Gosford Park (2001)

Ελληνικός τίτλος: Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Robert Altman

Σενάριο: Julian Fellowes (βασισμένο σε ιδέα των Robert Altman και Bob Balaban)

Παίζουν: Maggie Smith, Michael Gambon, Kelly Macdonald, Kristin Scott Thomas, Tom Hollander, Jeremy Northam, Helen Mirren, Bob Balaban, Clive Owen

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Δράμα, μυστήριο

Ένα βροχερό σαββατοκύριακο του 1932, ο Sir William McCordle προσκαλεί μερικούς φίλους και συγγενείς, για κυνήγι και ξεκούραση σε ένα αριστοκρατικό εξοχικό στην αγγλική ύπαιθρο. Οι καλεσμένοι καταφθάνουν με τους υπηρέτες τους, και απειλούν την ισορροπία τόσο του Sir William και της νεαρής συζύγου του, όσο και του πολυάσχολου υπηρετικού προσωπικού του Γκόσφορντ Παρκ. Απ' τη μια ένα κυνηγετικό ατύχημα κι απ' την άλλη μερικά “βρώμικα” μυστικά που βγαίνουν κατά λάθος στην επιφάνεια, προετοιμάζουν το έδαφος για την εγκληματική κορύφωση: λίγο μετά τα μεσάνυχτα ο Sir William θα βρεθεί νεκρός στη βιβλιοθήκη του, με ένα ασημένιο μαχαίρι καρφωμένο στο στήθος του...

“Η δολοφονία δεν είναι η αρχή, είναι το τέλος της ιστορίας”, λέει η Αγκάθα Κρίστι μέσω του κυρίου Τρηβς, στο Ένα Σχέδιο Δολοφονίας (Ώρα Μηδέν). Ακολουθώντας πιστά αυτό το μότο, ο Robert Altman δεν βιάζεται να φτάσει στο έγκλημα, αλλά αφιερώνει 1,5 ώρα στους χαρακτήρες και την αλληλεπίδρασή τους σε ένα ξένο περιβάλλον, δίνοντας σε πολλούς απ' αυτούς κίνητρο για τη δολοφονία, αλλά και έξυπνα hints που φαντάζουν με πρώτη ματιά, απλές φράσεις της στιγμής. Και μετά απ' αυτό όμως, δεν μένει τόσο στο μυστήριο, αλλά στις αντιδράσεις όλων των επισκεπτών και των υπηρετών. Μπορεί η ταινία να πλασάρεται ως ένα κλασικό “whodunit” μυστήριο, όμως η ταυτότητα του δολοφόνου είναι τελικά αυτό που απασχολεί λιγότερο τον Robert Altman. Σκηνοθετεί ουσιαστικά ένα δράμα εποχής, που πετυχαίνει διάνα στην κριτική του για την αριστοκρατία και τις σχέσεις των πλουσίων (ή και όσων θέλουν να περνιούνται για πλούσιοι) αφ' ενός με τους ομοίους τους, και αφ' ετέρου με την εργατική τάξη. Στην πορεία αυτοσαρκάζεται, βάζοντας έναν απ' τους επισκέπτες του να γυρίζει ταινία για δολοφονία που λαμβάνει χώρα σε μια διήμερη συγκέντρωση πολλών επισκεπτών σε ένα αριστοκρατικό εξοχικό, και φυσικά έχοντας έναν επιθεωρητή που ψάχνει για το δολοφόνο μόνο επιφανειακά, με το βοηθό του (όπως και τον θεατή; ;-) ) να τον κυνηγάει για να κάνει σωστά τη δουλειά του. Σχόλια για τα σκηνικά, τα κουστούμια και τις ερμηνείες είναι νομίζω περιττά, η ατμόσφαιρα είναι καταπληκτική και όλα συμβάλλουν με τον τρόπο τους σ' αυτό. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία με πολύ καλογραμμένο σεναριακό υπόβαθρό, που χρειάζεται μεν μεγάλη προσοχή στην παρακολούθησή της (και 1-2 φορές να την ξαναδείς για να πιάσεις όλες τις σχέσεις σε βάθος), αλλά συναρπάζει με την σπιρτάδα αλλά και την απλότητά της.

Read more...

Witness for the Prosecution (1957)

Ελληνικός τίτλος: Μάρτυς Κατηγορίας / Μάρτυρας Κατηγορίας

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Billy Wilder

Σενάριο: Billy Wilder, Larry Marcus, Harry Kurnitz

Παίζουν: Tyrone Power, Marlene Dietrich, Charles Laughton, Elsa Lanchester

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Μυστήριο, Δικαστικό δράμα

Ο Leonard Vole είναι ένας καιροσκόπος που προκειμένου να βρει το κεφάλαιο για να χρηματοδοτήσει την νέα του εφεύρεση, αρχίζει μια ιδιόμορφη σχέση με μια πλούσια χήρα, που φαίνεται να έχει πέσει θύμα της γοητείας του. Όταν αυτή θα βρεθεί νεκρή, οι υποψίες θα στραφούν άμεσα στον Vole, ο οποίος και θα συλληφθεί. Με μοναδικό άλλοθι την γυναίκα του, την δυναμική Christine Vole, θα απευθυνθεί στον μεγάλης φήμης συνήγορο υπεράσπισης Sir Wilfrid Robarts, καλώντας τον να τον σώσει απ' την βέβαιη καταδίκη. Παρά τις συστάσεις των γιατρών του, που του απαγόρευσαν να ασχοληθεί με σοβαρές εγκληματικές υποθέσεις λόγω του καρδιακού επεισοδίου που είχε υποστεί, ο Sir Wilfrid θα βρει πολύ ενδιαφέρουσα την στάση της συζύγου του κατηγορούμενου, και θα αναλάβει την υπεράσπισή του. Ένα πράγμα έχει σίγουρα στο μυαλό του: δεν θα την καλέσει για μάρτυρα υπεράσπισης.

Μπορεί να συνέπεσε το 1957 με αριστουργήματα όπως το 12 Angry Men και το The Bridge on the River Kwai, γεγονός που του στέρησε πολλά βραβεία, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αξίζει όσο κι αυτά, να θεωρείται ένα κινηματογραφικό διαμάντι. Βασισμένο σε μια ιστορία απ' την μαιτρ του εγκληματικού είδους, Agatha Christie, το Witness for the Prosecution στηρίζεται στους εξαιρετικούς του χαρακτήρες και τις καλογραμμένες του ανατροπές για να προσφέρει αμέτρητες συγκινήσεις στους θεατές, είτε αυτοί είναι λάτρεις του δικαστικού δράματος είτε απλά αγαπούν μια καλή αστυνομική ιστορία. Ας σταθούμε όμως λίγο στο ερμηνευτικό κομμάτι. Δεν θα μπορούσαν σχόλια γι' αυτήν την ταινία, να μην περιέχουν ένα εγκώμιο προς την ιδιοφυΐα που ακούει στο όνομα Charles Laughton, ο οποίος μόλις δυο χρόνια πριν απ' το Witness for the Prosecution απέδειξε με το The Night of the Hunter ότι είναι και εξαίσιος σκηνοθέτης. Ο αγαπητός κύριος Laughton πραγματικά παίρνει την ταινία απ' το χεράκι και την απογειώνει με την φανταστική του ερμηνεία, όντας απίστευτα αστείος, αλλά και όπου χρειαστεί εξίσου σοβαρός. Σε αντίστοιχο επίπεδο και η υποτιμημένη Marlene Dietrich, ενώ και ο σύζυγός της στην ταινία, Tyrone Power, είναι εντυπωσιακός, αλλάζοντας πρόσωπα σαν χαμαιλέοντας. Μοναδικό μειονέκτημα, είναι ότι ο τελευταίος, ως το πλέον κλασικό παράδειγμα Αμερικάνου ηθοποιού, δεν περνάει με τίποτα για Βρετανός, κάτι που αφαιρεί λίγο απ' το κατά τα άλλα άψογο σύνολο.

