: Φιλιά και Σφαίρες

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Shane Black

Σενάριο: Shane Black (βασισμένο στο βιβλίο του Brett Halliday)

Παίζουν: Robert Downey Jr., Val Kilmer, Michelle Monaghan

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Κωμική περιπέτεια μυστηρίου.

Η ιστορία

Ένας μικροαπαετώνας, ο Harry Lockhart (Robert Downey Jr.) σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τη αστυνομία, μπαίνει τυχαία σε μια audition όπου και καταφέρνει να εντυπωσιάσει. Η επόμενη μέρα τον βρίσκει στο Los Angeles, σε ένα Χολιγουντιανό πάρτυ, όπου γνωρίζει τον Gay Perry (Val Kilmer), έναν ομοφυλόφιλο ιδιωτικό ντετέκτιβ και συναντά μια πανέμορφη wanna-be ηθοποιό, την Harmony (Michelle Monaghan). Συνειδητοποιεί πως πρόκειται για τον εφηβικό του έρωτα, και φυσικά ...ξανακυλάει. Δεν είναι όμως το μοναδικό θέμα που καλείται να αντιμετωπίσει, αφού θα γίνει μαζί με τον Perry, μάρτυρας ενός παράξενου φόνου μιας νεαρής κοπέλας. Προσπαθώντας να ξεφορτωθεί το πτώμα που επιχειρούν να του χρεώσουν, αρχίζει να αναζητά μαζί με τη Harmony και τον Perry, τους πραγματικούς δολοφόνους και τα κίνητρα της δολοφονίας.

Μας άρεσε;

Ο Shane Black, σεναριογράφος του Lethal Weapon, μπαίνει για πρώτη φορά πίσω απ' την κάμερα και σκηνοθετεί μια κωμική ταινία μυστηρίου, το βασικό ατού της οποίας είναι ότι δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά. Από την αρχή κιόλας, αυτοσαρκάζεται και με μια ιδιοφυή αφήγηση σατιρίζει όλα τα κλισέ των ταινιών του είδους. Κι όμως, σε ένα είδος που είναι αδιαμφισβήτητα κορεσμένο, το σενάριο του Kiss Kiss Bang Bang καταφέρνει να είναι φρέσκο, με ωραίες ανατροπές, δράση, μυστήριο, σασπένς και άφθονο γέλιο. Οι πρωταγωνιστές, Robert Downey Jr και Val Kilmer, δίνουν ρέστα, αναπτύσσοντας φοβερή χημεία μεταξύ τους και δίνοντας στην ταινία το κάτι παραπάνω με τις φανταστικές ερμηνείες τους.

Απολαυστική απ' την αρχή μέχρι το τέλος, γρήγορη και καλοφτιαγμένη, χωρίς να είναι και επιτηδευμένη. Μπόλικο πιστολίδι, τρελό γέλιο. Ό,τι πρέπει για μια καλοκαιρινή νύχτα.

Read more...

Watchmen (2009) [Director's Cut]

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Zack Snyder

Σενάριο: David Hayter, Alex Tse

Παίζουν: Jackie Earle Haley, Jeffrey Dean Morgan, Matthew Goode, Patrick Wilson, Carla Gugino

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Δράμα-Θρίλερ που διαδραματίζεται σε εναλλακτικό παρελθόν, οπότε το λες και Sci-Fi.

Η ιστορία

Βρισκόμαστε στην Αμερική ενός εναλλακτικού 1985, επί προεδρίας Νίξον, με τον Ψυχρό Πόλεμο να έχει περάσει σε άλλο επίπεδο και το φόβο για την έκρηξη ενός πυρηνικού πολέμου να κρέμεται σαν δαμόκλεια σπάθη πάνω από την ήδη χαμηλής ποιότητας ζωή των κατοίκων της. Οι “μασκοφόροι εκδικητές” που μεσουρανούσαν πριν μερικά χρόνια έχουν χάσει την αίγλη τους, και μετά από ένα νομοσχέδιο, υποχρεώθηκαν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους. Ο Adrien Veidt, κατά κοινή παραδοχή ο πιο έξυπνος άνθρωπος της εποχής του, έβγαλε τη μάσκα του δημόσια και συνέχισε τις έρευνές του για καινούριες μορφές ενέργειας. Ο Dan Dreiberg εγκατέλειψε τη μυστική του ταυτότητα, ο Jon Osterman, η Laurie Jupiter και ο Edward Blake συνέχισαν να δουλεύουν για την κυβέρνηση, ενώ ο Rorschach απλά αρνήθηκε να συμβιβαστεί και συνέχισε το παράνομο πια έργο του. Όταν ο Edward Blake, γνωστός και ως Comedian (Κωμικός), δολοφονείται, ο Rorschach πείθεται ότι κάποιος κυνηγάει τους παλιούς μασκοφόρους και επιχειρεί να προειδοποιήσει τους παλιούς του συνεργάτες.

