2009 in Movies: Part 1

Παραδόξως το 2009 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για τον κινηματογράφο. Σαφώς από άποψη κερδών, αφού είδαμε πολλά ρεκόρ εισιτηρίων να σπάνε, αλλά και από άποψη ποιότητας. Προσωπικά δεν επιδιώκω γενικά να βλέπω πολλές καινούριες ταινίες, αλλά μπαίνοντας στην awards season (Golden Globes πριν μερικές μέρες, Oscars στο βάθος κτλ) είναι δύσκολο να μην παρασυρθείς. Θα μιλήσω λοιπόν για ταινίες του 2009 που μου έκαναν θετική εντύπωση, σε ένα αφιέρωμα που θα χωρίσω σε parts.

Ένα παραμελημένο είδος για τα 00s ήταν σαφώς το sci-fi, με λίγες καλές και ακόμα λιγότερες εξαιρετικές ταινίες. Κι όμως το 2009 προσφέρει 4 εξαιρετικές προτάσεις.

#1. District 9: Σε παραγωγή του γνωστού και μη εξαιρετέου Peter Jackson του οποίου δηλώνω ορκισμένος fan (αν και με απογοήτευσε με το καινούριο The Lovely Bones), ο newcomer Neil Blomkamp γράφει και σκηνοθετεί μια ταινία-γροθιά στο στομάχι των χολυγουντιανών blockbusters. Με μόλις 30 εκατομμύρια δολάρια, γυρίζει μια ταινία με εξαιρετικά εφέ και εξαιρετική ιστορία. Ας τη δούμε λίγο παραπάνω: το 1982, ένα διαστημόπλοιο σταματάει πάνω από το Johannesburg της Νότιας Αφρικής. Οι εξωγήινοι αρχικά καλωσορίζονται, αλλά 28 χρόνια μετά, τους βλέπουμε κλεισμένους στο γκέτο “District 9” αντιμέτωπους με εχθρότητα και ρατσισμό από τους ανθρώπους. Η κυβέρνηση αποφασίζει να τους μεταφέρει σε μια καινούρια περιοχή, με επικεφαλής της επιχείρησης τον Wikus van der Merwe. Ενώ όμως ο Wikus μοιράζει εξώσεις, θα εκτεθεί σε μια χημική ουσία που συγκεντρώνουν οι εξωγήινοι, και παράξενα πράγματα θα αρχίσουν να συμβαίνουν στο σώμα του. Δεν θα πω παραπάνω για να μην spoiler-άρω, αλλά πρόκειται για μια πολύ όμορφη ιστορία με δυο εντελώς διαφορετικά όντα να βοηθούν ο ένας τον άλλον σε μια αναζήτηση που θα ωφελήσει και τους δυο με διαφορετικό τρόπο. Το District 9 δεν στερείται συναισθήματος αλλά ούτε και jaw-dropping σκηνών δράσης, και γενικά δίνει στον θεατή αυτό που δεν κατάφεραν να δώσουν το G.I Joe και το Transformers 2: μια ταινία δράσης που δεν βασίζεται στα CGI (αν και τα χρησιμοποιεί με μαεστρία), αλλά προσφέρει σασπένς και καλογραμμένους χαρακτήρες, χωρίς να υποτιμά τη νοημοσύνη σου. 4/5

#2. Moon: Στο κοντινό μέλλον, η εταιρεία “Lunar” κάνει ανασκαφές στο φεγγάρι για helium-3 το οποίο χρησιμοποιείται πλέον σαν καύσιμο. Στις εγκαταστάσεις μένει ο Sam Bell, που με 3 βδομάδες να απομένουν από το τριετές συμβόλαιό του, ανυπομονεί να επιστρέψει στην οικογένειά του. Μοναδική του συντροφιά, τα μαγνητοσκοπημένα μηνύματα που του στέλνει απ' τη Γη η γυναίκα του και ο υψηλής νοημοσύνης υπολογιστής, ο GERTY. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζει. Μετά από ένα ατύχημα, θα ξυπνήσει στο αναρρωτήριο και θα αρχίσει να πιστεύει ότι δεν είναι τελικά μόνος του. Η ταινία αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Duncan Jones (γιου του David Bowie), γεγονός που κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό το επίτευγμα του. Υποστηριζόμενο από την φανταστική ερμηνεία του Sam Rockwell και την αναμενόμενα εξαιρετική μουσική του Clint Mansell, το Moon είναι ένα συγκλονιστικό θρίλερ μυστηρίου που παίζει με το μυαλό του θεατή ήδη από το πρώτο δεκάλεπτο. Δανείζεται στοιχεία από μεγαθήρια του genre (όπως το 2001 και το Solyaris) και τα συνδυάζει με original ιδέες, καταλήγοντας να είναι ένα must-see για τους φίλους του sci-fi και όχι μόνο. Σίγουρα από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. 4,5/5

#3. Watchmen: Έχω μιλήσει ήδη εκτεταμένα για το Director's Cut στο review. Από τότε έχω δει και το Ultimate Cut, το οποίο ενσωματώνει στην ταινία το Tales of the Black Freighter και φυσικά μερικές σκηνές στο περίπτερο, κάνοντας την ταινία ακόμα πιο πιστή στο graphic novel του Moore. Όπως κατέληγα και στο review, το Watchmen είναι λουκούμι για τους fans του κόμικ (και φυσικά όσους θέλουν να δουν μια διαφορετική σοβαρή superhero movie), αλλά οι υπόλοιποι ίσως το βρουν υπερβολικά αργό. 4/5

#4. Star Trek: Νομίζω πως το αχανές σύμπαν του Star Trek δεν χρειάζεται συστάσεις. Η ταινία του JJ Abrams καταπιάνεται με την πρώτη αποστολή του φρεσκο-κατασκευασμένου σκάφους Enterprise, με το James T Kirk, τον Spock και την παρέα τους (επίσης φρεσκο-βγαλμένους από την ακαδημία οι περισσότεροι) να κινούνται προς τον πλανήτη Vulcan που απειλείται από τον Nero. Με εξαιρετικό cast, φοβερά εφέ και καλή σκηνοθεσία, η ταινία μπορεί να μην προσφέρει τίποτα καινούριο, αλλά δεν παύει να είναι μια καλοφτιαγμένη περιπέτεια με μπόλικη δράση και χαβαλέ. 3,5/5

Εν καιρώ, θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα parts του αφιερώματος, μέχρι τότε enjoy!