Αν δεν μου έφτανε ήδη το αριστουργηματικό Double Indemnity, ο Billy Wilder μου απέδειξε άλλη μια φορά γιατί αξίζει να αναφέρεται στις λίστες με τους καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Σίγουρα θα επιδιώξω να δω και άλλα έργα του (Stalag 17 και Sunset Blvd. ανέβηκαν αυτόματα πολλές θέσεις στην to-watch λίστα). Και εσύ αγαπητέ αναγνώστη, μην χάσεις με τίποτα το Witness for the Prosecution, ένα απ' τα αρτιότερα δομημένα δικαστικά θρίλερ που θα δεις στη ζωή σου.

Read more...

Shadow of a Doubt (1943)

Ελληνικός τίτλος: Το χέρι που σκοτώνει

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Thornton Wilder, Sally Benson, Alma Reville (βασισμένο σε ιστορία του Gordon McDonell)

Παίζουν: Teresa Wright, Joseph Cotten, Macdonald Carey, Henry Travers, Patricia Collinge, Hume Cronyn

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Μυστήριο, Noir

Στη μικρή πόλη της Santa Rosa, ζει μια απλή οικογένεια: ο μπαμπάς, τραπεζικός υπάλληλος και λάτρης των αστυνομικών ιστοριών, που επιδίδεται με έναν καλό του φίλο στην αναζήτηση του τέλειου φόνου, η μαμά, εργατική και καλόκαρδη, ο μικρός γιος με το μαθηματικό μυαλό, η μικρή κόρη που αγαπάει τη λογοτεχνία, και η μεγάλη κόρη, η Charlie, που θεωρεί τη ζωή της αφόρητα βαρετή. Αναζητά κάποια συγκίνηση που θα χαλάσει την καθημερινή ρουτίνα, και θα την βρει όταν η οικογένεια δεχτεί την επίσκεψη του πολυαγαπημένου μικρού αδερφού της μαμάς. Ο θείος Charlie είναι γοητευτικός, έξυπνος και πολύξερος, και γρήγορα θα κερδίσει τη συμπάθεια όλης της κοινότητας. Μαζί του όμως θα φέρει και δυο ντετέκτιβ που ερευνούν μια σειρά φόνων πλούσιων χήρων. Η αρχικά εξαιρετική σχέση της Charlie με τον θείο Charlie, θα αρχίσει να κλονίζεται, όταν στο μυαλό της κοπέλας αρχίσουν να μπαίνουν αμφιβολίες για το ποιόν του ινδάλματός της.

Αν έπρεπε να διαλέξω μια απ' τις πολλές σκηνοθετικές αρετές του Alfred Hitchcock, θα έμενα σίγουρα στην ικανότητά του να προσδίδει απίστευτο σασπένς ακόμα και σε ιστορίες στις οποίες δεν υπάρχει χειροπιαστό έγκλημα στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Όπως ξέρει πολύ καλά να κάνει, βάζει κι εδώ τον θεατή στην ίδια θέση με την πρωταγωνίστριά του, δίνοντας μερικά μόνο ψήγματα της προσωπικότητας του υπόπτου και χτίζοντας κομμάτι κομμάτι την υπόθεση και παράλληλα και την ένταση. Η ιστορία είναι σφιχτά γραμμένη, χωρίς φτηνές σεναριακές ευκολίες ή λογικά κενά, ενώ στην ατμόσφαιρα συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό η εξαιρετική μουσική. Μπορεί να είναι ελαφρά κατώτερο από αριστουργήματα που γύρισε ο Hitchcock τα επόμενα χρόνια, αλλά και πάλι μιλάμε για ένα εξαιρετικό noir μυστηρίου, που θα σε καρφώσει στη θέση σου μέχρι το τέλος του.

Read more...

Preview: Comic-Book Movies of 2010

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε το Hollywood να αγαπάει όλο και περισσότερο τα comics. Τα μεγάλα studios έχουν στερέψει από ιδέες για τα επόμενα blockbusters τους, και πέραν των αμέτρητων sequels – remakes – reboots που ετοιμάζουν, θέλουν και λίγο φρέσκο αέρα, που φυσικά προσφέρουν απλόχερα τα comics. Λατρεύω εξίσου και τα comics και τον κινηματογράφο, οπότε ο συνδυασμός τους δεν ήταν δυνατό να με αφήνει αδιάφορο. Ας δούμε λοιπόν μαζί τις 5 πιο αναμενόμενες ταινίες που βασίζονται σε comics/graphic novels για το 2010.

#5. The Losers [comic - movie - trailer]

Το κόμικ: Μια ομάδα ειδικών δυνάμεων που ελέγχεται απ' τη CIA, θα πέσουν θύματα προδοσίας απ' τον πράκτορα που τους ελέγχει, τον διαβόητο Max. Θέλοντας να πάρουν εκδίκηση για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον τους, και να βγάλουν τα ονόματά τους απ' τη λίστα θανάτου της CIA, οι Losers θα αρχίσουν να σαμποτάρουν τις παράνομες επιχειρήσεις της οργάνωσης και να καταστρέφουν με κάθε δυνατό τρόπο τα συμφέροντά της, κυνηγώντας τον άνθρωπο που έκλεψε τη ζωή τους. Γραμμένο απ' τον Andy Diggle που έχει συμμετάσχει μεταξύ άλλων στα Hellblazer και Swamp Thing, και σχεδιασμένο απ' τον Mark Simpson aka Jock, το The Losers αριθμεί 32 τεύχη. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό απ' την υπόθεσή του, είναι μια ιστορία ακατάπαυστης δράσης, με αρκετό χιούμορ και ό,τι περιμένεις να δεις σε έναν action τίτλο: πιστολίδι, εκρήξεις, καταδιώξεις, τρομοκρατία, συνωμοσίες και ανατροπές. Όλα αυτά όμως πάντα σε πολύ σοβαρό πλαίσιο, χωρίς γελοιότητες, και με ισχυρά μηνύματα. Φοβερά καλογραμμένο, και με επικά arcs μέχρι και το τέλος του. Πολυαγαπημένο.

Η μεταφορά: Αν και ο σκηνοθέτης Sylvain White έχει αναλάβει μέχρι τώρα μερικές κάκιστες ταινίες, οι δυο σεναριογράφοι έχουν συμμετάσχει σε ενδιαφέροντα projects (Zodiac, Friday Night Lights). Σε μια τυπική ταινία δράσης τη σήμερον ημέρα, η σκηνοθεσία δεν είναι αυτή που θα κάνει τη διαφορά, οπότε ίσως τελικά το αποτέλεσμα να είναι καλό. Πολύ δυνατό cast (μεταξύ άλλων οι Zoe Saldana, Jeffrey Dean Morgan, Chris Evans και Idris Elba) ενώ οι σκηνές του trailer δείχνουν αρκετά πιστές στα αντίστοιχα σημεία του comic. Δυο σημεία με κάνουν να είμαι πολύ σκεπτικός όμως ως προς τη μεταφορά. Πρώτον, ενώ στο comic ο βασικός αστείος χαρακτήρας είναι ο Jensen (και σίγουρα ο Chris Evans θα απογειώσει το ρόλο) με βοήθεια πάντα απ' τον Pooch, στο trailer βλέπουμε να χάνουν τη σοβαρότητά τους χαρακτήρες όπως ο Clay, ο Roque και η Aisha. Ας ελπίσουμε να είναι περιορισμένος ο χαβαλές εκεί που πρέπει, και απλά να έχουν επιλεχτεί τα χαλαρά σημεία για το trailer για λόγους marketing. Δεύτερον, η έκταση του comic είναι αποτρεπτική ακόμα και για δίωρη ταινία, οπότε ή θα δούμε μεγάλα κομμάτια να κόβονται, ή απλά να συμπιέζονται, γεγονός που δεν θα επιτρέψει την ομαλή εξέλιξη όλων των arcs. Πάντα υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα περισσότερων ταινιών αν υπάρχει εισπρακτική επιτυχία, οπότε μπορεί απλά να δούμε 3-4 arcs στην ταινία και ένα cliffhanger στο τέλος της, με υπόσχεση για sequel. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα action τίτλος που αναμένουμε με ενδιαφέρον, και fingers crossed να μην γίνει κωμωδία.