Σχόλια

Η ταινία βασίζεται στο graphic novel των Alan Moore και Dave Gibbons, που είναι κατά πολλούς, ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί ποτέ. Όμως, όποιος το διαβάσει, θα δει πως μια ικανοποιητική μεταφορά της ιστορίας από το χαρτί στη μεγάλη οθόνη είναι από δύσκολη έως αδύνατη. Επομένως, ως λάτρης του graphic novel, ήμουν από την αρχή πολύ διστακτικός. Τελικά αποφάσισα να μην το δω καν στον κινηματογράφο, αλλά να περιμένω την Director's Cut έκδοση που θα κυκλοφορούσε σε dvd, η οποία είναι μεγαλύτερη κατά 25 λεπτά. Άξιζε η αναμονή 4 μηνών; Ω, ναι.

Ο Zack Snyder, σκηνοθέτης του 300 και του Dawn of the Dead (remake του κλασικού αριστουργήματος του George Romero), στηρίζεται στο σενάριο των David Hayter (X-Men 1, 2) και Alex Tse, το οποίο μένει εκπληκτικά πιστό στο original υλικό. Οι fans μάλιστα, θα αναγνωρίσουν σε πολλά σημεία διαλόγους να έχουν παρθεί αυτούσιοι από το comic. Πολλές κριτικές έχει δεχτεί το φινάλε, το οποίο παρεκκλίνει από το πρωτότυπο, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι κρατάει την ουσία και λειτουργεί πολύ καλύτερα στον κινηματογράφο απ' όσο θα λειτουργούσε το αρχικό. Γενικά όμως το σενάριο είναι φανταστικό. Σκοτεινό, με πολύ σωστή εισαγωγή και ανάπτυξη των καταπληκτικών χαρακτήρων του Alan Moore, και εξαιρετική χρήση των flashbacks και της αφήγησης. Το μόνο σημείο του αρχικού υλικού που δεν χρησιμοποιείται, είναι τα κομμάτια του Tales of the Black Freighter που διαβάζει ο μικρός στο περίπτερο. Ο περιπτεράς και ο πιτσιρίκος είναι οι μόνοι σημαντικοί χαρακτήρες του comic που έχουν ελάχιστη συμμετοχή στην ταινία, αλλά ακούγεται ότι θα υπάρχει έκδοση της ταινίας με άλλα 25 λεπτά παραπάνω που θα τους συμπεριλαμβάνει.

Η φωτογραφία είναι αρκετά καλή. Εντυπωσιακά εφέ, και καταπληκτικός φωτισμός, μεταδίδουν πολύ όμορφα την σκοτεινή ατμόσφαιρα του comic, αλλά δυστυχώς ο Zack Snyder είναι για άλλη μια φορά κολλημένος με το slow motion, το οποίο δουλεύει πολύ καλά στις σκηνές δράσης, αλλά μέτρια στις περισσότερες από τις υπόλοιπες. Η μουσική δένει πολύ καλά με την ταινία (με 1-2 εξαιρέσεις, το Hallelujah πχ), με χρήση κλασικών κομματιών των 60s – 80s. Ενδεικτικά θα ακούσετε Bob Dylan (δυστυχώς όχι και το original Desolation Row, αφού προτιμήθηκε το cover από τους My Chemical Romance), Jimmi Hendrix, Janis Joplin, Nat King Cole και άλλα “θηρία” της παλιάς μουσικής.

Όσον αφορά τις ερμηνείες, τα πράγματα είναι διφορούμενα. Αδιαμφισβήτητα, οι καλύτεροι από τους πρωταγωνιστές είναι ο συγκλονιστικός Jackie Earle Haley στο ρόλο του Rorschach, και ο Jeffrey Dean Morgan στο ρόλο του Comedian. Από κει και πέρα, ο Matthew Goode κάνει αρκετά καλή δουλειά σαν Ozymandias, αλλά ο Patrick Wilson και η Carla Gugino, είναι επιεικώς απογοητευτικοί.

