Black Swan (2010)

Ελληνικός τίτλος: Μαύρος Κύκνος

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Darren Aronofsky

Σενάριο: Mark Heyman, Andres Heinz, John McLaughlin

Παίζουν: Natalie Portman, Mila Kunis, Vincent Cassel, Barbara Hershey, Winona Ryder

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Δράμα, θρίλερ, mindfuck

28χρονη μπαλαρίνα αγωνίζεται σκληρά για να πάρει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο σε παράσταση του χορευτικού της συγκροτήματος. Ο σκηνοθέτης αποφασίζει να ανεβάσουν τη “Λίμνη των Κύκνων”, αλλά με μια κοπέλα να ενσαρκώνει και τον Λευκό και τον Μαύρο Κύκνο. Η νεαρή Nina, τρυφερή και εύθραυστη, είναι τέλεια για το ρόλο του Λευκού Κύκνου, αλλά στερείται του αυθορμητισμού που χαρακτηρίζει τον Μαύρο Κύκνο. Όταν κερδίσει όμως το ρόλο, η συμπεριφορά της αρχίζει να αλλάζει, πλησιάζοντας σταδιακά μια πιο σκοτεινή πλευρά της.

Με εξαίρεση το εξαιρετικό προπέρσινο The Wrestler, όλες οι ταινίες του Darren Aronofsky μπορούν εύκολα να ενταχτούν στην κατηγορία 'mindfuck', ταινίες δηλαδή που “παίζουν” με το μυαλό του θεατή και φλερτάρουν πάντα στα σύνορα πραγματικού και φανταστικού. Το Black Swan κατακτά επάξια μια θέση στο είδος, φέρνοντας την ηρωίδα όσο περνάει η ώρα και πιο κοντά σε κατάσταση τρέλας και προσφέροντας αρκετές ευκαιρίες να κραυγάσεις “WTF!?”. Ο Arronofsky φέρνει όμορφα σε σύγκρουση τους δύο κόσμους της Nina, απ' τη μια τον σκηνοθέτη που την προτρέπει να ελευθερωθεί και να ζήσει χωρίς ενοχές, και απ' την άλλη τη μητέρα που την αντιμετωπίζει ακόμα σαν κοριτσάκι, και με το φόβο να μην απογοητευτεί όπως κάποτε εκείνη, τις στερεί στοιχειώδεις ελευθερίες. Η Natalie Portman στον φοβερά δύσκολο ρόλο είναι άψογη, ζει το χαρακτήρα της, και καταφέρνει να πιστεύεις ότι δεν παρακολουθείς ηθοποιό, αλλά πραγματική χορεύτρια που ζει ένα μακάβριο δράμα.

Η πορεία της Nina σαν χαρακτήρας είναι συγκλονιστική, αλλά προσωπικά δεν θεωρώ την ταινία αψεγάδιαστη. Κατ' αρχάς είναι προφανείς πολλές φορές οι επιρροές και τα “δάνεια” από παλαιότερες ταινίες (μια συγκεκριμένη ταινία του Polanski έρχεται εύκολα στο μυαλό), ενώ αν αφαιρώντας τα ψυχογραφικά στοιχεία, δεις το Black Swan σαν τυπική ταινία με μια αθλήτρια/καλλιτέχνη που ξεκινάει χαμηλά και αρχίζει να ανεβαίνει, τα κλισέ βγάζουν μάτι. Μπροστά στα επιτεύγματα της ταινίας όμως, παραμερίζεις αυτά τα ατοπήματα ως μικρά λαθάκια. Είναι γυρισμένη με επιδεξιότητα και τόλμη, είναι ωμή στα όρια του ενοχλητικού αλλά και ταυτόχρονα τρομερά δυνατή. Ένταση και σασπένς σε κάθε παραμικρή σκηνή, έξοχες ερμηνείες απ' το καλοδιαλεγμένο cast, ατμόσφαιρα που σπάει κόκαλα. Ειδική μνεία αξίζει και ο Clint Mansell, που με βάση την “Λίμνη των Κύκνων” του Τσαϊκόφσκι, γράφει για άλλη μια φορά ένα εντυπωσιακό soundtrack που αγαπάς περισσότερο όσο περισσότερο το ακούς.

Το Black Swan δεν είναι μια “ταινία για μπαλέτο/μπαλαρίνες” όπως νομίζουν δυστυχώς αρκετοί. Είναι ένα συναρπαστικό ενήλικο παραμύθι, που θα σε στοιχειώσει με την δύναμη του και το ποιητικό του φινάλε. Αν θεωρείς τον εαυτό σου fan του Darren Aronofsky, δεν έχεις κανένα λόγο να το προσπεράσεις.