Ημερομηνία κυκλοφορίας στην Αμερική: 23 Απριλίου (Ελλάδα άγνωστο ακόμα)

#4. Red [comic - movie]

Το κόμικ: Ο Frank Moses είναι ένας πρώην πράκτορας της CIA, που έχει αποσυρθεί απ' την ενεργό δράση και ζει μόνος του μακριά απ' τον κόσμο. Όταν ο νέος διευθυντής της CIA, μάθει -ως μέρος της εισαγωγής του στη δουλειά- τα φρικτά εγκλήματα που έχει διαπράξει ο Moses στο όνομα της CIA, θα δώσει εντολή να τον σκοτώσουν. Και ο Frank προφανώς δεν θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια... Μιλάμε για ένα comic 3 τευχών, συνολικά 75 σελίδες. Όμως είναι πολύ καλοφτιαγμένο και δυνατό, σίγουρα άξιο προσοχής. Υπεύθυνος, ο μεγάλος Warren Ellis (Transmetropolitan, Storm Watch).

Η μεταφορά: Η ταινία, απ' ό,τι λένε οι συντελεστές της, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το comic, πέρα απ' το concept. Η έντονη βία του έχει ελαττωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, και έχει μετατραπεί σε κωμική περιπέτεια δράσης, ασχέτως ότι στο αρχικό υλικό δεν υπάρχει ίχνος χιούμορ. Με σεναριογράφους τους υπεύθυνους για την αηδία που ακούει στο όνομα Whiteout και ανακατεμένο στην ταινία τον παραγωγό των Transformers και G.I Joe, δεν θα περιμέναμε πολλά. Το σενάριο όμως που γυροφέρνει στο διαδίκτυο ακούγεται πως είναι εξαιρετικό, και με το τρομερό cast που κοσμεί την ταινία (Bruce Willis, Morgan Freeman, Helen Mirren, John Malkovich, Brian Cox κ.ά.), το Red δεν θα μπορούσε παρά να μπει στη λίστα των αναμενόμενων.

Ημερομηνία κυκλοφορίας στην Αμερική: 22 Οκτωβρίου (Ελλάδα άγνωστο ακόμα)

#3. Iron Man 2 [comic - movie - trailer]

Το κόμικ: Ο περιβόητος Tony Stark δεν χρειάζεται συστάσεις. Αυτή τη φορά με τη βοήθεια του Jimmy Rhodes (aka War Machine) θα αντιμετωπίσει τον Whiplash, ενώ θα εισαχθεί και ο χαρακτήρας της Black Widow. Η επαφή μου με τα comics του Iron Man περιορίζεται στο έπος του Civil War, και απ' αυτό το λίγο έχω θετική εντύπωση (κι ας είμαι γενικά DCάς).

Η μεταφορά: Η πρώτη ταινία μπορεί να μην με ενθουσίασε όσο τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά ο Robert Downey Jr έδινε ρέστα και την έκανε αρκετά διασκεδαστική. Έχοντας ξεφύγει πια απ' τη μανούρα του origin, και με τον τεράστιο Mickey Rourke να προστίθεται παρέα με την Scarlett Johansson στο cast, περιμένουμε μάλλον μεγάλα πράγματα απ' το δεύτερο μέρος. Και αυτή τη φορά θα δούμε μάλλον και Nick Fury σε όλο του το μεγαλείο.

Ημερομηνία κυκλοφορίας στην Ελλάδα: 7 Μαΐου

#2. Kick-Ass [comic - movie - trailer]

Το κόμικ: Ένας έφηβος αποφασίζει να κάνει αυτό που δεν έχει σκεφτεί κανένας μέχρι εκείνη τη στιγμή: να βάλει μια στολή και να βγει στους δρόμους ως υπερ-ήρωας πολεμώντας το έγκλημα. Η πρώτη του απόπειρα μπορεί να είναι απογοητευτική αλλά δεν το βάζει κάτω, και εν τέλει ένα βιντεάκι στο οποίο σώζει ένα τύπο από επίθεση συμμορίας, καταλήγει στο YouTube, μετατρέποντας τον στο μεγαλύτερο φαινόμενο των ημερών και φέρνοντας στο προσκήνιο και μιμητές. Η πρώτη του σοβαρή αποστολή, δεν είναι μακριά... Αν και μικρό σε μέγεθος (έχει ολοκληρωθεί ο πρώτος τόμος, με μόλις 8 τεύχη), το Kick-Ass είναι χορταστικό και επικό. Πρωτότυπο concept, το οποίο ντύνει με μπόλικο ενήλικο χιούμορ και ακατάπαυστη δράση. Εξαιρετικό γράψιμο όπως θα περιμέναμε απ' τον Mark Millar (Wanted, Civil War, The Ultimates κ.ά.) και πανέμορφο σχέδιο απ' τον βετεράνο John Romita, Jr. Must-read και αναμένουμε με ανυπομονησία τη συνέχεια.

Η μεταφορά: Βρίσκεται σίγουρα σε ασφαλή χέρια, αφού την παραγωγή έχουν αναλάβει ο Matthew Vaughn και η Jane Goldman, που το 2007 μας έδωσαν το εξαιρετικό Stardust. Τα trailer και οι εικόνες δείχνουν μια εξαιρετική μεταφορά, που έχει κρατήσει το χιούμορ και δεν έχει πετάξει τον ενήλικο χαρακτήρα του (= γλώσσα και μπόλικο πετσόκομμα) για χάρη χαμηλότερου ηλικιακού rating (άρα και μεγαλύτερων εσόδων). Οι βασικές διαφορές εντοπίζονται στα κουστούμια, που έχουν αλλάξει για να σατιρίσουν ακόμα περισσότερο τις σύγχρονες super-hero ταινίες με τους ήρωες ντυμένους στο πλαστικό, και φυσικά στο χαρακτήρα του Damon Macready (Nicolas Cage), που έχει γίνει σαφώς πιο κωμικός. Highlight στο cast, η μικρή Chloe Moretz, που ήταν απολαυστική στο (500) Days of Summer, και απ' ό,τι φαίνεται, θα κάνει μια εξαιρετική Hit-Girl. Γενικά φαίνεται πολύ προσεγμένη μεταφορά και ο Απρίλης φαντάζει πολύ μακρινός!