Συμπέρασμα;

Οι fans του graphic novel θα ξετρελαθούν, βλέποντας στη μεγάλη οθόνη τους μια πολύ πιστή μεταφορά, που παρά τα μικροπροβληματάκια της, μεταδίδει την ατμόσφαιρα που τόσο αγάπησαν στο χαρτί. Οι υπόλοιποι, αν δεν περιμένουν ταινία δράσης, και δεν τους ξενίσει η μεγάλη διάρκεια (3 ώρες δεν είναι και λίγες), θα ευχαριστηθούν ένα πολύ καλό δράμα με φοβερά νοήματα και καταπληκτικούς χαρακτήρες, σε sci-fi setting. Ίσως όμως δυσκολευτούν λίγο να παρακολουθήσουν την ιστορία μη γνωρίζοντας την από την αρχή.

Bonus

Σε dvd κυκλοφορούν (στην Ελλάδα όχι ακόμα και αμφιβάλλω αν θα τα φέρουν και εντελώς) δύο “ταινίες” μικρού μήκους βασισμένα στο Watchmen. Το ένα είναι το “Tales of the Black Freighter”, ένα 20λεπτο animation με τη φωνή του Gerald Butler, που βασίζεται στο ομώνυμο κόμικ που διαβάζει ο μικρός στο Watchmen, που ήταν σημαντικό μέρος της ιστορίας, αλλά έχει παραληφθεί από την ταινία. Το άλλο είναι ένα ψευδο-ντοκιμαντέρ που βασίζεται στο βιβλίο που έγραψε στο Watchmen ο πρώτος Nite Owl, σχετικά με τους μασκοφόρους της εποχής του. Και τα δυο είναι πολύ καλοφτιαγμένα, και δένουν ωραία με την ταινία.

Read more...

Dark City (1998)

Ελληνικός τίτλος: Σκοτεινή Πόλη

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Alex Proyas

Σενάριο: Alex Proyas, Lem Dobbs, David S. Goyer

Παίζουν: Rufus Sewell, Kiefer Sutherland, William Hurt, Jeniffer Connelly

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Επιστημονικής Φαντασίας

Η ιστορία (με λίγα λόγια)

Ο John Murdoch (Rufus Sewell) ξυπνάει στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείο, έχοντας χάσει τη μνήμη του. Προσπαθώντας να καταλάβει ποιος είναι, ανακαλύπτει ότι καταζητείται από την αστυνομία για μια σειρά φόνων, ενώ ταυτόχρονα τον κυνηγούν κάποια παράξενα πλάσματα, οι “Strangers”, οι οποίοι μπορούν να κοιμίσουν όλους τους κατοίκους της Dark City και να πειραματιστούν πάνω τους. Στο δρόμο του θα βρεθεί ένας παράξενος γιατρός (Kiefer Sutherland) που φαίνεται να γνωρίζει πώς θα μπορέσει να σταματήσει το σχέδιο των Strangers και να σώσει την πόλη.

Σχόλια

Καταπληκτική sci-fi ταινία, με γερές δόσεις μυστηρίου και σασπένς. Ο Proyas δημιουργεί μια θεοσκότεινη μητρόπολη του μέλλοντος, και καταφέρνει να μεταδώσει στον θεατή τον ίδιο φόβο και την ίδια αγωνία που έχουν και οι ήρωές του. Η μουσική δίνει ακόμα περισσότερους πόντους, δένοντας ιδανικά με τις σκηνές δράσης και μεταφέροντας την αίσθηση του σκοτεινού μέλλοντος. Ο Rufus Swell κάνει εξαιρετική δουλειά στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά αυτός που πραγματικά κλέβει την παράσταση είναι ο συγκλονιστικός Kiefer Sutherland, στο ρόλο της μισοτρελαμένης ιδιοφυΐας. Στο σύνολό της, η ταινία έχει γρήγορο ρυθμό, δεν κουράζει σε κανένα σημείο, είναι πανέξυπνη και πανέμορφη. Μην τη χάσετε.

Σημείωση: Δείτε οπωσδήποτε την Director's Cut έκδοση και όχι την απλή. Με 11 λεπτά παραπάνω έχει σαφέστατα πιο ομαλή εξέλιξη της ιστορίας, ενώ παραλείπει και το ελαφρώς άστοχο narration στην αρχή.

Read more...

