Συντελεστές
Σκηνοθεσία: David Fincher
Σενάριο: Aaron Sorkin (βασισμένο στο βιβλίο του Ben Mezrich)
Παίζουν: Jesse Eisenberg, Andrew Garfield, Justin Timberlake, Rooney Mara, Armie Hammer
Είδος
Βιογραφικό κωμικό δράμα
Η ιστορία της δημιουργίας του Facebook από έναν φοιτητή του Harvard, και οι δικαστικές διαμάχες που ακολούθησαν γύρω απ' την ιδιοκτησία του.
*Ας ξεκαθαρίσουμε απ' την αρχή, ότι η ταινία βασίζεται στο βιβλίο “The Accidental Billionaires” του Ben Mezrich, ο οποίος είχε ως σύμβουλο κατά τη συγγραφή του, τον Andrew Saverin, κολλητό του Mark Zuckerberg και συν-ιδρυτή του Facebook. Η αυθεντικότητά του αμφισβητείται, οπότε προσωπικά αδιαφορώ για τον αν η ταινία λέει πραγματική ιστορία ή όχι, και δέχομαι τους χαρακτήρες ως “φανταστικούς”.
Στην εισαγωγική σεκάνς βλέπουμε τον Mark Zuckerberg σε ένα μπαράκι εντός του campus του Harvard, να χωρίζει με την κοπέλα του, δείχνοντας ξεκάθαρα την πορεία της ταινίας από κει και πέρα: γκρίζα ατμόσφαιρα, διάλογοι που πέφτουν σαν σφαίρες και ένας πρωταγωνιστής που, βυθισμένος στην ιδιοφυΐα του, αδυνατεί να αντιληφθεί τους γύρω του σαν ανθρώπινα όντα, παρά μόνο σαν αντικείμενα, είτε χρήσιμα για το σκοπό του, είτε απλά εμπόδια. Ο Aaron Sorkin στο σενάριο κεντάει, και πέρα απ' τους κοφτερούς και ταχύτατους διαλόγους για τους οποίους τον είχαμε αγαπήσει στις εξαιρετικές σειρές που έγραφε στο παρελθόν, παρουσιάζει περίτεχνα όλη την ιστορία σαν flashbacks-καταθέσεις στις δίκες που βρίσκονται σε εξέλιξη εναντίον του Zuckerberg. Μπορεί στο τρίτο μέρος να ρίχνει τους ρυθμούς, αλλά είναι πάντα αστεία, πάντα γεμάτη ίντριγκα και ανατροπές, πάντα εντυπωσιακή η ταινία, και ακόμα κι αν δεν την δεχτείς σαν αριστούργημα, δυσκολεύομαι να φανταστώ γιατί μπορεί να μην σου αρέσει.
Γιατί τόσος ντόρος; Αφ' ενός η ταινία είναι τεχνικά άψογη σε όλα τα σημεία της. Η σκηνοθεσία του David Fincher είναι καταπληκτική. Ακόμα κι αν απουσιάζουν (πλην της διαβόητης σκηνής του αγώνα κωπηλασίας) οι χαρακτηριστικές φαντεζί γωνίες λήψης, δεν παύει να είναι ένα μικρό οπτικό αριστούργημα, πιάνοντας εξαιρετικά τη γκριζάδα του φθινοπώρου της Βοστώνης και την κολεγιακή ζωή σε ένα απ' τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Εντυπωσιακός και ο Jesse Eisenberg σε μια φοβερά υποτιμημένη και παρεξηγημένη ερμηνεία. Κρύβει καταπληκτικά τις κωμικές του ικανότητες πίσω από ένα ψυχρό πρόσωπο και παίζει εξαιρετικά με τα μάτια, τα επιφωνήματα και τα μικρές συσπάσεις του προσώπου, κατορθώνοντας να κάνει τον χαρακτήρα του ένα κάθαρμα που δεν μπορείς να μην συμπαθήσεις. Υψηλές ερμηνευτικές ικανότητες επιδεικνύουν και ο Andrew Garfield και -άκουσον άκουσον- ο Justin Timberlake. Ειδική μνεία αξίζει το φανταστικό soundtrack των Trent Reznor και Atticus Ross, με κλασική και ηλεκτρονική μουσική να συνδυάζονται ένα εξαίσιο αποτέλεσμα που δεν χορταίνεις να ακούς.
Απ' την άλλη πλευρά, το The Social Network δεν είναι απλά μια “ταινία για το Facebook” ή άλλο ένα “american success story”. Μέσα στο πνεύμα της εποχής, είναι μια ιστορία για την εισβολή της τεχνολογίας στη ζωή των πρωταγωνιστών, και πώς διαφορετικοί άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά όταν η εφεύρεσή τους προκαλέσει τόσο τεχνολογικό όσο και κοινωνικό πάταγο. Προδοσίες, ψέματα, πισώπλατα μαχαιρώματα, μια ξεκάθαρη ματιά στην σημερινή κοινωνία, και το πόσο εύκολα διαλύονται οι ανθρώπινες σχέσεις στο βωμό της επίτευξης μεγάλων στόχων. Κι αν κατηγορείται η ταινία για μισογυνισμό, προσωπικά διαφωνώ κάθετα. Ο Zuckerberg δεν είναι μισογύνης, είναι μισάνθρωπος. Επίσης πέρα του ότι η ταινία έχει δύο πολύ δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες, το φινάλε δείχνει πεντακάθαρα πόσο θετική επίδραση μπορεί να έχει μια γυναίκα, ακόμα και σε έναν τέτοιο άνθρωπο. Μισογυνισμός λοιπόν; Πιο πολύ για έναν subtle ύμνο στη γυναίκα το βλέπω εγώ.
Μπορεί ο χαρακτηρισμός “ο Citizen Kane αυτής της γενιάς” να είναι αρκετά υπερβολικός, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το The Social Network είναι μια ταινία που θα μείνει στην ιστορία, κατορθώνοντας από ένα τέτοιο θέμα, να βγάλει τόσο καλό ψυχογράφημα της κοινωνίας του 21ου αιώνα, όντας ταυτόχρονα απολαυστική σε κάθε της δευτερόλεπτο.
Read more...