Ημερομηνία κυκλοφορίας στην Ελλάδα: 22 Απριλίου

#1. Scott Pilgrim vs. The World [comic - movie - trailer]

Το κόμικ: Ακολουθεί τον Scott Pilgrim, ένα 23χρονο Καναδό, που ζει σε βάρος του γκέι συγκατοίκου του, και παίζει μπάσο σε ένα κάκιστο συγκρότημα με τους φίλους του. Όταν γνωρίσει και ερωτευτεί την Ramona Flowers, μια Αμερικάνα που εγκαταστάθηκε πρόσφατα στο Toronto, θα αρχίσει ένα πολύπλοκο love story, που θα δει happy ending μόνο αν ο Scott νικήσει σε μάχη τους 7 διαβολικούς πρώην της Ramona. Το κόμικ του Καναδού Bryan Lee O'Malley είναι ένα εξαιρετικό μείγμα δράσης, κωμωδίας και ρομάντζου. Όμορφο ασπρόμαυρο σχέδιο, με σαφείς επιρροές απ' τα ανατολικά manga, και μια ιστορία γεμάτη χιούμορ και τρυφερότητα. Σίγουρα οι gamers θα το εκτιμήσουν ακόμα περισσότερο, αφού η αποστολή του Scott έχει τη μορφή παιχνιδιού, με ζωές, saves, experience και φυσικά achievements και loot όταν νικάει! Το Scott Pilgrim έχει ήδη 5 μεγάλους τόμους (>150 σελίδες ο καθένας) και αναμένεται ο 6ος και τελευταίος (και μεγαλύτερος!) κάποια στιγμή αυτή τη χρονιά.

Η μεταφορά: Γράφει και σκηνοθετεί ο Edgar Wright (Spaced, Shaun of the Dead, Hot Fuzz) και αυτό και μόνο είναι αρκετό για να εκτοξεύσει το Scott Pilgrim vs the World στην κορυφή της λίστας. Στον ρόλο του Scott Pilgrim βλέπουμε το Michael Cera, ο οποίος θεωρητικά ταιριάζει γάντι, με το υπόλοιπο cast να είναι επίσης εξαιρετικό. Trailer δεν έχει κυκλοφορήσει, αλλά με βάση τις πρώτες εικόνες και μερικά making-of που υπάρχουν στο επίσημο site, φαίνεται να γίνεται πολύ προσεκτική μεταφορά, κι ας είναι αυτό εξ' ορισμού δύσκολο, λόγω της έκτασης του πηγαίου υλικού (EDIT: Βγήκε το trailer!). Σημειωτέον, ότι εφόσον ο 6ος τόμος δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, το τελευταίο μέρος της ταινίας θα είναι προφανώς προϊόν των σεναριογράφων. Πάντως ο δημιουργός του comic, δήλωσε ότι έχει μιλήσει με τον Edgar Wright σχετικά με το βασικό περιεχόμενο του 6ου τόμου (κάτι που φυσικά δεν αναγκάζει τον Wright να ακολουθήσει το ίδιο κλείσιμο), ενώ έχοντας παρακολουθήσει μέρη της παραγωγής, είναι πολύ ικανοποιημένος απ' τη μεταφορά. Πώς μπορούμε τώρα εμείς να μην περιμένουμε σαν τρελοί;

Ημερομηνία κυκλοφορίας στην Αμερική: 13 Αυγούστου (Ελλάδα άγνωστο, εικάζω μέσα Σεπτέμβρη με βάση τις συνήθεις τακτικές των εταιριών διανομής κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού)

Bonus

Les aventures extraordinaires d'Adèle Blanc-Sec: Δεν το είχα ξανακούσει ποτέ στη ζωή μου, αλλά τα teasers δείχνουν πολύ ενδιαφέροντα. Με σενάριο και σκηνοθεσία απ' τον Luc Besson, ακολουθεί τις περιπέτειες μιας συγγραφέως, που έρχεται αντιμέτωπη μεταξύ άλλων με παράξενα τέρατα, στις αρχές του 20ου αιώνα. Αγαπημένη εποχή, αναμένουμε το αποτέλεσμα, που θα κυκλοφορήσει στη Γαλλία στις 14 Απριλίου.

The Green Hornet: Μπορεί να μην έχω διαβάσει ούτε μισή ιστορία του, αλλά πρόκειται για έναν πολύ γνωστό χαρακτήρα που κατέληξε στα comics μετά από πολλά άλλα μέσα. Ο ομώνυμος ήρωας είναι ένας εκδότης εφημερίδας, που τη νύχτα μεταμφιέζεται και πολεμά το έγκλημα, μαζί με τον υπηρέτη του και το αλά-James-Bond αμάξι του, την “Black Beauty”. Βασικός λόγος για να την περιμένουμε (μέχρι το Δεκέμβρη), είναι ο Seth Rogen που γράφει και πρωταγωνιστεί.

Jonah Hex: Το δίδυμο που είναι υπεύθυνο για τα δύο Crank, το Pathology και το περσινό Gamer, γράφει αυτή τη φορά ταινία για έναν -εξίσου θρυλικό με τον Green Hornet- comic book χαρακτήρα. Πρόκειται για ένα αντιήρωα, που ζει ως κυνηγός επικηρυγμένων στην Άγρια Δύση και στη ταινία θα προσπαθήσει να σταματήσει έναν τύπο που χρησιμοποιεί voodoo για να ελέγξει έναν στρατό από απέθαντους. Josh Brolin, Megan Fox και John Malkovich οι μπροστάρηδες στο cast, μάλλον θα έχει ενδιαφέρον το project που κυκλοφορεί στην Αμερική στις 18 Ιουνίου.

Read more...

Top 10 Movies of 2009

10. Nefes: Vatan Sagolsun [The Breath]

- And if that man killed your brother? What would you do?

- I would still treat him.

- And what would you have told your mother? A man killed my brother. We captured him, but I saved his life. Why? Because I swore an oath to uncle Hippocrates, right? These mountains have different oaths.

9. Das Weisse Band [The White Ribbon]

I gave God a chance to kill me. He didn't do it. So he's pleased with me.

8. (500) Days of Summer

Most days of the year are unremarkable. They begin, and they end, with no lasting memories made in between. Most days have no impact on the course of a life. May 23rd was a Wednesday.

7. Fantastic Mr. Fox

Why a fox? Why not a horse, or a beetle, or a bald eagle? I'm saying this more as, like, existentialism, you know? Who am I? And how can a fox ever be happy without, you'll forgive the expression, a chicken in its teeth?

6. Watchmen

I heard a joke once: Man goes to doctor. Says he's depressed. Says life is harsh and cruel. Says he feels all alone in a threatening world. Doctor says, "Treatment is simple. The great clown Pagliacci is in town tonight. Go see him. That should pick you up." Man bursts into tears. Says, "But doctor... I am Pagliacci." Good joke. Everybody laugh. Roll on snare drum. Curtains.

5. Bakjwi [Thirst]

Like a leper rotting in flesh, let all avoid me.

4. In the Loop

Y'know, I've come across a lot of psychos, but none as fucking boring as you. You are a real boring fuck! Sorry, sorry, I know you disapprove of swearing so I'll sort that out. You are a boring F, star, star, CUNT!

3. A Serious Man

I've had quite a bit of tsuris lately. Marital problems, professional, you name it. This is not a frivolous request. This is a ser- I'm a ser- I'm, uh, I've tried to be a serious man, you know? Tried to do right, be a member of the community, raise the- Danny, Sarah, they both go to school, Hebrew school, a good breakfast... Well, Danny goes to Hebrew school, Sarah doesn't have time, she mostly... washes her hair.

2. Moon

I hope life on Earth is everything you remember it to be.

1. Inglourious Basterds

Got us a German here wants to die for his country. Oblige him!

Honorable Mentions: District 9, Up in the Air, The Hurt Locker, Un Prophete, Black Dynamite, Avatar

Read more...

2009 in Movies: Part 8

Το 8ο και τελευταίο κομμάτι του αφιερώματος για τις αξιόλογες ταινίες του 2009.