Avalon (2001)

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Mamoru Oshii

Σενάριο: Kazunori Ito

Παίζουν: Malgorzata Foremniak, Wladyslaw Kowalski, Jerzy Gudejko

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Δράμα επιστημονικής φαντασίας

Η ιστορία (με λίγα λόγια)

Στο μέλλον, οι νέοι έχουν εθιστεί σε ένα παράνομο video-game που αποτελεί πλήρη προσομοίωση μαχών, το “Avalon”. Περνούν πολλές ώρες κάθε μέρα συνδεδεμένοι στο παιχνίδι, ενώ πολλοί ζουν εξαργυρώνοντας πόντους που κερδίζουν σ' αυτό. Σε μια τέτοια κατάσταση ζει και μια κοπέλα ονόματι Ash, με ανύπαρκτη πραγματική ζωή, που έχει αφιερωθεί στο παιχνίδι ολοκληρωτικά, αποκτώντας μάλιστα και αρκετή φήμη. Η “καριέρα” της είχε ξεκινήσει σε μια ομάδα παιχτών, η οποία όμως διασπάστηκε και έκτοτε παίζει ως μοναχικός (solo) χαρακτήρας. Όταν όμως πληροφορηθεί για ένα ανώτερο επίπεδο που μπορεί να φτάσει στο παιχνίδι, θα μπει στο δίλημμα να ξαναγίνει μέλος σε ομάδα.

Σχόλια

Η ταινία είναι συμπαραγωγή Ιαπωνίας-Πολωνίας, στην Πολωνική γλώσσα, ενώ ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος αποτελούν το δίδυμο που δημιούργησε, μεταξύ άλλων, και τις anime ταινίες Ghost in the Shell. Ανήκει στο είδος του Matrix και του 13^th Floor, αφού πραγματεύεται κι αυτό “σύνδεση” ανθρώπων μέσω υπολογιστών σε μια διαφορετική πραγματικότητα, αλλά στρέφει την προσοχή του κυρίως στους χαρακτήρες και πώς τους διαμορφώνει αυτή η εμπειρία. Γενικά είναι δύσκολη ταινία, και αρκετά “βαριά”. Μουντά χρώματα, αργός ρυθμός, έντονα ηχητικά εφέ, μουσική επένδυση μόνο στα απολύτως απαραίτητα σημεία. Εξαιρετική η Malgorzata Foremniak στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ το φινάλε είναι καταπληκτικό και αφήνει αρκετή τροφή για σκέψη. Θα κουράσει σίγουρα τον θεατή που προτιμά ταινίες με ένταση και γρήγορο tempo, αλλά είναι διαμάντι για τους fans της σκληροπυρηνικής επιστημονικής φαντασίας.

Read more...

The Darjeeling Limited (2007)

Ελληνικός Τίτλος: Ταξίδι στο Darjeeling

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Wes Anderson

Σενάριο: Wes Anderson, Roman Coppola, Jason Schwartzman

Παίζουν: Jason Schwartzman, Adrien Brody, Owen Wilson

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Ισορροπεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος

Η ιστορία (με λίγα λόγια)

Ένα χρόνο μετά το θάνατο του πατέρα τους, ο Francis L. Whitman (Owen Wilson) οργανώνει για τον ίδιο και τα αδέρφια του, Peter L. Whitman (Adrien Brody) και Jack L. Whitman (Jason Schwartzman), ένα πνευματικό ταξίδι στο Darjeeling της Ινδίας. Επιδιώκει έτσι να ζεστάνει τις σχέσεις των τριών αδελφών, που δεν έχουν μιλήσει αυτόν το χρόνο και ακολουθούν πια ξεχωριστή ζωή ο καθένας. Επιβιβάζονται λοιπόν στο τρένο και ξεκινούν την περιπέτεια που θα τους ξαναφέρει κοντά.

Πώς μας φάνηκε;

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η καλύτερη ταινία του Wes Anderson. Εντυπωσιακή φωτογραφία, πανέμορφα τοπία, καταπληκτική μουσική. Οι ερμηνείες είναι θεϊκές από όλους, με φανταστική χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών: ο Owen Wilson υποδύεται τον “λογικό” εκ των τριών αδελφών που έχει μανία με την οργάνωση και τη λεπτομέρεια, πολλές φορές σε σημείο υπερβολής. Ο Jason Schwartzman, είναι ο αδερφός που προέρχεται από χωρισμό που τον έχει καταρρακώσει, και επιχειρεί να ξεφύγει απ' αυτό το ταξίδι. Ο Adrien Brody πάλι, είναι ο οικογενειάρχης, που όμως φοβάται να αντιμετωπίσει τις ευθύνες που του επιφυλάσσει το μέλλον. Τόσο ανομοιογενείς χαρακτήρες, που φτιάχνουν όμως μια καταπληκτική τριάδα, που κατά τη διάρκεια της ταινίας, αλλού θα σε κάνει να γελάσεις με τα απίστευτα καμώματά τους κι αλλού να κλάψεις από συγκίνηση.

