Scott Pilgrim vs. the World (2010)

Ελληνικός τίτλος: Ο Σκοτ Πίλγκριμ εναντίον των 7 πρώην

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Edgar Wright

Σενάριο: Edgar Wright, Michael Bacall (βασισμένο στα graphic novels του Bryan Lee O'Malley)

Παίζουν: Michael Cera, Mary Elizabeth Winstead, Ellen Wong, Kieran Culkin, Jason Schwartzman

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Τίποτα παρόμοιο δεν έχει ξαναγυριστεί, αλλά ας το βαφτίσουμε videogame-romantic-comedy.

Ο Scott Pilgrim είναι ένας 23χρονος Καναδός, που ζει σε βάρος του γκέι συγκατοίκου του, και παίζει μπάσο σε ένα μέτριο συγκρότημα με τους φίλους του. Όταν γνωρίσει και ερωτευτεί την Ramona Flowers, μια Αμερικάνα που εγκαταστάθηκε πρόσφατα στο Toronto, θα αρχίσει ένα πολύπλοκο love story, που θα δει happy ending μόνο αν ο Scott νικήσει σε μάχη τους 7 διαβολικούς πρώην της Ramona.

Θυμάσαι τι έγραφα εδώ για το comic; Πόσο όμορφο, αστείο και τρυφερό είναι. Αυτό που είχα παραλείψει να αναφέρω είναι το πόσο unfilmable το θεωρούσα. Ελάχιστη “λογική”, άπειρη φαντασία και πρακτικά ένα ζωγραφισμένο videogame. Στο χαρτί δούλεψε. Και ήρθε ο Edgar Wright, για να αποδείξει ότι δουλεύει και στην μεγάλη οθόνη το ίδιο καλά, αν όχι -ναι θα το πω- καλύτερα. Γιατί όσο να ναι, όσο όμορφο κι αν είναι το comic, είναι πάντα μια ασπρόμαυρη ζωγραφιά. Αυτό θα σκέφτηκε και ο Wright και εκμεταλλευόμενος τη δική του άπλετη φαντασία, μετατρέπει την μεταφορά του σε ένα ζωντανό videogame, γεμάτη χρώμα, ταχύτητα και ενέργεια. Στην πορεία, παραδίδει και επαναστατικό σινεμά, με εντυπωσιακές “οπτικοποιήσεις” των ηχητικών εφέ, περιγραφικά κουτάκια αλά comics, ευφάνταστη αφήγηση, emoticons στις φάτσες των ηρώων του κτλ κτλ κτλ. Φυσικά, δεν λείπουν αμέτρητα και ιδιοφυή tributes σε videogames, κινηματογράφο και τηλεόραση. Το wet dream ενός nerd.

Ευτυχώς δεν μένει απλά και μόνο στο να δημιουργήσει μια οπτικοακουστική πανδαισία ή έναν διασκεδαστικό χορό pop αναφορών, αλλά το συνοδεύει με εξίσου εξαιρετικό γράψιμο. Πιστό στο πηγαίο υλικό, έχει έξυπνους και γεμάτους χιούμορ διαλόγους, καθώς και πρωτότυπους και καλοστημένους χαρακτήρες τους οποίους εκμεταλλεύεται στο έπακρο, για να ξεφύγει απ' τη στάμπα “εκείνη-η-hip-κωμωδιούλα” που θα μπορούσες να του κολλήσεις. Μια δυνατή ρομαντική ιστορία (που επωφελείται απ' την εξαιρετική -και λίγο αναπάντεχη- χημεία του Michael Cera με τις θυλυκές παρουσίες), που φτάνει σε ωραία νοήματα. Ίσως “διαβάζω” παραπάνω απ' όσα υπάρχουν, αλλά εγώ θεωρώ το Scott Pilgrim vs the World έναν ύμνο στην αυτοεκτίμηση, το ταξίδι του ήρωα μια σύγχρονη “οδύσσεια” ενός νέου να φτάσει στην αγάπη, και -γιατί όχι και πιο γενικά- μια υπενθύμιση για τις μάχες και τις θυσίες που χρειάζονται όταν κυνηγάς ένα στόχο.

Έχω δει την ταινία τρεις φορές ήδη, και δεν είμαι ακόμα σίγουρος αν μπορώ με το παραπάνω κείμενο να αποδώσω ακόμα και στο ελάχιστο το πόσο αριστουργηματικό το θεωρώ. Στο δικό μου μυαλό, ο Edgar Wright μας έδειξε μια μικρή γεύση απ' τον κινηματογράφο του μακρινού μέλλοντος. Εγώ προσκυνώ.

{Το παρόν post αποτελεί και την 100η ανάρτηση μου στο blog. Μου εύχομαι στο μέλλον να μην βαριέμαι να γράφω (γιατί να βλέπω ταινίες δεν πρόκειται να βαρεθώ) και να φτάσω στις 1000.}