#1. A Serious Man: Η καινούρια ταινία των αδελφών Coen, εκτυλίσσεται στην καρδιά μια εβραϊκής κοινωνίας, στην Αμερική του 1970. Ο καθηγητής Larry Gopnik, είναι ένας σύγχρονος Ιώβ, με χιλιάδες προβλήματα όπου κι αν γυρίσει: ο αδερφός του, που παρουσιάζει ειδικές νοητικές δεξιότητες, έχει εγκατασταθεί στο σπίτι του, η γυναίκα του θέλει να τον χωρίσει, ο γιός του έχει προβλήματα πειθαρχίας στο σχολείο, η κόρη του κλέβει απ' το πόρτοφόλι του μαζεύοντας χρήματα για πλαστική επέμβαση, ενώ στη δουλειά του ανώνυμα γράμματα καταστρέφουν τις ευκαιρίες του για καλύτερο μέλλον. Στο μέσο αυτών, επιχειρεί να συμβουλευτεί 3 ραββίνους, αρχίζει να έχει μια περίεργη σχέση με την γειτόνισσά του και προσπαθεί να αποφύγει το "λάδωμα" από έναν φοιτητή του. Ποτισμένο με εξαιρετικό κατάμαυρο χιούμορ, το A Serious Man είναι μια τρανή απόδειξη ότι οι αδερφοί Coen είναι απ' τους καλύτερους εν ζωή δημιουργούς. Καταπληκτικές ερμηνείες, όμορφη μουσική επένδυση πλήθος από αλληγορικά μηνύματα και ένα εξαιρετικό κλείσιμο, tribute στο πείραμα της γάτας του Schrödinger. Απ' τις καλύτερες ταινίες των αδερφών, αν και σε καμία περίπτωση έργο για mainstream γούστα. 4,5/5

#2. Fish Tank: Η ιστορία της 15χρονής Mia, που έχει καταφέρει να αποξενωθεί απ' τους φίλους και την οικογένεια της. Μισεί τους πάντες και τα πάντα, εκτός απ' το χορό, τον οποίο και λατρεύει. Η ζωή της θα αλλάξει όταν η μητέρα της θα εμφανίσει καινούριο εραστή, που φαίνεται να θέλει να αναλάβει το ρόλο της πατρικής φιγούρας κερδίζοντας απ' τη Mia πόντους εμπιστοσύνης. Δύσπεπτη και ωμή ταινία, που επιχειρεί μια κατάδυση στην ψυχολογία μιας οργισμένης έφηβης σε μια αφιλόξενη επαρχία της Αγγλίας. Πολύ καλή η ανάπτυξη του χαρακτήρα της, όπως και οι αλλαγές στη δυναμική της οικογένειας με την έλευση ενός νέου μέλους, ντυμένα με γυναικεία σκηνοθετική ματιά και μια εξαιρετική ερμηνεία απ' την Katie Jarvis. Γενικά ένα πολύ καλοφτιαγμένο δράμα, που τραβάει όμως λίγο περισσότερο απ' όσο αντέχεις. 3,5/5

#3. Crazy Heart: Γερασμένος πρώην θρύλος της country ζει πια με τα λιγοστά δολάρια που αποδίδουν τα tours σε μικρές πόλεις, ονειρευόμενος έναν καινούριο δίσκο που θα τον φέρει ξανά στο προσκήνιο. Η αυτοκαταστροφική του ζωή όμως, καταφέρνει μέχρι τώρα να αποτρέψει την επάνοδό του, όπως και τη σύνδεσή του με τους ανθρώπους γύρω του. Όταν θα γνωρίσει μια νεαρή δημοσιογράφο και τον 4χρονο γιο της, θα αποφασίσει να κάνει μια προσπάθεια για αλλαγή. Αρκετά επιφανειακό δράμα, που βασίζεται στην κλασική φόρμα του παλαίμαχου που έχουν όλοι ξεχάσει αλλά βρίσκει μια γυναίκα που τον ωθεί στην μεγαλειώδη επιστροφή. Τυπική λοιπόν η πλοκή, αλλά αρκετά καλό το μουσικό κομμάτι, και φυσικά οι ερμηνείες του Jeff Bridges και της Maggie Gyllenhaal και η (μικρή) παρουσία του Colin Farrell. Γενικά δεν είναι σε καμία περίπτωση κακή ταινία, αλλά και πάλι δεν κάνει το κάτι παραπάνω για να ξεφύγει απ' την κατηγορία του απλά "καλού". Αν σε τραβάει το θέμα, go ahead, θα σου αρέσει αρκετά. Οι υπόλοιποι που αρέσκονται σε τέτοιου είδους ιστορίες, καλύτερα να προτιμήσουν το περσινό The Wrestler του Aronofsky, που ήταν καταπληκτικό, ενώ για περισσότερο country επιλογή, μονόδρομος είναι το Walk the Line (2005) για τη ζωή του Johnny Cash. 3/5

#4. The Messenger: Πιστοί στην παράδοση που τους θέλει να ξεζουμίζουν κάθε πόλεμο στον οποίο μπλέκουν, οι φίλοι μας απ' την άλλη πλευρά του Ατλαντικού προσφέρουν ακόμα μια ταινία που ασχολείται με τον πόλεμο στο Ιράκ. Αυτή τη φορά οι ήρωες βρίσκονται στην Αμερική, και αναλαμβάνουν να ενημερώσουν τους συγγενείς των πεσόντων για την απώλειά τους. Ο Woody Harrelson και ο Ben Foster απογειώνουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά απ' το σενάριο δεν λείπουν οι υπερβολές που μαστίζουν το είδος. Τυπικά η ταινία ασχολείται με τα ψυχολογικά τραύματα που ταλαιπωρούν το στρατιώτη, όταν γυρίζει στο σπίτι του, και τυπικά αυτός ο στρατιώτης είναι φτερό στον άνεμο, με μοναδική στήριξη τον συνάδελφο με τον οποίο αρχίζει να δένεται. Γενικά, αρκετά καλή ταινία που δεν σε κοροϊδεύει και προσφέρει αυτό που υπόσχεται, ακόμα κι αν διαφωνείς με τα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί. 3/5

#5. Law Abiding Citizen: Πατέρας παρακολουθεί τη γυναίκα και την κόρη του να δολοφονούνται μπροστά στα μάτια του. Όταν ο δημόσιος κατήγορος θα κάνει συμφωνία με τους δολοφόνους, και ο ένας απ' τους δύο αφεθεί ελεύθερος, ο πατέρας παίρνει το νόμο στα χέρια του και αρχίζει να σκοτώνει κόσμο. Εντυπωσιακός στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Gerald Butler, σε μια πολύ δυνατή ταινία -μέχρι ένα σημείο τουλάχιστον- απ' το σκηνοθέτη των The Negotiator (1998) και The Italian Job (2003) και το σεναριογράφο των The Thomas Crown Affair (1999) και Equilibrium (2002). Έξυπνες ιδέες στο σενάριο, μερικές πολύ καλογυρισμένες σκηνές "δράσης" και μπόλικες καρφωτές μπηχτές προς το δικαστικό σύστημα. Δυστυχώς προς το τέλος αρχίζει να χαλαρώνει και καταλήγει σε ένα απογοητευτικό φινάλε. Μέχρι τότε όμως καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, αν και σίγουρα θα νιώσεις κι εσύ ότι χρειαζόταν ακόμα ένα 20λεπτο για να είναι ολοκληρωμένη. 3/5

Ακολουθεί το Top10 μου για το 2009, που κλείνει και τον κύκλο του αφιερώματος για την περσινή χρονιά. Σχόλια, αντιρρήσεις και προτάσεις, παραπάνω από ευπρόσδεκτα.

Read more...

Oscars 2010: Why Bother?