Bonus Short Movie: Hotel Chevalier

Ταινία μικρού μήκους (13 λεπτά) που προηγείται του Darjeeling Limited, και παρουσιάζει την τελευταία νύχτα στο Παρίσι του Jack L. Whitman με την πρώην του, προτού πάει να συναντήσει τα αδέρφια του για το ταξίδι. Εξαιρετική.

Συμπέρασμα

Μην το χάσετε με τίποτα. Πανέμορφη ταινία, με πολύ έξυπνο χιούμορ, που όμως ταυτόχρονα θα σας συγκινήσει όσο λίγες.

Read more...

Rushmore (1998)

Ελληνικός τίτλος: Ο Αρχάριος

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Wes Anderson

Σενάριο: Wes Anderson, Owen Wilson

Παίζουν: Jason Schwartzman, Bill Murray, Olivia Williams, Brian Cox

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Μείγμα κοινωνικού δράματος και κωμωδίας.

Η ιστορία (με λίγα λόγια)

Ο 15χρονος Max Fischer (Jason Schwartzman), είναι μαθητής στο ιδιωτικό σχολείο Rushmore. Πρωταγωνιστεί σε κάθε εξωσχολική δραστηριότητα, όντας ιδρυτής/αρχηγός σε πολλές λέσχες και clubs, ενώ παράλληλα γράφει και σκηνοθετεί θεατρικά έργα. Φυσικά, μένει έτσι πίσω στα μαθήματά του, και οι κακοί του βαθμοί απειλούν να του κοστίσουν την αποβολή από το Rushmore. Στα προβλήματά του έρχεται να προστεθεί ο έρωτας με την δεσποινίδα Cross (Olivia Williams), καθηγήτρια στο Rushmore, που θα βάλει τον ίδιο και τον καινούριο του φίλο, τον βιομήχανο Herman Blume (Bill Murray), σε μεγάλες περιπέτειες.

Πώς μας φάνηκε;

Πολύ γλυκιά ταινία, με ιστορία που σε τραβάει από την αρχή, και συμπαθέστατους πρωταγωνιστές. Ο 18χρονος τότε, Jason Schwartzman δίνει ρέστα στο ρόλο του μικρού “ηγέτη” που δεν σταματάει σε τίποτα για να πετύχει το στόχο του. Εξαιρετική και η Olivia Williams, και φυσικά ο πάντα άψογος Bill Murray. Πολύ γέλιο βγάζουν οι χαρακτήρες των παιδιών του τελευταίου, με τη βαριά σκωτσέζικη προφορά τους. Αξιομνημόνευτα και τα υπόλοιπα παιδιά, με πολύ καλογραμμένους χαρακτήρες. Η σκηνοθεσία του Wes Anderson εξαιρετική, με τεχνικές που βλέπουμε και στα επόμενα έργα του, και η μουσική επένδυση είναι ιδανική.

Γενικά, φοβερά προσεγμένη ταινία, και στις παραμικρές λεπτομέρειες. Δεν κουράζει, είναι πανέξυπνο και αφήνει μια γλυκιά γεύση στο τέλος. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Read more...

The Terminator Trilogy (1984-1991-2003)

The Terminator (1984)

Σκηνοθεσία: James Cameron

Σενάριο: James Cameron, Gale Anne Hurd (εμπνευσμένο από έργα του Harlan Ellison)

Περισσότερα στο IMDB και στο RottenTomatoes.

Στο έτος 2029, η ανθρωπότητα μάχεται εναντίον των μηχανών. Μερικά χρόνια πριν, ένας υπερ-υπολογιστής ονόματι SkyNet, ανέπτυξε νοημοσύνη και παίρνοντας τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ κατέστρεψε ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού της γης. Οι άνθρωποι που επέζησαν από την “Αποκάλυψη” σχηματίζουν μια αντίσταση, με αρχηγό τον John Connor, και αντεπιτίθενται. Οι μηχανές δέχονται μεγάλες απώλειες, και προκειμένου να χάσουν τον πόλεμο, στέλνουν πίσω στο χρόνο τον Terminator με σκοπό να σκοτώσει τη Sarah Connor, μητέρα του John, ώστε να αποτρέψουν τη γέννησή του. Την ίδια στιγμή, ο John στέλνει πίσω τον Kyle Reese, έναν από τους στρατιώτες του, για να την προστατέψει από την επίθεση του Terminator.

