2010 in Animation

Μπορεί να μην είχε την ποικιλία της περσινής χρονιάς, αλλά και το 2010 έδωσε εξαιρετικούς τίτλους στο animation, αποδεικνύοντας ξανά ότι είναι δύσκολο να απογοητεύσει ακόμα και τους “βετεράνους” του είδους. Εξαιρώντας το Toy Story 3 που ήδη κάλυψα νομίζω αρκετά και που ούτως ή άλλως παίζει σε δική του κατηγορία, ακολουθούν με αύξουσα σειρά προτίμησης οι animated ταινίες που είδα φέτος. (Yogi Bear και Alpha and Omega δεν είδα, έκαναν μπαμ απ' τα trailer ότι είναι τρεις χαμένες ώρες.)

Shrek Forever After (aka Shrek 4)

Το 3ο μπορεί να ήταν αντικειμενικά χαζομαρούλα, αλλά το είχα βρει αρκετά διασκεδαστικό. Εδώ όμως φαίνεται ξεκάθαρα ότι το franchise είναι νεκρό (από άποψη ποιότητας τουλάχιστον). Σε μια προσπάθεια να γυρίσουν το Shrek στις ρίζες του, εισάγουν καινούριο villain, ο οποίος προσφέρει στον Shrek την ευκαιρία να γίνει για μια μέρα πάλι το τέρας που υπήρξε πριν “νοικοκυρευτεί”, με αντάλλαγμα μια άλλη τυχαία μέρα της ζωής του. Φυσικά όλα πάνε στραβά και πρέπει ο Shrek για άλλη μια φορά να σώσει την Fiona, το βασίλειο και τον εαυτό του. Αξιοπρεπής ιδέα για καινούρια ιστορία, αλλά η εκτέλεση είναι τραγική. Ανακυκλώνει αστεία και σενάρια απ' τις προηγούμενες ταινίες, και σε καμία περίπτωση το καλό animation και η πλούσια δράση δεν αποζημιώνει για τη μονοτονία και το αίσθημα deja-vu που έχεις καθόλη τη διάρκειά του. Θα μπορούσε να κάνει τόσα πολλά, αλλά προτίμησε την εύκολο δρόμο, και κατέληξε εντελώς αδιάφορο. 1,5/5

The Illusionist

Ο σκηνοθέτης του εξαιρετικού Les triplettes de Belleville, δοκιμάζει να κάνει πάνω-κάτω το ίδιο πράγμα, αφηγούμενος την ιστορία ενός Γάλλου ταχυδακτυλουργού, που ψάχνοντας για δουλειά, καταλήγει στη Σκοτία, όπου θα αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με μια νεαρή γυναίκα. Μαζί θα αρχίσουν τα ταξίδια, ξεκινώντας μια συναρπαστική περιπέτεια. Ή τουλάχιστον, κάτι τέτοιο υπόσχεται, γιατί ποτέ δεν το βλέπεις. Το σχέδιο και το animation είναι καταπληκτικά, αλλά η ταινία πέφτει σε πολλά αφηγηματικά ατοπήματα. Η απουσία των διαλόγων εδώ δεν κάνει καλό, αφού βρίσκεις πολλές φορές τον εαυτό σου να αναρωτιέται πώς βρέθηκε η ταινία σε μια σκηνή από την προηγούμενη, ενώ δεν εκμεταλλεύεται το θέμα του όσο θα ήταν δυνατό, και καταλήγεις να μην ξέρεις αν πραγματικά ενδιαφέρεσαι για το τι θα δεις στη συνέχεια. Αντί να επιχειρήσει να σε δέσει με τους χαρακτήρες του, αρκείται να σου πετάει τη μια καταθλιπτική σκηνή μετά την άλλη, καταφέρνοντας σε κάτι περισσότερο από μια ώρα, να είναι φοβερά αργόσυρτο και “βαρύ”. Είναι ατμοσφαιρικό και πολύ όμορφο οπτικά, αλλά σεναριακά θα ήθελα κάτι περισσότερο από ένα απλό αράδιασμα εικόνων και μια πλοκή που δεν καταλήγει πουθενά. 2,5/5

Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole

Ο Zack Snyder του 300 και του Watchmen, κάνει ένα διάλειμμα απ' το live-action και δοκιμάζει να μεταφέρει μια αγαπημένη σειρά παιδικών βιβλίων σε animation. Μερικές νεαρές κουκουβάγιες ξεκινούν ένα ταξίδι για να βρουν μυθικούς φρουρούς, που θα τους βοηθήσουν να σώσουν το σπίτι τους από τα σατανικά σχέδια που έχουν άλλες κουκουβάγιες. Φοβερά απλοϊκή ιστορία, και το σενάριο είναι προβλέψιμο και χιλιοειπωμένο, αλλά η ταινία είναι παρ' όλα αυτά, απολαυστική. Έχοντας περισσότερα παιχνίδια για να παίξει ο Snyder, φτιάχνει ένα υπερθέαμα που αφήνει με το στόμα ανοιχτό με την εξαιρετική χρήση του animation, του ήχου και του 3D. Όμορφη ατμόσφαιρα, πλούσιο σε φως και χρώματα, και καταπληκτικές σκηνές δράσης, τόσο εντυπωσιακό οπτικά, που αδιαφορείς για το σενάριο και απλά απολαμβάνεις. 3/5