Κάθε χρόνο αυτή την ερώτηση κάνω στον εαυτό μου, αλλά πάντα την επόμενη χρονιά σηκώνομαι στη μέση της νύχτας για να δω live την απονομή των βραβείων. Φέτος ήταν μια γενικά μέτρια τελετή, με highlights τον NPH στην εισαγωγή, μερικά πολύ εύστοχα σχολιάκια απ' τους παρουσιαστές Steve Martin και Alec Baldwin (που δυστυχώς είχαν ελάχιστο screen time), τον ξεκαρδιστικό Robert Downey Jr μαζί με Tina Fey, και την αρκετά αστεία (αλλά λίγο τραβηγμένη) έμπνευση του Ben Stiller να ντυθεί Avatar. Κατά τα άλλα, βαρετή βραδιά που τραβούσε επ' αόριστον, κάθε 5 λεπτά διαφημίσεις και κακή σκηνοθεσία που έβγαζε μάτια (ειδικός δεν είμαι αλλά με ενόχλησαν πολύ οπτικά οι επιλογές των πλάνων, ευτυχώς το γράφουν και οι άνθρωποι του χώρου οπότε δεν είμαι εγώ ο παράξενος :P). Λίγες οι εκπλήξεις στους νικητές, αλλά ας τους δούμε λίγο πιο αναλυτικά.

Best Achievement in Visual Effects: Avatar

Ηλίου φαεινότερο.

Best Achievement in Cinematography: Avatar

Seriously; Τόσο βαρυφορτωμένο σε CGI που ήταν το Avatar, η φωτογραφία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί άξια βράβευσης. Το Hurt Locker άξιζε αυτήν την κατηγορία περισσότερο απ' τις μισές στις οποίες κέρδισε.

Best Achievement in Editing: The Hurt Locker

Ήλπιζα ότι θα δώσουν αυτό τουλάχιστον στο Inglourious Basterds. Oh well.

Best Achievement in Sound Editing/Mixing: The Hurt Locker

Κλοπή απ' το Avatar και οι δύο κατηγορίες. Και άντε και δεχόμαστε ότι άξιζε το editing το Hurt Locker, που είχε όντως πολύ καλά ηχητικά εφέ. Τι είδους πολύπλοκο sound mixing είχε, δεν έχω ιδέα. Το Avatar απ' την άλλη ήταν κορυφαίο στον τομέα του ήχου και σίγουρα άξιζε βράβευση.

Best Original Song: "The Weary Kind" - Crazy Heart

Αναμενόμενο, και άξιο. Αν και κατά βάθος ήθελα να πάει το αγαλματίδιο στο Princess and the Frog. Ήταν η καλύτερη δυνατή επιστροφή της παραδοσιακής Disney, και αφού δεν υπήρχε περίπτωση να πάρει Όσκαρ για Best Animated Feature ελέω Up, αυτή η κατηγορία θα ήταν μια ωραία ευκαιρία για ψήφο εμπιστοσύνης.

Best Original Score: Up

Πανάξιο, ευτυχώς δεν πήγε στον Horner που ανακύκλωσε για το Avatar το soundtrack του Τιτανικού με ένα μέτριο αποτέλεσμα, αλλά ούτε και στο Hurt Locker, αφού το score κάλυπτε μικρό μέρος της ταινίας. Ωραιότατα τα soundtracks και του Fantastic Mr Fox, και του Hans Zimmer για τον Sherlock Holmes.

Best Animated Feature Film of the Year: Up

Αναμενόμενο, αν και προσωπικά -όπως λέω και εδώ- δεν το θεωρώ απ' τα καλύτερα της Pixar και φέτος θα έδινα το Oscar στον Fantastic Mr Fox του Wes Anderson.

Best Foreign Language Film of the Year: El Secreto de sus ojos (Argentina)

Η σταθερή έκπληξη κάθε χρονιάς είναι στην κατηγορία του ξενόγλωσσου. Όπως πέρσι το Waltz with Bashir, έτσι και φέτος το φαβορί The White Ribbon δεν πήρε το αγαλματίδιο. Απ' την 5άδα δεν έχω δει μόνο το Ajami, και απ' τα υπόλοιπα το μόνο που δεν με ενθουσίασε ήταν το Milk of Sorrow. Ήθελα να το πάρει επιτέλους ο Haneke, αλλά και το El Secreto de sus Ojos είναι μια πάρα πολύ ωραία ταινία και σίγουρα πολύ πιο εύκολη στη θέαση απ' το White Ribbon, γεγονός που το βοήθησε σίγουρα να πάρει και ψήφους.

Best Performance by an Actress in a Supporting Role: Mo'nique (Precious)

Αναμενόμενο, έχω αναλύσει ήδη αρκετά την κατηγορία εδώ.

Best Performance by an Actor in a Supporting Role: Christoph Waltz (Inglourious Basterds)

Αναμενόμενο, έχω αναλύσει ήδη αρκετά την κατηγορία εδώ.

Best Performance by an Actress in a Leading Role: Sandra Bullock (The Blind Side)

Αναμενόμενο, έχω αναλύσει ήδη αρκετά την κατηγορία εδώ.

Best Performance by an Actor in a Leading Role: Jeff Bridges (Crazy Heart)

Αναμενόμενο, έχω αναλύσει ήδη αρκετά την κατηγορία εδώ.

Best Writing, Adapted Screenplay: Precious

Εκπληξούλα, όπως όλος ο κόσμος περίμενα κι εγώ το Up in the Air. Αλλά όπως είχα γράψει κι εδώ, και οι δυο ταινίες δεν θα έπαιρναν άλλα βραβεία (εντάξει το Precious ξέραμε πως θα πάρει β' γυναικείο ρόλο) οπότε κάποια απ' αυτές θα τσιμπούσε το συγκεκριμένο.

Best Writing, Original Screenplay: The Hurt Locker

Διαφωνώ καθέτως με τη συγκεκριμένη βράβευση, αλλά όπως είχα πει κι εδώ, πλήρως αναμενόμενη.

Best Achivement in Directing: Kathryn Bigelow - The Hurt Locker

Αναμενόμενο, και -Tarantino aside- πανάξιο.

Best Motion Picture of the Year: The Hurt Locker

Πριν σχολιάσω το αποτέλεσμα, ας δούμε λίγο τη δεκάδα: Avatar, The Hurt Locker, Inglourious Basterds, Up in the Air, Precious, District 9, A Serious Man, An Education, The Blind Side, Up. Είναι νομίζω σαφές ότι αν είχαμε 5άδα όπως τις προηγούμενες χρονιές, τα τελευταία πέντε δεν θα είχαν θέση στη λίστα. An Education και The Blind Side δεν αξίζουν με τίποτα υποψηφιότητα, και θα μπορούσαν να έχουν δώσει τη θέση τους σε (500) Days of Summer και Moon (έχοντας υπ' όψιν ότι σπάνια μπαίνουν ξενόγλωσσες ταινίες στην 5άδα).

Όσον αφορά τη νίκη του Hurt Locker, αν και δεν τη θεωρώ σε καμία περίπτωση την καλύτερη ταινία της χρονιάς, δεν με απογοήτευσε και ιδιαίτερα. Αν μη τι άλλο, εφόσον ήταν σίγουρο ότι απ' την βασική 5άδα δεν θα κέρδιζε ούτε ο Tarantino ούτε και το Up in the Air, προτιμούσα το Hurt Locker απ' το Avatar. Το προσωπικό μου top10 για το 2009 θα αναρτηθεί κάποια απ' τις επόμενες μέρες σε ξεχωριστό post.