Μιλάμε σαφώς για μια ταινία δράσης. Ο Terminator (Arnold Schwarzenegger) κάνει αυτό ακριβώς που λέει το όνομά του: εξολοθρεύει ό,τι βρεθεί στο πέρασμά του, προκειμένου να σκοτώσει την Sarah και να εκπληρώσει την αποστολή του. Βλέπουμε λοιπόν δυνατές σκηνές δράσης, ξύλο, πιστολίδι, εκρήξεις και άλλα τέτοια όμορφα. Τι την κάνει να διαφέρει από τις ταινίες δράσης του κιλού; Σαφέστατα η ατμόσφαιρά της. Ο James Cameron σκηνοθετεί με μαεστρία, η μουσική δένει καταπληκτικά με την κάθε σκηνή, και τα εφέ 20ετίας δεν ενοχλούν σε κανένα σημείο. Οι πρωταγωνιστές δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Η Linda Hamilton (Sarah Connor) δίνει ρεσιτάλ στο ρόλο της γυναίκας που ξαφνικά η ζωή της είναι πολύ σημαντικότερη απ' όσο νόμιζε και πρέπει να επιβιώσει με κάθε τρόπο, με μοναδική στήριξη τον Kyle, αφού κανένας άλλος δεν πιστεύει την ιστορία της. Ο Michael Biehn (Kyle Reese) επίσης εξαιρετικός, ενώ ο Arny, σαν ρομπότ με μερική ανθρώπινη υπόσταση παρουσιάζει αυτό ακριβώς που απαιτεί ο ρόλος του: έναν αμείλικτο καταστροφέα, που πετάει για διάλειμμα και απολαυστικές ατάκες που γράφουν ιστορία. Το αποτέλεσμα είναι μια καταπληκτική ταινία δράσης, που δεν δείχνει την ηλικία της και είναι απολαυστική όσες φορές κι αν τη δεις.

Terminator 2: Judgment Day (1991)

Σκηνοθεσία: James Cameron

Σενάριο: James Cameron, William Wisher Jr. (συμμετείχε λίγο και στην 1η ταινία)

Περισσότερα στο IMDB και στο RottenTomatoes.

H Sarah Connor επέζησε και γέννησε τον αρχηγό της αντίστασης. Ο John Connor είναι τώρα έφηβος, και ζει με θετούς γονείς, αφού η μητέρα του συνελήφθη και κλείστηκε σε τρελοκομείο, στην προσπάθειά της να καταστρέψει την εταιρεία υπολογιστών που κατασκευάζει το SkyNet. Οι μηχανές στέλνουν για άλλη μια φορά από το μέλλον έναν Terminator, ανώτερο μοντέλο από τον πρώτο, με στόχο αυτή τη φορά τον ίδιο το John. Ποιον θα στείλει αυτή τη φορά ο John Connor από το μέλλον για να προστατέψει τον νεαρό εαυτό του; Μα φυσικά τον Terminator της πρώτης ταινίας, τον Τ-800 (Arnold Schwarzenegger).

Η δεύτερη ταινία της τριλογίας κινείται στο ίδιο μοτίβο με την πρώτη: ένας Εξολοθρευτής (Robert Patrick) κυνηγάει τον μικρό Connor και τη Sarah, τους οποίους επιχειρεί να προστατέψει ο T-800. Περισσότερη δράση, μεγαλύτερες εκρήξεις, τρελές καταδιώξεις. Η σκηνοθεσία από τον Cameron και πάλι εξαιρετική, ο Robert Patrick κάνει ένα Terminator ακόμα πιο τρομακτικό και δολοφονικό από τον Schwarzenegger και η Linda Hamilton ως Sarah που έχει πια αποδεχτεί την αποστολή της και έχει μετατραπεί σε θυλικό Rambo, είναι για άλλη μια φορά χάρμα οφθαλμών. Την παράσταση όμως στην ταινία κλέβει το δίδυμο John Connor και T-800 (Edward Furlong, Arnold Schwarzenegger), με εξαιρετικά αστείους διαλόγους, και τρομερή χημεία. Συμπέρασμα; Καλύτερη ταινία από την πρώτη σε όλα τα σημεία. Η τέλεια ταινία δράσης.

Terminator 3: Rise of the Machines (2003)

Σκηνοθεσία: Jonathan Mostow

Σενάριο: John D. Brancato, Michael Ferris

Περισσότερα στο IMDB και στο RottenTomatoes.