Despicable Me

Κακός επιστήμονας θέλει να την φέρει σε άλλον κακό επιστήμονα και να πάρει τη δόξα που θεωρεί πως του αξίζει εν μέσω των υπόλοιπων κακών επιστημόνων. Για να το καταφέρει, υιοθετεί τρία ορφανά κοριτσάκια που θα καταφέρουν όμως στην πορεία να του κλέψουν την καρδιά. Τίγκα στο κλισέ και προβλέψιμο, αρκετά παιδικό απ' τη φύση του, και φυσικά δανείζεται χωρίς ντροπή από πολύ καλύτερες ταινίες. Αλλά υπερβολικά γλυκό και χαριτωμένο, με αξιολάτρευτα παιδάκια και ξεκαρδιστικά minions, τόσο που ξεχνάς όλα τα παραπάνω πολύ γρήγορα. Αστείο, τρυφερό και με εξαιρετικό animation, είναι μια πολύ καλή εισαγωγή για το νεοφώτιστο animation studio της Illumination Entertainment. Περιμένουμε το επόμενο. 3/5

Megamind

Με την Dreamworks να ανεβοκατεβαίνει σε ποιότητα και να μην φτάνει ποτέ την ποιότητα της Pixar, δεν ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις από την επόμενη ταινία της. Εδώ, έχουμε έναν σούπερ κακό, που αγωνίζεται να σκοτώσει τη νέμεση του και να κυριαρχήσει στην πόλη της Metro City. Παρά το κοινότυπο θέμα του όμως, το Megamind είναι παραδόξως πολύ έξυπνο. Κατ' αρχάς αναπτύσσει εξαιρετικά τους χαρακτήρες του, και σε βομβαρδίζει με συνεχόμενες ανατροπές, που δουλεύουν πολύ καλά. Με βοήθεια απ' το καλοφτιαγμένο animation και το καταπληκτικό cast να κεντάει στο voice-over, ξεφεύγει με ευκολία απ' τις κατώτερες ταινίες της Dreamworks, και αιφνιδιάζει με το πόσο καλογραμμένο, αστείο και απολαυστικό είναι. More of that please? 3,5/5

Tangled

Συνεχίζοντας από πέρσι -με το Princess and the Frog- την επιστροφή στις ρίζες της, η Disney παραδίδει άλλη μια μεταφορά κλασικού παραμυθιού με πριγκίπισσες. Αυτή τη φορά η τυχερή είναι η Rapunzel, και μάλιστα σε τρισδιάστατο animation. Στα βασικά, άφθονη φαντασία και υπέροχη μουσική, δηλαδή παλιά καλή Disney. Στα γύρω γύρω, φοβερός οπτικός τομέας, με πλούσια χρώματα και πανέμορφους χαρακτήρες (ίσως μάλιστα λίγο πιο αψεγάδιαστοι απ' ό,τι έπρεπε :P ). Αστείο και συγκινητικό, δεν αδικεί το παραμύθι αλλά το ενισχύει με ευχάριστες καινοτομίες. Καταπληκτικό. 4/5

How to Train Your Dragon

Αυτά που έγραψα για το Megamind; Πολλαπλασίασε τα επί 10. Απ' το πουθενά ήρθε αυτή η έκπληξη της Dreamworks, και απέδειξε ότι το Kung Fu Panda δεν ήταν η μόνη φορά που θα ξεκολλούσε απ' την μετριότητα που στηριζόταν στις pop-culture αναφορές και στις celebrity φωνές. Για πρώτη φορά στα χρονικά της εταιρείας, κάτι που δεν δείχνει αντιγραφή από Disney/Pixar: νεαρό αδύναμο παλικαράκι σε χωριό των Vikings, προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι τόσο αδύναμο, σκοτώνοντας έναν δράκο μόνο του. Καταφέρνει όμως μόνο να τον τραυματίσει, και αρχίζει να τον συμπαθεί και να σκέφτεται ότι τελικά ίσως οι δράκοι να μην είναι τόσο κακοί. Με εντυπωσιακή σκηνοθεσία, state-of-the-art animation και καλογραμμένους -πρώτους τουλάχιστον- χαρακτήρες, το How to Train Your Dragon δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τα πονήματα της Pixar. Είναι μια τρυφερή ιστορία φιλίας, ύμνος στη διαφορετικότητα και στην δύναμη που χρειάζεται για να την αποδεχτείς. Για περιτύλιγμα η καταπληκτική μουσική του John Powell και το άψογο voice acting, μια ταινία που αγαπάς περισσότερο όσες φορές τη βλέπεις. Όσο πιο κοντά στο αριστούργημα έχει φτάσει μέχρι σήμερα η Dreamworks. 4,5/5