Μεγάλος νικητής της βραδιάς γενικά, το Hurt Locker με 6 Όσκαρ και φυσικά η Kathryn Bigelow, που γίνεται η πρώτη γυναίκα που παραλαμβάνει Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Όπως έχω γράψει συνοπτικά εδώ, είναι ένα εξαιρετικό πολεμικό δράμα, και σίγουρα το καλύτερο κινηματογραφικό δείγμα για τον πόλεμο του Ιράκ. Διαφωνώ όμως με τη λογική της Ακαδημίας, που τα τελευταία χρόνια “φορτώνει” με Όσκαρ τις ταινίες που κερδίζουν τελικά το “Best Picture”. Σε καμία περίπτωση δεν άξιζε βραβείο σεναρίου απέναντι στους αδερφούς Coen και στον Quentin Tarantino, αλλά ούτε και το Editing ή τα ηχητικά εφέ. Αλλά αυτά είναι τα Όσκαρ, και έχουμε μάθει να τα ανεχόμαστε.

Και του χρόνου με το καλό. :)

Read more...

2009 in Movies: Part 7

Πάμε στο προτελευταίο part του αφιερώματος.

#1. (500) Days of Summer: Νεαρός γνωρίζει νεαρά. Ο νεαρός ερωτεύεται παράφορα, αλλά η νεαρά θέλει απλά μια χαλαρή σχέση. Η ταμπέλα "ρομαντική κωμωδία" το αδικεί κατάφορα για δυο λόγους. Πρώτον το βάζει εξ' ορισμού στην ίδια κατηγορία με τις πατάτες του κιλού που βγάζει το Hollywood κάθε χρόνο με ό,τι πιθανό διάσημο ζευγάρι μπορούμε να φανταστούμε. Δεύτερον, όπως λέει ωραιότατα ο αφηγητής, μη γελιέστε, "this is not a love story". Εντάξει είναι, μονόπλευρη τουλάχιστον. Είναι όμως τόσο φρέσκο και τόσο καλογραμμένο, που η υπεροχή του ξεπερνά τα όρια του είδους. Καταπληκτικοί χαρακτήρες, ωραιότατο χιούμορ, φανταστικό πρωταγωνιστικό δίδυμο. Σίγουρα όχι το ρομάντζο που περιμέναμε, και μια απ' τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. 4,5/5

#2. Up in the Air: Ένας μεσήλικας ζει πετώντας σε διαφορετικές πόλεις των ΗΠΑ κάθε μέρα, απολύοντας υπαλλήλους εταιρειών. Δεν δέχεται οποιοδήποτε είδους δεσμό, και αρνείται πεισματικά να κάνει σοβαρή σχέση. Σε καιρούς που μια νέα ταλαντούχα κοπέλα έρχεται και βάζει σε κίνδυνο το επάγγελμά του, θα γνωρίσει μια γυναίκα που θα τον κάνει να ξανασκεφτεί τις θεωρίες που με τόση ζέση μεταδίδει. Ένας εξαιρετικός George Clooney απογειώνει την καινούρια ταινία του Jason Reitman, ένα μείγμα κωμωδίας και δράματος. Και δουλεύει πραγματικά εξαιρετικά και στα δύο είδη, με απλό χιούμορ αλλά και πολύ καλογραμμένους χαρακτήρες. Ξεχωρίζει για τις εξαιρετικές σκηνές απολύσεων, και για τον ήρωά της, ο οποίος ξεκινάει ως ένα κλασικός εργασιομανής που κυνηγάει τις μικρές χαρές της ζωής χωρίς να θέλει να δεθεί συναισθηματικά, και καταλήγει σε έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο που αναζητάει την οικογένεια και την αγάπη. Πλησιάζοντας στο φινάλε, δίνει μια ωραιότατη κλωτσιά στα χολιγουντιανά κλισέ, και παραδίδει ένα πανέμορφο κλείσιμο. 4/5

#3. The Milk of Sorrow [La teta asustada]: Διαδραματιζόμενη στις φτωχογειτονιές του Περού, η ταινία διηγείται την ιστορία μια κοπέλας, που έχει πεισθεί ότι πάσχει απ' την ασθένεια του "γάλατος της θλίψης" που μεταδίδεται κατά τις τοπικές παραδόσεις μέσω του θηλασμού, όταν η μητέρα είναι θύμα βιασμού κατά την εγκυμοσύνη ή λίγο μετά απ' αυτή. Έχοντας μεγαλώσει με το φόβο ότι θα έχει την ίδια μοίρα, έχει κλειστεί στο εαυτό της και αποφεύγει κατά το δυνατόν οποιαδήποτε κοινωνική επαφή. Όταν η μητέρα της πεθάνει, θα αρχίσει να δουλεύει ως οικιακή βοηθός για μια νευρωτική πλούσια, για να μαζέψει αρκετά χρήματα ώστε να τη μεταφέρει για να ταφεί στον τόπο καταγωγής της. Ωραία σκηνοθετημένο δράμα, με αρκετές αλληγορικές εικόνες και καταπληκτική ερμηνεία απ' την πρωταγωνίστρια. Πολύ βαρύ και αργό για το μέσο θεατή, αλλά ο λάτρης του καλλιτεχνικού κινηματογράφου θα θαυμάσει τα στατικά κάδρα του και τη σε βάθος απεικόνιση της ψυχοσύνθεσης μια βασανισμένης κοπέλας. Αν μη τι άλλο, οι παραγκουπόλεις του Περού δεν είναι ένα σκηνικό που βλέπουμε συχνά. 3,5/5

#4. Dead Snow [Død snø]: Νορβηγική ταινία τρόμου που ακολουθεί την συνηθισμένη συνταγή: παρέα φοιτητών Ιατρικής πάνε διακοπές σε καλύβα μέσα στα χιόνια και ξαφνικά τους επιτίθενται ζόμπι, αρχίζοντας να τους καθαρίζουν έναν-έναν. Το twist; Τα ζόμπι είναι πτώματα Ναζί που είχαν ξεμείνει απ' το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην περιοχή! Ο σωστός τίτλος για την ταινία θα ήταν "Red Snow", δυστυχώς όμως ήταν πιασμένος. Θα χορτάσεις αίμα στο χιόνι και μερικά πολύ ωραία πετσοκόμματα, διανθισμένα απ' ΟΛΑ τα κλισέ του είδους. Τρόμο δεν θα νιώσεις προφανώς, στο gore στηρίζεται και αυτό, όπως και το 95% των σύγχρονων ταινιών του είδους. Ενώ δεν το λες σε καμία περίπτωση κωμωδία, έχει μπόλικο χαβαλέ (το περιμένεις απ' το concept ήδη, Nazi-zombies λέμε!), και ενώ εν τέλει δεν φτάνει το Zombieland, είναι ένα πολύ ευχάριστο 90λεπτο για τους λάτρεις του είδους. 3/5

#5. The Imaginarium of Doctor Parnassus: Έχοντας αποκτήσει δόξα ως το τελευταίο έργο στο οποίο εμφανίζεται ο αδικοχαμένος Heath Ledger, το Imaginarium ακολουθεί μια παράξενη τετράδα που γυρίζει στο σύγχρονο Λονδίνο δίνοντας παραστάσεις που υπόσχονται στο θεατή ένα ταξίδι σ' έναν ονειρικό κόσμο που δημιουργεί το μυαλό του Doctor Parnassus: ο ίδιος ο Dr Parnassus που έχει κάνει συμφωνία με το διάβολο για να ζήσει αιώνια, η κόρη του Valentina, που στα 16 χρόνια της θα γίνει η αμοιβή του διαβόλου για το δώρο του, έναν νάνος και ο βοηθός τους. Ενώ όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί να αποτραπεί η μοίρα της Valentina, η τετράδα θα σώσει έναν μυστήριο άνδρα, τον Tony, που θα ανατρέψει τα πάντα. Εμπλουτισμένο με την γνώριμα πλούσια φαντασία του Terry Gilliam, η ταινία μπορεί να ξεκινάει περίεργα, αλλά στην πορεία προσφέρει ονειρικά σκηνικά, και ενδιαφέρουσα ιστορία. Τη θέση του Heath Ledger (που πέθανε γύρω στη μέση των γυρισμάτων) παίρνουν ο Johnny Depp, o Jude Law και ο Colin Farrell. Και είναι και οι τέσσερις εξαιρετικοί, όπως φυσικά και ο Christopher Plummer. Γενικά η ταινία, αν και μοιάζει περισσότερο με κολλάζ σκηνών, είναι ένα διασκεδαστικό αποτέλεσμα, με μπόλικη φαντασία. Μην περιμένετε καμιά συγκλονιστική ιστορία, αλλά μην το παρατήσετε και στο πρώτο 20λεπτο. 3/5

Θα ακολουθήσει το τελευταίο part του αφιερώματος, το top10 μου για το 2009 και μερικά σχόλια για τους νικητές των Best Picture και Best Director στα Όσκαρ, μιας και δεν προλαβαίνω να γράψω πριν την απονομή. :P

Read more...