Φτάνουμε στο μαύρο πρόβατο της τριλογίας. Ενώ ο James Cameron δίνει ένα καταπληκτικό τέλος στην ιστορία στο τέλος της δεύτερης ταινίας, κάποια αποφάσισαν να βγάλουν χρήματα, βρίσκοντας μια χαζή δικαιολογία για να συνεχίσουν την ιστορία. Τελικά λοιπόν, η οικογένεια Connor δεν απέτρεψε την Judgement Day, απλά την καθυστέρησε. Έτσι μας λέει ο αγαπητός T-800 (Arnold Schwarzenegger), ο οποίος εμφανίζεται για άλλη μια φορά από το μέλλον σαν απεσταλμένος του John Connor, για να σώσει τον 20άχρονο-και-κάτι εαυτό του, και τη μελλοντική εκλεκτή της καρδιάς του, από τη θηλυκή Εξολοθρευτή (Terminatrix :P ) T-X. Η εν λόγω νεαρά (Kristanna Loken) έχει βαλθεί να ξεπαστρέψει τον Connor και τους μελλοντικούς οπλαρχηγούς του, έχοντας στο οπλοστάσιό της ένα σωρό νέα κολπάκια.

Το νούμερο 3 της τριλογίας, είναι πολλά επίπεδα κατώτερο από τα δύο προηγούμενα. Ο (άσχετος κατά την ταπεινή μου άποψη) Jonathan Mostow, προσπαθεί να μιμηθεί το στυλ του Cameron, μέχρις ενός σημείου με επιτυχία. Όμως κάνει σοβαρά λάθη, αντιγράφοντας σκηνές από το Terminator 2 (δύο σκηνές είναι εντελώς καρμπόν), βάζοντας γυναικείο χαρακτήρα σαν βασικό villain με προφανή σκοπό, δημιουργώντας ένα ρομάντζο από το πουθενά και χάνοντας την ατμόσφαιρα στις σκηνές που έπρεπε να δημιουργεί συναίσθημα. Σημαντική είναι η απουσία της Sarah Connor, και το ρόλο της γυναίκας-που-γίνεται-κομάντο-για-να-επιβιώσει-και-για-να-σώσει-τον-πλανήτη προσπαθεί να καλύψει με τη μικρή Kate Brewster (Claire Danes), που φυσικά δεν φτάνει καν σ' αυτό το σημείο. Μιλάω για κακό γράψιμο του χαρακτήρα βέβαια, όχι για ερμηνεία, αφού η Claire Danes κάνει πολύ καλή δουλειά. Δεν μπορώ να πω όμως το ίδιο και για τον ατάλαντο Nick Stahl που “φτιάχνει” έναν John Connor αντιπαθή και αδιάφορο. Ο Schwarzenegger δίνει ξύλο αβέρτα για άλλη μια φορά, πειστικότατος στο ρόλο του καλού Εξολοθρευτή, όπως και η Kristanna Loken στον αντίστοιχο “κακό” ρόλο. Guest star, ο πάντοτε απολαυστικός Earl Boen, στο ρόλο του τρελογιατρού Dr Silberman.

Από τεχνικής άποψης, η ταινία φυσικά σκίζει. Πολύ ωραίες σκηνές δράσης, εξαιρετικά και μπόλικα εφέ. Σε αντίθεση με τις πρώτες ταινίες όμως, το σενάριο δεν είναι το ίδιο καλό, καθώς είναι σε μεγάλο μέρος του, προβλέψιμο και κλισέ. Γενικά, όμως, θα ικανοποιήσει το μέσο θεατή, η ώρα περνάει γρήγορα και αν ξεπεράσουμε το πρώτο σοκ της κακής δικαιολογίας για συνέχεια της σειράς μετά το τέλος της 2ης ταινίας, είναι μια αξιοσέβαστη προσθήκη στην ιστορία του σύμπαντος του Terminator.

Read more...