Avatar (2009)

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: James Cameron

Σενάριο: James Cameron

Παίζουν: Sam Worthington, Zoe Saldana, Sigourney Weaver, Stephen Lang, Michelle Rodriguez

Περισσότερα στο IMDB και στο Rotten Tomatoes.

Είδος

Επιστημονικής φαντασίας για αρχή, δράση και ελαφρύ ρομάντζο στην πορεία.

Ανάπηρος πεζοναύτης αντικαθιστά το νεκρό δίδυμο αδερφό του σε αποστολή υψίστης σημασίας. Στον πλανήτη Pandora που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν οι γήινοι για τα πλούσια κοιτάσματά του σε ορυκτό καύσιμο, πρέπει να εισχωρήσει στις τάξεις των μπλε ιθαγενών και να τους πείσει να φύγουν απ' το σπίτι τους, για να γλιτώσουν. Πώς θα το κάνει αυτό όταν δεν μπορεί να αναπνεύσει στην ατμόσφαιρα του Pandora, δεν μπορεί να περπατήσει και είναι και άνθρωπος; Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, θα "μπει" αλά Matrix σε φτιαχτό σώμα ιθαγενή Na'vi: όταν κοιμάται το κανονικό του σώμα, θα ελέγχει το ψεύτικο και όταν κοιμάται το Na'vi avatar του, ο πεζοναυτης θα ξυπνάει πίσω στη βάση του για να δώσει τις πληροφορίες που μάζεψε για τη φυλη και την κατοικία τους.

Αν πρέπει να παραδεχτούμε κάτι στον Cameron, είναι η ικανότητά του να διαχειρίζεται σωστά το budget του. Εντάξει, καλό σεναριογράφο μπορεί να μην ήθελε να προσλάβει, αλλά δημιούργησε έναν πανέμορφο κόσμο, με καταπληκτική χλωρίδα και πανίδα, και εξαιρετικά τοπία. Το motion capture σε συνδυασμό με τα cgi φτιάχνουν πολύ ρεαλιστικούς Na'vi, και φυσικά το 3D δίνει ρέστα. Ας μείνουμε λίγο εδώ. Ήταν η πρώτη μου σοβαρή 3D εμπειρία (το 10λεπτο βιντεάκι στη Disneyland δεν μετράει, κι ας ήταν θεϊκό), και ενθουσιάστηκα. Το Dolby 3D (το οποίο και έχουν τα Odeon) είναι πολύ άνετο, χωρίς να χάνεις καθόλου σε χρώματα και βλέποντας εξαιρετικά το βάθος στην σκηνή που παρακολουθείς: είσαι σε διάδρομο και καταλαβαίνεις ότι το μπροστά αντικείμενο είναι σε διαφορετικό επίπεδο απ' το πίσω. Και αυτό γίνεται σε ΚΑΘΕ σκηνή (δράσης ή όχι), με αποτέλεσμα να νιώθεις πως είσαι μέσα στην ταινία. Απ' όσα έχω ακούσει, οι περισσότερες 3D ταινίες μέχρι τώρα, περιορίζονταν σε ελάχιστα αντικείμενα που φαίνονται να εξέχουν προς τον θεατή, οπότε νομίζω πως είναι το βασικό επαναστατικό στοιχείο του Avatar είναι η χρήση του 3D, και όχι το motion capture, που ούτως ή άλλως χρησιμοποιεί ο Robert Zemeckis απ' το 2004 με το Polar Express. Το μοναδικό μου παράπονο είναι ότι δεν μπήκε σε κανένα σημείο στον κόπο να βάλει την κάμερα σε πρώτο πρόσωπο. Ωραίο είναι να παρακολουθείς τη βουτιά του "πτεροδάκτυλου" στον καταρράκτη, αλλά πόσο θα έσπερνε να την βλέπεις μέσα απ' τα μάτια του ζώου όταν βουτάει; Σε λίγο βαθμό κάτι τέτοιο έγινε με τις σκηνές μέσα απ' το cockpit των “ελικοπτέρων”, αλλά σίγουρα όχι όσο θα ήθελα.

Όσο εξαιρετικό είναι το Avatar στα οπτικά και στα ηχητικά εφέ, άλλο τόσο χάνει στο σενάριο. Ακούω από το Δεκέμβρη συγκρίσεις με την Pocahontas, και -μαντέψτε- ισχύουν μια χαρά. Ιθαγενείς που θέλουν να υπερασπιστούν τη γη τους; Check. Κατακτητές που θέλουν να τους την καταπατήσουν χωρίς να νιώθουν από παραδόσεις και θρησκευτικές πεποιθήσεις; Check. Ωραίος κατακτητής ερωτεύεται ωραία ιθαγενή (που τυχαίνει να είναι κόρη του αρχηγού της φυλής, και καπαρωμένη από άλλον) και τελικά αλλάζει πλευρά; Check. Υπάρχουν και μπόλικες άλλες τρανταχτές ομοιότητες, αλλά αυτές αρκούν για να καταλαβαίνεις πολύ εύκολα την πορεία της πλοκής του Avatar, εφόσον μπεις γρήγορα στο νόημα και κάνεις στο μυαλό σου τις απαραίτητες αλλαγές (δηλαδή εφόσον έχεις IQ υψηλότερο του 80). Μπορεί να μεταφέρει εν τέλει πολύ σωστά αντιπολεμικά μηνύματα και έμμεση έκκληση για την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά η προβλεψιμότητα, σε συνδυασμό με τους χάρτινους χαρακτήρες του, κάνουν το σενάριο του Avatar στην καλύτερη μέτριο.

Σε εμποδίζει αυτό να τη διασκεδάσεις; ΟΧΙ. Πραγματικά τα 12 ευρώ που έδωσα, μου φάνηκαν λίγα βγαίνοντας απ' την αίθουσα (η οποία btw ήταν γεμάτη, 3,5 μήνες μετά την πρώτη προβολή της ταινίας! :o ). Το 3D σε συνδυασμό με τα απίστευτα ηχητικά εφέ και την εξαιρετική δράση, κάνουν το Avatar μια αξέχαστη εμπειρία. Oscar material; Σίγουρα όχι (πέραν των τεχνικών βραβείων). Η πιο δυνατή κινηματογραφική εμπειρία της χρονιάς; Ναι. Αν άργησες κι εσύ τόσους μήνες να το αποφασίσεις, σήκω και πήγαινε να το δεις όσο προλαβαίνεις ακόμα.

Σημειωσούλα: Δεν ξέρω αν θα ευχαριστιόμουν τόσο πολύ την ταινία αν την έβλεπα στο σπίτι μου (ή ακόμα και σε συμβατική αίθουσα σε 2D). Μάλλον όχι. Και θα του αφαιρούσα πόντους γι' αυτό το λόγο, αλλά απόψε, παραμονές των Όσκαρ γαρ, αισθάνομαι γενναιόδωρος. :P

Read more...