Intolerable Cruelty (2003)

Ελληνικός τίτλος: Αβάσταχτη Γοητεία

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Joel & Ethan Coen
Σενάριο: Joel & Ethan Coen, Robert Ramsey, Matthew Stone
Πρωταγωνιστούν: George Clooney, Catherine Zeta-Jones, Geoffrey Rush, Cedric the Entertainer, Paul Adelstein, Billy Bob Thornton, Edward Herrmann, Richard Jenkins

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος (τι ταινία είσαι ωρέ;)

Σαφέστατα κωμωδία

Η ιστορία (με λίγα λόγια)

Η Marylin (Catherine Zeta-Jones) είναι μια πανέμορφη γυναίκα, η οποία ζει με τα χρήματα που κερδίζει από τα διαζύγια που παίρνει από πλούσιους συζύγους. Η μοίρα θα την φέρει στην πορεία του Miles Massey (George Clooney), ενός μεγαλοδικηγόρου που πέφτει θύμα της γοητείας της. Η συνέχεια επί της οθόνης…

Τι περιμέναμε;

Μια τυπική κωμική ταινία από τους αδερφούς Coen. Όχι αριστούργημα όπως οι σοβαρές τους ταινίες (λέγε με Miller’s Crossing ή/και No Country for Old Men) ή κάποιο από τα εξαιρετικά τους δράματα με δόσεις σατιρικές (λέγε με Fargo). Μια ταινία όμως που θα ξεχωρίσει από το σωρό των ρομαντικών κομεντί με έξυπνους χαρακτήρες και άπλετο γέλιο. Ναι, μια ταινία στο επίπεδο του O Brother Where Art Thou?, με λιγότερες απαιτήσεις βέβαια όπως μας έχουν προϊδεάσει οι κριτικές.

Τι είδαμε;

Μας άρεσε πολύ. Είδαμε πανέξυπνο εγκεφαλικό χιούμορ με διαλόγους που σε κάνουν να πέσεις κάτω απ’ τα γέλια. Είδαμε πανέμορφες ερμηνείες, με έναν George Clooney να δίνει ρέστα έναν ρόλο παρόμοιο με τον Everett στο O Brother: κολλημένος με την εμφάνισή του, αδιαφορεί για τα πάντα γύρω του και επιδιώκει να κερδίσει με κάθε μέσο, με 2-3 φίλους στο πλάι και με εμπιστοσύνη στη δύναμή του. Το ίδιο γκαφατζής και το ίδιο αυθόρμητος. “Το ίδιο ηλίθιος” θα έλεγαν οι Coen. Δίπλα του η λαμπερή Catherine Zeta-Jones κάνει σωστά τη δουλειά της, με πολύ καλή χημεία με τον Clooney, χωρίς να διεκδικεί όμως δάφνες για την ερμηνεία της. Αντίθετα μας ξετρέλαναν οι δευτερεύοντες χαρακτήρες (για τους οποίους λατρεύουμε τους Coen). Ο αφελής αλλά πανέξυπνος βοηθός του δικηγόρου (Paul Adelstein), ο μανιώδης ιδιωτικός ντετέκτιβ (Cedric the Entertainer), η αξιαγάπητη πρόεδρος, ο πληρωμένος δολοφόνος και πολλοί άλλοι, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σκηνή. Η σκηνοθεσία εξαιρετική, το σενάριο γλυκό και έξυπνο, με εξαιρετικά twists.

Συμπέρασμα (να το δω;)

Δεν κουράζει σε κανένα απολύτως σημείο και διασκεδάζει με δόσεις σάτιρας και με σωστά νοήματα. Χωρίς να είναι αριστούργημα, είναι φρέσκο, αστείο και έξυπνα ηλίθιο. Προτείνεται ανεπιφύλακτα για μια ήσυχη καλοκαιρινή νύχτα που δεν θέλετε να δείτε κάτι πιο βαρύ. Όπως θα έλεγε και ο Cedric the Entertainer, "it’s definitely gonna nail yo’ ass!" :D

Read more...

Welcome!

Καλωσορίσατε (ναι, ακριβώς, μιλάω στον εαυτό μου στο β' πληθυντικό! :P ) στο blog μου. Όντας αθεράπευτος movie fan, σκεφτόμουν εδώ και καιρό να ξεκινήσω κάτι τέτοιο (αλλά προφανώς υπερίσχυσε η βαρεμάρα), για να βάζω μερικά χαλαρά reviews από ταινίες που βλέπω (ίσως βλέπω 5 ταινίες τη βδομάδα κατά μέσο όρο), από παλιές κλασικές (~30s) μέχρι και πρόσφατες (μετά το 2000). Ταινίες που αξίζουν, ή δεν αξίζουν το χρόνο μας. Ταινίες κάθε είδους (ίσως τα μοναδικά που δεν βλέπω είναι τα horror/splatter και οι χαζορομαντικές κομεντί), για όλα τα γούστα.

Ακολουθεί testing post με ένα review που έγραψα πριν μερικούς μήνες. Enjoy ανύπαρκτε αναγνώστη! :P

Read more...